Πρέπει να είναι μεγάλη η καύλα που νιώθουν κάποιοι διορισμένοι, μόνιμοι κυβερνητικοί υπάλληλοι σε πόστα που επηρεάζουν τις ζωές, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των υπολοίπων κοινών θνητών που δεν έχουμε την πολυτέλεια της βρέξει-χιονίσει μονιμότητας ανεξαρτήτως παραπτώματος ή μαλακίας. Πρέπει να νιώθουν κάτι σαν μικρές θεότητες γνωρίζοντας ότι η ευημερία, η ψυχική ηρεμία, η υγεία, ακόμα και το μέλλον του ανθρώπου που έχουν στην άλλη πλευρά του γκισέ (μεταφορικά και κυριολεκτικά) εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό απ’ το αν ξύπνησαν απ’ τη σωστή πλευρά, ήπιαν τον καφέ τους ή γάμησαν το προηγούμενο βράδυ. Και πρέπει να είναι τόσο μεγάλη η εν λόγω καύλα που μάλλον πρέπει να τους κάνει να ξεχνούν ποιοι είναι, για ποιον ακριβώς δουλεύουν και ποιος τους πληρώνει, ώστε να κοιτάζουν αφ’ υψηλού και να τολμούν να απειλούν δημόσια κι ανερυθρίαστα μαθητές λυκείου και τους γονείς τους επειδή αντέδρασαν σε μια κατάφωρη αδικία.

Κάποιος να τους καλωσορίσει επιτέλους στον 21ο αιώνα όπου το κράξιμο μέσα απ’ τα σόσιαλ είναι πλέον ο μοναδικός ενδεδειγμένος τρόπος να σε προσέξει ένα μονίμως αδιάφορο, απρόσωπο και ανάλγητο κράτος. 

Την περασμένη εβδομάδα η ομάδα βόλεϊ των κοριτσιών του Λυκείου Πέτρου και Παύλου Λεμεσού που ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια του σχολικού πρωταθλήματος, ενημερώθηκε πως δεν συμμετέχει στο αντίστοιχο Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης που φέτος θα διεξαχθεί στην πόλη Foz do Iguacu της Βραζιλίας (22-30 Μαΐου 2020) για το λόγο ότι δεν επαρκεί το σχετικό κονδύλι του Υπουργείο Παιδείας. ΟΚ είπαν, δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος τα σκατώνει με την ιεράρχηση των αναγκών του. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν 8.000 ευρώ για να στείλεις τις πρωταθλήτριές σου να εκπροσωπήσουν τη χώρα σου στο εξωτερικό αλλά ξοδεύεις απλόχερα 150.000 για να πάει ο τιτανοτεράστιος Συλλούρης στην Αυστραλία για να δει από κοντά τα καγκουρό (που έφυγαν πανικόβλητα μόλις τον είδαν - ακόμα κι αυτά έχουν καλύτερο κριτήριο από μας). Έλα όμως που αυτό που φαινόταν αρχικά ως ακόμα μία shitty ιεράρχηση από πλευράς Πολιτείας, έκρυβε κάτι πολύ χειρότερο γιατί όπως διαφάνηκε στη συνέχεια το κράτος είχε τελικά κονδύλι να στείλει ΜΙΑ μαθητική ομάδα βόλεϊ στο Παγκόσμιο κι αυτή ήταν του λυκείου Παραλιμνίου που -σωστά μαντέψατε- είναι αγοριών. 

Τα κορίτσια -που σημειώστε είναι σταθερά πρωταθλήτριες τα τελευταία χρόνια στην κατηγορία τους- όπως ήταν αναμενόμενο δεν το πήραν και πολύ καλά και με ένα ιδιαίτερα διαφωτιστικό ποστ... κάρφωσαν τη σεξιστική συμπεριφορά του Υπουργείου με αποτέλεσμα να ξεσπάσει η γνωστή σκατοθύελλα των σόσιαλ - ίσως ο μοναδικός τρόπος σήμερα (στο νησί μας τουλάχιστον) για να τραβήξεις την προσοχή κάποιου που σε κοιτάζει αφ’ υψηλού από τον (κυβερνητικό) θρόνο του. Το Υπουργείο αντέδρασε με όλη την ταχύτητα, ευλυγισία και χάρη ενός παλαιστή σούμο στη “Λίμνη των Κύκνων”: Με μια στοκ ανακοίνωση που ανασύρουν από folder των Windows Vista όποτε παραστεί ανάγκη κι απλά αλλάζουν χρονολογίες και ονόματα, οι φωστήρες του Παιδείας μας φλομώνουν με νούμερα, δαπάνες, κανονισμούς και αοριστολογίες που μπορεί να ακούγονται βαρυσήμαντες στον μέσο «ιάσο κόκλα» μπετόστοκο του Messenger και καθαρόαιμες, ανόθευτες μπούρδες σε όλους τους υπόλοιπους:

«Η συμμετοχή της Κύπρου σε Πανελλήνιες και Παγκόσμιες σχολικές αθλητικές διοργανώσεις κρίνεται με βάση ειδικά κριτήρια τα οποία ισχύουν για κάθε διοργάνωση ξεχωριστά. Η απόφαση συμμετοχής ή όχι σε Πανελλήνιες και Παγκόσμιες σχολικές αθλητικές διοργανώσεις, καθώς και οι λεπτομέρειες οργανωτικής προετοιμασίας και συνοδείας των ομάδων λαμβάνεται αποκλειστικά από την Επιθεώρηση Φυσικής Αγωγής. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου φροντίζουν να παίρνουν αποφάσεις αντικρύζοντας σφαιρικά τις ανάγκες και βελτιστοποιώντας τη χρήση των ούτως ή άλλως περιορισμένων διαθέσιμων πόρων”. 

Καταλάβατε κάτι; Οτιδήποτε που να εξηγεί με ΠΟΙΑ κριτήρια επιλέχθηκε από τις δύο ισότιμες ομάδες εκείνη των αγοριών; Θα εξηγούν φαντάζομαι παρακάτω:

“’Είναι προφανές εξάλλου ότι δεν μπορεί και δεν προβλέπεται να καλύπτεται συμμετοχή σε όλες τις διεθνείς εκδηλώσεις και επομένως πρέπει να γίνονται επιλογές. Οι αποφάσεις για το εύρος της συμμετοχής στις διάφορες διεθνείς διοργανώσεις λαμβάνονται με αντικειμενικά κριτήρια, αναλόγως των εκάστοτε δεδομένων και κατόπιν διαβουλεύσεων με άλλους αρμόδιους φορείς, όπως είναι οι ομοσπονδίες των διαφόρων αθλημάτων”. 

Δεδομένα, (ούτως καλούμενα) αντικειμενικά κριτήρια, διαβουλεύσεις με αρμόδιους φορείς - τόσο αόριστα κι αφηρημένα που κάνουν τον Pollock να μοιάζει με ιμπρεσιονιστή. Μπορεί τα κριτήρια να εξακολουθούν να διαφεύγουν αυτής της μακροσκελούς ανακοίνωσης, δύο πράγματα όμως σ’ αυτή είναι απολύτως ξεκάθαρα:

Πρώτον, η... λουδοβίκεια “το κράτος είμαι εγώ” αντιμετώπιση των αντιδράσεων μπολιασμένης με γνήσιο νεοελληνικό “ψιλοσταρχίδιαμου”:

“Επιβάλλεται να αφήνουμε τους αρμόδιους φορείς, τους εμπειρογνώμονες και τις συντεταγμένες υπηρεσίες να κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους, ανάλογα με τους όρους και περιορισμούς που ισχύουν. Η γνώμη του ευρύτερου κοινού έχει βεβαίως σημασία, κάποτε όμως –όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση- δεν βασίζεται σε έγκριτη πληροφόρηση ή σε σφαιρική εικόνα των πραγμάτων”

Και δεύτερο, μια όχι-και-τόσο-συγκαλυμμένη απειλή κι ένας ωραιότατος εκβιασμός ώστε να αποτραπούν τυχόν μελλοντικές αντιδράσεις στις αλάθητες αποφάσεις του Πάπα Υπουργείου.

“Πρέπει εξάλλου να είναι σαφές ότι η άσκηση πιέσεων με δημόσιες παρεμβάσεις για τυχόν διεύρυνση της συμμετοχής σε οποιαδήποτε από τις εκδηλώσεις (και ειδικά σε περιπτώσεις διοργανώσεων που συνεπάγονται μεγαλύτερες δαπάνες λόγω αποστάσεως ή διάρκειας) δεν μπορεί παρά αυτή να συνεπάγεται περιορισμό της συμμετοχής σε άλλες διοργανώσεις”.

Και η ανακοίνωση -που σημειώστε εκδόθηκε στις 23 Φεβρουαρίου- το τερματίζει με το ακόλουθο:

“Όσον αφορά ειδικά τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης στη Βραζιλία, ισχύουν τα παραπάνω. Αυτή βρίσκεται στο στάδιο της εξέτασης, γίνονται σχετικές διαβουλεύσεις και δεν έχουν ακόμα ληφθεί κάποιες αποφάσεις”.

Πράγμα αρκετά περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων συμμετοχής στο Παγκόσμιο της Βραζιλίας έληξε στις... 10 Φεβρουαρίου. 

Το πιάσατε; Το Υπουργείο που υποτίθεται προάγει την Παιδεία (γελάσαμε), τον Αθλητισμό (ξεκαρδιστήκαμε), τη Νεολαία (φυρμένοι) και τον Πολιτισμό (στα πατώματα λέμε) προωθεί εκτός από την “τέχνη” του να γράφεις 1000 λέξεις χωρίς να λες ουσιαστικά ΤΙΠΟΤΑ, τον απολιθωμένο κρατισμό, τη φαλλοκρατία, το “κρύψε να περάσουμε” και -φυσικά- εκβιασμούς τύπου “σκάσε αλλιώς όχι Βραζιλία αλλά ούτε έξω απ’ τη Λεμεσό δεν θα ξαναβγείς”.

Αλλά με Υπουργό τον Πρόδρομο του “έχουμε εκλογές και όχι καλλιστεία” στ’ αλήθεια περιμέναμε κάτι διαφορετικό;