Κυβερνήσεις ανέβηκαν, κατέβηκαν, συνέβη μια 11η Σεπτεμβρίου, μια ένταξη στην ΕΕ, εδραιώθηκε η παντοκρατορία του ίντερνετ, μνημόνια ήρθαν, παρήλθαν και κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να λησμονήσει τις δόξες των 90s - τότε που για κάποιο μαγικό λόγο ήμασταν όλοι πλούσιοι.

Τώρα που δεν έχουμε τόσα λεφτά, συνεχίζουμε να καταναλώνουμε σκουπίδια αλλά τουλάχιστον ανακυκλώνουμε το πλαστικό. Πιστός συνοδοιπόρος σ’ αυτό το ανηφόρι που λένε ζωή, η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, ο ουροβόρος όφις της καρδιάς μας, που περνώντας μια δύσκολη ενηλικίωση μέσα στην πάροδο των χρόνων, προσπαθεί ακόμα να εξοικειωθεί με το 2020.  

Χτες το μεσημέρι, αποσύρθηκε (τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας) το ένα πρόσωπο που κατάφερε να σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, η πιο αναγνωρίσιμη ξανθιά της Ελλάδας μετά την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Η Ελένη Μενεγάκη δεν είναι μια απλή ιστορία, όσο και αν η ελληνική high (ο Θεός να την κάνει) κουλτούρα και διανόηση προτίμησε κατα καιρούς να την απαξιώσει ως τέτοια. Σε μια χώρα που λατρεύει να μισεί κάθε επιτυχημένο άνθρωπο (ακόμα και όταν προσποιείται ότι τον λατρεύει), η Μενεγάκη είναι το δημόσιο πρόσωπο που όχι μόνο άντεξε το τεστ του χρόνου αλλά παραμένει δημοφιλής, περιζήτητη, σούπερσταρ.

Έφτιαξε μια αξιοθαύμαστη καριέρα τριών δεκαετιών με τους ολότελα δικούς της όρους και συντήρησε με τον πιο υποδειγματικό τρόπο, έναν μύθο γύρω από το όνομα της που κάνει ακόμα και τους πολέμιους της να της βγάζουν το καπέλο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Έχουν υπάρξει άλλες κι άλλες όμορφες παρουσιάστριες αλλά καμία Μενεγάκη. Χαρισματική, ευπροσήγορη, αυθόρμητη, η χαρά της τηλεθεάτριας που μέσα σ’ όλα αυτά τα χρόνια παρουσίας,  θα ακολουθήσει πιστά την ‘Ελένη’ της από τον Ant1 στον Alpha, στη μεσημεριανή ζώνη από την πρωινή, κι ας χάνεται χρόνο με το χρόνο κάτι από το über glam παλαιότερων εκπομπών - θυμάται κανείς τα ‘υπερπαραγωγές’ καλοκαιρινά tours των εκπομπών της (μέχρι και στο Amathus στη Λεμεσό τη θυμάμαι να έχει έρθει) - ή μόνο έγω Δεν Ξεχνώ; 

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η Ελένη Μενεγάκη ξέρει να κάνει συνεντεύξεις καλύτερα από κάθε άλλον στην τηλεόραση κι αυτό γιατί σέβεται τους καλεσμένους της και τους δημιουργεί ένα κλίμα ασφάλειας να της μιλήσουν ανοιχτά. Αν και έχω να δω εκπομπή Μενεγάκη - δεν εννοώ ζώδια Λίτσας Πατέρα και τυχαία βίντεο αλλά εκπομπή από την αρχή μέχρι το τέλος- από την τελευταία φορά που ήμουν σπίτι με πυρετό στο λύκειο, της πιστώνω στα επιπλέον συν και το γεγονός ότι αντιστάθηκε να κάνει τις εκπομπές της άλλο ένα φτηνιάρικο κουτσομπολίστικό πανελ.

Ακόμα κι όταν τα νούμερα δεν ήταν αυτά των παλιών καλών εποχών, κανείς δεν εισέπραξε ποτέ την Μενεγάκη ως ‘τελειωμένη’. Τώρα που έφυγε την κατάλληλη στιγμή -είναι ακόμα ψηλά και ακόμα απαστράπτουσα-  η είδηση της τελευταίας της εκπομπής μ’ έκανε να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις επαγγελματικές της αποφάσεις.  

Έχοντας κερδίσει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει με την καριέρα, τα συμβόλαια αλλά και την προσωπική της ζωή, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μπορεί να ξαναυπάρξει στις μέρες μας μια άλλη Μενεγάκη - τουλάχιστον όχι αυτού του βεληνεκούς. Δεν θα τη σήκωνε ούτε η εποχή, ούτε ο κυνισμός μας.