Έτσι και έγινε! Ήταν 30 Ιουλίου του 2023 όταν πήρα τελικά την απόφαση να κάνω αυτό το βήμα, να πραγματοποιήσω έναν από τους στόχους που είχα μικρή. Έπειτα από συζητήσεις που είχα κάνει με φίλους travel bloggers, μου πρότειναν να επισκεφτώ την Πράγα και συγκεκριμένα την Τσεχία για την ομορφιά της.

Μπήκα λοιπόν στο διαδίκτυο και καθώς έψαχνα πτήσεις βρήκα διαθέσιμες ημερομηνίες στα γενέθλια μου. Ναι, καλά κατάλαβες. Αποφάσισα να πραγματοποιήσω το πρώτο μου, solo trip στα γενέθλια μου, το είδα κάτι σαν δώρο προς τον εαυτό μου για ένα τριήμερο. Τα πρώτα συναισθήματα που με κυρίευσαν μόλις συνειδητοποίησα ότι ναι, έκλεισα τα εισιτήρια που τόσα χρόνια ήθελα, ήταν άγχος και συνάμα μια ανυπομονησία για το άγνωστο και για αυτή την εμπειρία που με περίμενε να τη ξεδιπλώσω. Κατευθείαν πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου η οποία ενθουσιάστηκε σαν μικρό παιδί για το βήμα που επρόκειτο να κάνω, το ίδιο και η οικογένεια μου.

Θέλοντας λοιπόν να κάνω πιο γλυκιά την αναμονή αυτών των τριών μηνών, έψαχνα στο διαδύκτιο διάφορες λεπτομέρειες για την πόλη και τα must to go & must to see. Φυσικά έκανα τη λίστα μου και ήμουν «ετοιμοπόλεμη». Η μεγάλη μέρα έφτασε, όλα ήταν έτοιμα για τη νέα δοκιμασία που ετοιμαζόταν να προστεθεί στον μπαούλο με τις ταξιδιωτικές μου εμπειρίες.

Μπήκα στο αεροπλάνο και μετά από λίγες ώρες προσγειώθηκα σε μια παραμυθένια πόλη που όμοια της δεν είχα ξαναδεί. Κατέφθασα στο ξενοδοχείο, έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και ξεκίνησα αμέσως την εξερεύνηση, μη υπολογίζοντας ούτε την αϋπνία ούτε την κούραση της πτήσης. Ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία μου υπερτερούσαν.

Προτού αρχίσω το περπάτημα για το οποίο ήμουν προετοιμασμένη, έκανα στάση σε έναν φούρνο. Μυρωδιές από φρεσκοψημένα ψωμάκια, γλυκά που δε μπόρεσα να αντισταθώ και στο χέρι ένας καφές για παρέα. Ήταν πρωτόγνωρο το συναίσθημα που ένιωσα περπατώντας στη γέφυρα και στα στενά δρομάκια. Δεν είχαν άδικο αυτοί που μου έλεγαν πως θα ερωτευτώ την πόλη, το ένιωσα, από τα πρώτα κιόλας λεπτά που βρέθηκα εκεί, έγινα ένα με τους ντόπιους. 

Ένα  χαρακτηριστικό της Τσεχίας είναι πως σε κάθε βήμα που κάνεις μέσα στην πόλη θα βρεις και από ένα περίπτερο το οποίο προσφέρει όλα τα καλά. Παραδοσιακά εδέσματα, street food από ζαμπόν μέχρι hot dog και μικρά καφέ που προσφέρουν gingerbread κουλουράκια και το περίφημο ζεστό κρασί. Όπως καταλαμβαίνεις δε γινόταν να μη δοκιμάσω από όλα αυτά ακόμη και αν έπρεπε να σπάσω για λίγο τη διατροφή μου - σίγα, μπαίνουμε ξανά σε πρόγραμμα-.

Αργότερα, καθώς έκανα τη βόλτα μου με το ποδήλατο που είχα νοικιάσει, σκεφτόμουν πόσο περήφανη θα ήταν η 11χρονη Μαρία αν της έλεγα πως μετά από χρόνια θα είχε καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους και τις ανασφάλειες της και να κάνει το ταξίδι που μικρή ονειρευόταν, δίσταζε και δεν ήταν σίγουρη πως θα πραγματοποιούσε. Είναι σπουδαίο να ξεπερνάς τον εαυτό σου, να δοκιμάζεσαι και να ανακαλύπτεις τα όρια και τις αντοχές σου, σε βγάζει σε νέα μονοπάτια που μέχρι πρότινος δεν ήξερες ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις.

Και η ώρα του μεσημεριανού πλησίασε. Ανακάλυψα ένα παραδοσιακό εστιατόριο κρυμμένο σε ένα στενό του οποίου οι μυρωδιές με οδήγησαν έξω από την πόρτα του. Μπήκα μέσα, κάθισα και δε σου κρύβω πως ένιωσα λίγο περίεργα που θα έτρωγα μόνη μου όμως το χαμόγελο του σερβιτόρου που ήρθε να με ρωτήσει τι καλό θα φάω, με έκανε να νιώσω αμέσως οικεία. Δοκίμασα ένα από τα παραδοσιακά πιάτα, τη σούπα goulash, ιδανική για το κρύο που επικρατούσε. Με βοδινό κρέας που έλιωνε στο στόμα, λαχανικά και μια μεγάλη κόκκινη πιπεριά ήρθε σερβιρισμένο σε ζεστό ψωμί. Φυσικά, από το γεύμα δε θα μπορούσε να λείπει μια draght μπίρα αφού η Πράγα φημίζεται για την  ζυθοποιία της.

Η ημέρα των γενεθλίων μου έφτασε και ήμουν πολύ χαρούμενη που θα τα γιόρταζα σε μια ξένη χώρα. Ίσως τώρα αναρωτηθείς αν ένιωσα καθόλου μοναξιά. Λοιπόν, όχι,  ίσως γιατί ήταν κάτι που είχα πραγματικά ανάγκη να ζήσω. Πήγα μου πήρα ένα γλυκό και ξεκίνησα την περιήγηση μου μέχρι αργά το βράδυ που αποφάσισα να πάω για ποτό για να κλείσω αυτή τη ξεχωριστή μέρα με τον καλύτερο τρόπο.

Το να ταξιδεύεις μόνος σου τελικά έχει πλάκα, βγαίνεις από το comfort zone σου όσο κι αν ακούγεται παράτολμο, το solo travelling είναι μία περιπέτεια που ο καθένας μας πρέπει να ζήσει έστω μία φορά στη ζωή του για να καταλάβει πως κάποιες στιγμές η παρέα που έχουμε πραγματικά ανάγκη, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Δίνω υπόσχεση λοιπόν στην 23χρονη πλέον Μαρία πως από εδώ και πέρα θα κάνω πιο συχνά πράγματα που με φοβίζουν μόνο και μόνο για να μου επιβεβαιώνω πως μπορώ να καταφέρω πολλά, αρκεί να ρισκάρω. Το ίδιο να κάνεις και εσύ.