Πότε μια παράσταση θεωρείται αμιγώς παιδική; Φαντάζομαι όταν έχει απλοποιημένους διαλόγους, συγκαταβατικό, αθώο χιούμορ, πολύχρωμα κι ευχάριστα στο μάτι σκηνικά και φυσικά μπόλικα τραγούδια και χορευτικά που μπορούν να παρασύρουν τους μικρούς θεατές. Το να μετατρέψεις το έργο του μεγαλύτερου κωμωδιογράφου της αρχαιότητας, γνωστού επίσης για την αθυροστομία και την καυστική σατιρική γλώσσα του, σε μια εύπεπτη, προσιτή και ευρέως αποδεκτή παιδική παράσταση δεν είναι κι ό,τι ευκολότερο, ο Αριστοφάνης άλλωστε δεν φημίζεται για το έρεισμά του στο παιδικό κοινό, απεναντίας τα σατιρικά του βέλη στόχευαν σε πιο ενήλικες θεματικές.

Ο ΘΟΚ όμως τόλμησε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία για το θέατρο και τον πολιτισμό γενικότερα με την πανδημία και τον Πρόδρομο ακόμα υπουργό (και) Πολιτισμού (δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο) και συστήνει τον Αριστοφάνη στο παιδικό κοινό μέσα από ένα παράτολμο πείραμα που όμως δούλεψε πέρα από κάθε προσδοκία.

Ο εξαιρετικά ταλαντούχος νεαρός σκηνοθέτης Κώστας Σιλβέστρος πήρε τρεις από τις πιο γνωστές κωμωδίες του Αριστοφάνη, Ειρήνη, Βάτραχοι και Όρνιθες, (συν ένα cameo πέρασμα του “Πλούτου”) κι έφτιαξε ένα απολαυστικό mash-up από τα πιο fun στοιχεία τους (ταξίδι στα σύννεφα, βάτραχοι που τραγουδούν και χορεύουν,πουλιά που συνεδριάζουν, Ευριπίδης και Αισχύλος σε αναμέτρηση τύπου talent show κ.ά) μπολιασμένο με οικουμενικά, πανανθρώπινα και διαχρονικά μηνύματα για ειρήνη, αγάπη, συμφιλίωση, τις ταξικές διαφορές και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, ενώ δεν λείπουν και (έξυπνες) επίκαιρες αναφορές στην τεχνολογία, το μεταναστευτικό και -φυσικά- την πανδημία. 

Φυσικά τίποτα δεν θα είχε επιτευχθεί και κανένα μήνυμα, όσο σωστό κι επίκαιρο, δεν θα είχε περάσει σε ένα ιδιαίτερα ιδιόμορφο κοινό όπως το παιδικό εάν δεν υπήρχε το κατάλληλο όχημα: τα μουσικοχορευτικά νούμερα. Ο Σιλβέστρος, ως τριπλή απειλή έγραψε και τους στίχους των ευφάνταστων και άκρως διασκεδαστικών τραγουδιών που διανθίζουν τις ιστορίες, μια πανδαισία ήχων, χρωμάτων και κινήσεων που εντυπωσιάζουν με την ευρηματικότητα, τον φρενήρη ρυθμό, την απίστευτη εναλλαγή ειδών και στιλ και τη ζωντάνια τους. Αρωγοί φυσικά σ’ αυτό, οι εκπληκτικοί ηθοποιοί που δίνονται ψυχή και (κυρίως) σώμα σε μια ιδιαίτερα απαιτητική, σωματικά και φωνητικά, παράσταση χωρίς να χάνουν ούτε δευτερόλεπτο το μπρίο, τη σπιρτάδα και τη μεταδοτικότητά τους. Ομολογώ πως για κάποιους ήξερα ότι είναι ταλαντούχοι αλλά δεν περίμενα τόσο πολύ (κρίμα που οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τις επισκέψεις στα καμαρίνια, ας τους συγχαρώ όλους λοιπόν από εδώ).

Σε αντίθεση με τα όσα δηλώνει ο τίτλος, ο “Αριστοφάνης τόσος δα” είναι μια μεγάλη παράσταση. Μεγάλη σε ταλέντο πάνω και πίσω απ’ τη σκηνή, μεγάλη σε φαντασία, ευρηματικότητα και ψυχαγωγική αξία, μεγάλη σε ουσία και βάθος. Μια παιδική παράσταση που θα ενθουσιάσει το βασικό κοινό του αλλά και που θα απολαύσουν εξίσου οι ενήλικες συνοδοί- μη σας πω και περισσότερο αφού εμείς υποτίθεται πως είμαστε πιο εξοικειωμένοι με τον σατιρικό ποιητή. 

INFO

Κείμενο-Σκηνοθεσία-Στίχοι τραγουδιών: Κώστας Σιλβέστρος

Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρίνα Χατζηλουκά

Μουσική σύνθεση-Μουσική διδασκαλία: Χριστίνα Αργύρη

Χορογραφία-Κίνηση: Λία Χαράκη

Ειδικές κατασκευές: Ελένη Ιωάννου

Βοηθός σκηνοθέτη: Στέφανη Μουρούζη

Παίζουν: Κωνσταντίνος Ανδρονίκου, Πηνελόπη Βασιλείου, Γιώργος Ευαγόρου, Στέλιος Καλλιστράτης, Κλείτος Κωμοδίκης, Ελένη Σιδερά, Στέλλα Φιλιππίδου, Μαρία Φιλίππου

Στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ, Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης. Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 15.00 και Κυριακή στις 10.30 μέχρι 27 Δεκεμβρίου. Περιορισμένος αριθμός θέσεων λόγω της μειωμένης χωρητικότητας. Καλό είναι να πάτε λίγο νωρίτερα καθώς η παράσταση ξεκινάει ακριβώς την προβλεπόμενη ώρα και δεν επιτρέπεται η είσοδος μετά την έναρξη. Η μάσκα είναι υποχρεωτική καθ’ όλη τη διάρκεια της 80λεπτης παράστασης.