Αμβλώσεις, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και παραπληροφόρηση
Το ζήτημα γονιμότητας, υπογονιμότητας και αμβλώσεων είναι ένα ζήτημα διαχρονικό και χρόνια με τα χρόνια όλο και πιο ανησυχητικό. Με το ποσοστό των ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων σε παγκόσμιο επίπεδο να φτάνει το 16%, και το ποσοστό εξ αυτού που οδηγεί σε έκτρωση να αγγίζει το 22%, γίνεται ευρέως κατανοητό ότι το θέμα των αμβλώσεων είναι εξαιρετικά σημαντικό και επίκαιρο.
Στην Ευρώπη, τα αντίστοιχα νούμερα φαίνεται να είναι εξίσου υψηλά σε σχέση με τον παγκόσμιο χάρτη, αφού μόλις το 67% των εγκυμοσύνων είναι σχεδιασμένες και επιθυμητές. Υπάρχει δηλαδή, τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένα σταθερό ποσοστό της τάξης του 10-15% το οποίο αντιπροσωπεύει τις εγκυμοσύνες που δεν ήταν προσχεδιασμένες και θεμιτές.
Ιδιαίτερα μεγάλο σοκ προκαλεί βέβαια η Ανατολική Ευρώπη, της οποίας το ποσοστό που οδηγεί σε έκτρωση ξεπερνά το 50%. Βλέποντας κανείς, τα ποσοστά τέτοιου βεληνεκούς, -εύλογα- αναρωτιέται για τους λόγους και τις αιτίες που κρύβονται πίσω απ΄ αυτά. Πρόκειται μόνο για πρακτικές, νομικές και γραφειοκρατικές δυσκολίες της κάθε χώρας, ή μήπως διευρύνεται και στον τομέα της νοοτροπίας γύρω απ’ το συγκεκριμένο ζήτημα;
Σίγουρα, η αυστηροποίηση της νομοθεσίας, δεν λύνει το πρόβλημα, συμπεραίνουν οι δύο φοιτητές δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, η Ναταλία Δαλιάνη και ο Παναγιώτης Γεωργίου, στο πλαίσιο κατατοπιστικής και εμβριθούς έρευνας που έχουν διενεργήσει για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.
Το SEX-ucation, όπως έχει τιτλοφορηθεί η εργασία των δύο φοιτητών, η οποία υποστηρίζεται με γραφήματα και οπτικοποιήσεις, θεμελιώνεται γύρω απ’ τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, την ενημέρωση και τις αμβλώσεις.
Βασική επιδίωξη της έρευνας είναι να γνωστοποιήσει το τι ακριβώς συμβαίνει στις χώρες της Ευρώπης, επιχειρώντας να απαντηθεί το διαχρονικό ερώτημα του αν ο βορράς είναι περισσότερο ανεπτυγμένος, ανοιχτόμυαλος και παιδευμένος από τον παραδοσιακά πουριτανιστικό νότο.
Στην έρευνα των δύο φοιτητών, οι ευρωπαϊκές χώρες χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες: Στις βόρειες χώρες, στις νότιες και στις κεντρώες.
Σε όλα τα γραφήματα που παρουσιάζονται, ακολουθήθηκε η ίδια στρατηγική επιλογής των χωρών, αφού σε κάθε περίπτωση επιλέχθηκαν συγκεκριμένες χώρες από την κάθε κατηγορία.
Kαμία έκπληξη δεν φαίνεται να μας προκαλούν τα συμπεράσματα της παρούσας έρευνας, σημειώνουν οι δύο φοιτητές, αφού εξ’ αρχής έγινε εμφανές ότι ο νότος κατέχει τα πρωτεία των αρνητικών ρεκόρ. Οι αμβλώσεις, η σεξουαλική αμάθεια και παραπληροφόρηση, φαίνεται να έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην πλειοψηφία των νότιων, κάτι που ενδεχομένως να συνδέεται με την ανυπαρξία της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία.
Το ζήτημα της κρατικής αδιαφορίας για τέτοιου είδους θεματικές, αφήνει τεράστια πλήγματα τόσο στον τομέα της υγείας (αύξηση ατόμων με Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα) όσο και στον κοινωνικό τομέα ευρύτερα, με το λεγόμενο trafficking, να ‘’ανθίζει’’ πάνω στις πλάτες μιας ανύπαρκτης κουλτούρας. Αν έπρεπε το συμπέρασμα ολόκληρης της έρευνας να συμπτυχθεί μέσα σε μία μόνο πρόταση, αυτή θα ήταν η εξής: «Δεν είναι ζήτημα νομοθεσίας. Είναι ζήτημα παιδείας!»
