Διαβάζω σε γνωστή ιστοσελίδα, με κλίση προς τον συναισθηματισμό και το δράμα, για το θέμα του πατέρα που βίαζε τη κόρη του με νοητική υστέρηση. Πάνω από χίλιες λέξεις ρεπορτάζ και πουθενά δεν αναφέρονται οι όροι “βιασμός” και “βιαστής”. Επίσης ελάχιστα πράγματα για το κτήνος που έφαγε τελικά μόνο 7 χρόνια αντί να σαπίσει στη φυλακή για όλη του τη ζωή, σε αντίθεση με το θύμα όπου υπάρχει πληθώρα πληροφοριών, οι περισσότερες ιατρικής φύσεως σχετικά με την κατάστασή της, ληφθείσες φαντάζομαι από κάποιο προσωπικό (και υποτίθεται προστατευμένο) φάκελο. Πολλές λεπτομέρειες επίσης γύρω από τους αλλεπάλληλους βιασμούς, πως την αποπλάνησε με ερωτικές ταινίες, τι της έλεγε για να την ξεγελάσει - όλα ξεδιπλώνονται σαν ένα εμετικό πορνογράφημα με τον μανδύα της “ενημέρωσης”.

Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε μιλάμε για τον ΒΙΑΣΜΟ ενός παιδιού. Και μάλιστα με νοητική υστέρηση. Ενός ανήμπορου πλάσματος που προδόθηκε και κακοποιήθηκε με τον χειρότερο τρόπο από τον πατέρα της, τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι έπρεπε να την προστατεύει. Στ’ αλήθεια λοιπόν χρειάζονται όλες οι αηδιαστικές, δήθεν “γαργαλιστικές”, λεπτομέρειες γύρω από τον τρόπο που έγινε η αποτρόπαια αυτή πράξη; Ποια ακριβώς “ενημέρωση” εξυπηρετεί η δημοσιοποίηση προσωπικών ιατρικών δεδομένων του θύματος και η σχεδόν πορνογραφική περιγραφή των πράξεων; Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει το ότι ερεθίστηκε(!) ο δράστης και “ήρθε σε ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή μαζί της” (έτσι αποκαλείται στα πρακτικά και κατ’ επέκταση στο ρεπορτάζ ο βιασμός); Τι θα πει ακριβώς “σε πολυθεματικές συναντήσεις που έγιναν είχαν εκφραστεί ανησυχίες για τη σεξουαλική ανάπτυξη του θύματος”; Μήπως φταίει κι από πάνω που... αναπτύχθηκε σωματικά και σεξουαλικά; Και ειλικρινά μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τη διευκρίνιση-ξέπλυμα “το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη ότι οι πράξεις του κατηγορούμενου αφορούσαν ένα μεμονωμένο περιστατικό στο οποίο δεν υπήρξε φυσική βία”. Περιστατικό είναι δύο οδηγοί που τράκαραν και ανταλλάζουν γαμωσταυρίδια. Αυτό που περιγράφετε τόσο γλαφυρά, είναι σεξουαλική κακοποίηση παιδιού. Βιασμός είναι η λέξη που τόσο τεχνηέντως αποφεύγετε. 

Καιρός είναι πια να λέμε τα πράγματα όπως έχουν. Και τα θύματα βιασμού να έχουν τη δίκαιη και σοβαρή αντιμετώπιση που τα αρμόζει, με σεβασμό στην ιδιωτικότητα και την αξιοπρέπειά τους και όχι να κακοποιούνται για δεύτερη φορά με τις ζωές τους φόρα παρτίδα σε δικαστικά πρακτικά και ρεπορτάζ πορνό προς τέρψη όσων διψούν για αίμα και σπέρμα, ενώ ταυτόχρονα επιχειρείται ο εξανθρωπισμός του κτήνους με γελοίες νομικίστικες δικαιολογίες και ισχυρισμούς που εξευτελίζουν ακόμα περισσότερο το θύμα. Χεστήκαμε για το πως ένιωσε ο δράστης, τις “προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του” ή αν το μετάνιωσε. Σημασία έχει πως κάποιος που βίασε ένα παιδί με νοητική υστέρηση θα είναι σε λίγα χρόνια ελεύθερος (ξέρουμε πολύ καλά πόσα είναι τα “επτά χρόνια” στην Κύπρο)

Κι αυτό είναι αρκετά τρομακτικό από μόνο του.