Έννεν Γιάννης εν Γιαννάκης 

Έννεν Γιάννης εν Γιαννάκης 

Ο Γιαννάκης έγινε πολιτικό και μιντιακό θέμα. Ένα απ’ τα πολλά. 

Παρόλο που η έρευνα τρέχει, όλα δείχνουν ότι ο Γιαννάκης μαγείρεψε νούμερα, πλαστογραφώντας την άνοδό του σ’ ένα μισθούλι που ο μέσος Κύπριος ούτε με τα κιάλια δεν τον βλέπει. Φόρεσε τον μανδύα του εθελοντισμού, και πάντοτε αφήνουν ρίγη συγκίνησης αυτά τα πόστα, και μας δούλευε ψιλό γαζί.    

Ανέκαθεν στον ιδιωτικό τομέα είχαμε Γιάννηδες, που αν δεν ήταν Γιάννηδες ήταν Γιαννάκηδες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν χρειάζονται καν να πλαστογραφήσουν αυτοί, γιατί έτσι γίνονται οι δουλειές στον ιδιωτικό. 

Όσον αφορά στο δημόσιο και ημικρατικό τομέα τα πράγματα δεν μπορούν να είναι έτσι. Την ίδια στιγμή που ένας πτυχιούχος αναγκάζεται να μετοικήσει στο εξωτερικό για να εξασφαλίσει δουλειά, την ίδια ώρα που ένας υπάλληλος σε καφέ ή στην χαμηλότερη βαθμίδα του δημοσίου αμείβεται με πενιχρό μισθό και τίποτα ελπιδοφόρο δεν μαρτυρά ότι κάτι θα αλλάξει μες τα επόμενα χρόνια της ζωής του και της δικής μας. 

Το διάστημα που προηγήθηκε μας δίδαξε πολλά. Δεν ήταν η πανδημία και τα ημερολόγια καραντίνας. Ήταν ένα κύμα που μας πήρε και μας σήκωσε, βγάζοντας προς τα έξω την βρώμα ενώ εμείς μπαινοβγαίναμε σε καραντίνες. 

Οι Γιαννήδες και οι Γιαννάκηδες είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό και μπορούν να επιβιώνουν και να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Μέχρι να ξεσκεπαστούν. Αν ξεσκεπαστούν. 

Σιμώνουν βουλευτικές. Έπονται κι άλλες εκλογές. Είναι αδύνατον για εμάς να ελέγχουμε λεπτομερώς τον καθένα που μας τάζει λαγούς και πετραχήλια παρόλο που υπάλληλός μας επιθυμεί να γίνει. Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι αυτούς που, εξόφθαλμα βγάζουν τον Γιάννη από μέσα τους και τον μοστράρουν ως μάλαμα, να σκεφτόμαστε δυο φορές μη μας βγει Γιαννάκης. 

Το θέμα δεν είναι οι βαθμοί του Γιαννάκη. Το θέμα είναι το θράσος του Γιαννάκη. Κι όλων όσων κλείνουν με χαριτωμενιά το μάτι στους Γιαννάκηδες. 

Loader