Ψάχνοντας στο προσωπικό μου αρχείο αλλά και on line για τις ανάγκες ενός άρθρου με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας Κατά των Γυναικών, έπεσα πάνω στην ιστορία της Ντανιέλας Ρόσκα. Για να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας, τον Νοέμβριο του 2015 η κυπριακή κοινωνία είχε (πάλι) συγκλονιστεί από τον άγριο φόνο μιας νεαρής γυναίκας στη Λάρνακα. Η 36χρονη Ντανιέλα Ρόσκα είχε βρεθεί νεκρή στο διαμέρισμά της, δεμένη και άγρια χτυπημένη από δύο καθάρματα που όπως αποδείχτηκε αργότερα τα είχε στείλει ένα άλλο βαρβάτο αρσενικό με ρητές οδηγίες να τη ληστέψουν αφού πρώτα τη σακατέψουν. Η Ντανιέλα υπέφερε όλη νύχτα στα χέρια τους και ούρλιαζε καθώς τα δύο κτήνη την είχαν μετατρέψει σε ανθρώπινο σάκο του μποξ. Οι απελπισμένες κραυγές της ακούστηκαν σε όλη την πολυκατοικία όμως κανείς από τους γείτονες -που αργότερα κατέθεσαν ότι την άκουσαν- δεν έσπευσε σε βοήθεια, ούτε καν κάλεσε την αστυνομία και είχαν μια πολύ “λογική” εξήγηση γι’ αυτό. Το θύμα, σύμφωνα με τους νοικοκυραίους γείτονες, ήταν Μολδαβή, διήγαγε έκλυτο βίο, είχε προκλητικό ντύσιμο και συμπεριφορά, πολλαπλούς εραστές, βασικά ήταν “μια Ρωσίδα πουτάνα” που προφανώς ότι έπαθε το έπαθε απ’ το κεφάλι της, συνεπώς συνεχίζουμε τον ύπνο μας γιατί έχουμε να πάμε κι εκκλησία το πρωί. 

Το ίδιο ακριβώς αφήγημα υιοθέτησε και η Αστυνομία που διέρρεε στον Τύπο ότι ήταν ζόρικη η εξιχνίαση γιατί το θύμα είχε...διευρυμένο κύκλο γνωριμιών, διατηρούσε δεσμούς με πολλούς επιχειρηματίες της πόλης, είχε πολλά τηλέφωνα(!) και άλλα φαιδρά που απέδειξαν λίγα χρόνια αργότερα πως η φρίκη του Μεταξά ήταν ένα φυσικό επακόλουθο της πατριαρχικής αντίληψης του Σώματος. Τότε είχα γράψει ένα άρθρο στον “Φιλελεύθερο” με τίτλο “Ο μοναχικός θάνατος της Ντανιέλας Ρόσκα” το οποίο δεν υπάρχει πια -για κάποιο λόγο- στο αρχείο του (ευτυχώς αναδημοσιεύτηκε από κάποια ελληνικά σάιτ και σώθηκε) όμως νομίζω πως αξίζει να το θυμηθούμε γιατί είναι ενδεικτικό μιας απαρχαιωμένης νοοτροπίας και στάσης (Αρχών και κοινωνίας κατ’ επέκταση) που αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα βελτίωσης από τότε, ακόμα έχουμε έναν μεγάλο και δύσβατο δρόμο μέχρι να την αποτινάξουμε εντελώς:

“Ο μοναχικός θάνατος της Ντανιέλας Ρόσκα

Πραγματικά ώρες-ώρες σιχαίνομαι και τη ράτσα μου και το φύλο μου. Διαβάζω σε διάφορα σάιτ (δυστυχώς και σε κάποια υποτίθεται legit): «Ερωτική σχέση, με περισσότερους από ένα επιχειρηματίες της Λάρνακας φέρεται να διατηρούσε η άτυχη Ντανιέλα». «Το έργο των αστυνομικών δυσκολεύει αρκετά, καθόσον ο κύκλος του θύματος δεν περιοριζόταν σε λίγα άτομα». «Το θύμα κατείχε περισσότερους από έναν αριθμούς τηλεφώνου».

Μια γυναίκα δολοφονήθηκε από ένα ανθρωπόμορφο κτήνος που τη γρονθοκόπησε δεμένη (μιλάμε για… βαρβάτο άντρα έτσι;) και η πρώτη δουλειά που κάνουν αστυνομικοί και δημοσιογράφοι είναι να διαρρέουν οι πρώτοι στους δεύτερους (που τα καταπίνουν αμάσητα) “γαργαλιστικές” πληροφορίες για την προσωπική ζωή του θύματος -να μην πω για τις φωτογραφίες που συνοδεύουν τα κίτρινα ρεπορτάζ- που εμμέσως δικαιολογούν τη δολοφονία ή τέλος πάντων την κάνουν να βγάζει νόημα.

Δεν θυμάμαι σε φόνο άντρα να βγήκαν «πληροφορίες» για το πόσες ερωτικές συντρόφους είχε το θύμα ή εάν έκανε ενάρετη ή όχι ζωή. Όμως η άτυχη 36χρονη φαίνεται πως υπήρξε άτυχη σε όλα της: Ήταν αλλοδαπή, νέα, όμορφη, επαγγελματίας, οικονομικά ανεξάρτητη με δική της δουλειά και διαμέρισμα και ελεύθερη να απολαμβάνει τη ζωή και τον έρωτα με όποιον και όσους γουστάρει. Κάτι φυσικά που για την ψευτοπουριτανική, φαλλοκρατική κοινωνία μας που θέλει τις γυναίκες υποχείρια είναι ανεπίτρεπτο.

Γι’ αυτό οι (φαντάζομαι ευσεβείς χριστιανοί και οικογενειάρχες) γείτονές της άκουγαν μεν τις κραυγές της αλλά δεν έκαναν τίποτα. Αν έκανε σεξ όμως και ξεσήκωνε την πολυκατοικία με τους οργασμούς της, θα της έφερναν μέχρι και τη ΜΜΑΔ. Άτυχη και στον θάνατο γιατί προφανώς τον προκάλεσε η ίδια με το έκλυτο βία που διήγε, με αστυνομικές ή δημοσιογραφικές «πληροφορίες» που περνάνε στο υποσυνείδητο του (φτωχού) μυαλού ως cautionary tale. Όπως ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης που σκότωνε μόνο πόρνες ή κάποιο από τα slashers τύπου Friday the 13th όπου σφαγιάζονται πρώτοι αυτοί που κάνουν σεξ και στο τέλος επιβιώνουν οι ενάρετες και οι παρθένες. Κι όταν (αν;) συλλάβουν τον δράστη (αν είναι άντρας), τα media θα λένε πάλι ότι «την αγαπούσε», «τον θόλωσε το πάθος», «δεν άντεξε τον χωρισμό», «δεν μπορούσε να τη βλέπει με άλλους» και άλλα τέτοια φαιδρά που θα τον κάνουν να φαίνεται «παραδοσιακό αρσενικό» και «κιμπάρης» από πάνω – και με εγγυημένο fan mail στη φυλακή. Αν πάλι είναι γυναίκα (ακούστηκε και αυτό) η «εξήγηση» ακόμα πιο πιασάρικη: «τα είχε με τον άντρα της, τι να έκανε η δόλια;».

Καημένη Ντανιέλα. Πάλι καλά που δεν σε ανάγκασαν να ζητήσεις και συγγνώμη που ζούσες απρόσεκτα και στην κόψη του ξυραφιού, που προφανώς προκάλεσες εσύ η ίδια τη δολοφονία σου με τους «πολλαπλούς δεσμούς με διάφορους επιχειρηματίες» και τώρα δυσκολεύεις τις αρχές στο έργο τους με τον «αρκετά διευρυμένο κύκλο σου» και τα «πολλά τηλέφωνα». Έζησες σαν «πουτάνα» και πέθανες σαν μία, σωστά;”