Εσένα πόσοι σου την είπαν σήμερα στο Facebook;

Εσένα πόσοι σου την είπαν σήμερα στο Facebook;

Τεχνολογικά προηγμένες και πολιτισμικά κατασυγχυσμένες ανθρώπινες κοινωνίες, έτος 2020

Αισθάνομαι πως τα social media καταντούν τοξικά, όχι μόνο λόγω της υπερπληροφόρησης και της αναπόφευκτης διαγώνιας ματιάς και ανάγνωσης -που σπανίως χρησιμεύουν σε κάτι- αλλά και λόγω του ναρκισσισμού που συνεχώς παράγουν.

Nομίζω πως, ως το μέσο που στηρίζεται στην εικόνα, το Instagram προωθεί τον μάταιο αυτό ναρκισσισμό πιο ευδιάκριτα. Τα πράγματα εδώ είναι σχετικά απλά: Εμφανίσιμα και μη εμφανίσιμα κορίτσια και αγόρια βγάζουν συνεχώς τα ρούχα τους κι αυτοφωτογραφίζονται, γράφοντας μερικές φορές vague ατακούλες για να προσδώσουν μία πιο πνευματώδη διάσταση στις σέλφι τους. Μπορεί βεβαίως να συμβεί να μιλάμε για καλαίσθητα, χαριτωμένα ή ακόμη και εμπνευστικά ποστ και stories, το φαινόμενο ωστόσο των επιδραστικών (influencers) χρηστών που αποκτούν εκατομμύρια followers, κυρίως λόγω κοιλιακών, ρούχων και οπισθίων είναι καλά γνωστό, με προφανείς -θέλω να πιστεύω- τις επιπτώσεις σε θέματα αγοράς, ψυχολογικών ασθενειών και προτύπων.

Στο Facebook έχω παρατηρήσει να συμβαίνει κάτι πιο περίπλοκο: Oι ενεργοί χρήστες εκδηλώνουν τον ναρκισσισμό τους πιο «υπόγεια» και συγκεκριμένα μέσω της κυρίαρχής τους τάσης να μας κουνούν συνέχεια το δάχτυλο. Διδακτισμός. Κάθε μέρα κάτι έχουμε να διδαχτούμε απ’ το Facebook. Όλοι κάτι έχουν να μας μάθουν, κάτι θα βρουν για να μας «την πουν». Ίσως αυτό σε μια κοινωνία με τόσα πολλά σύνδρομα όπως η δική μας να καταντά πιο τοξικό, είναι όμως εύκολα αντιληπτό πως ο θυμός, η ειρωνεία και συχνά η εμπάθεια είναι καθημερινά συμπεριφορικά φαινόμενα στο Facebook. Ένα απέραντο «Πού πήγαμε και δεν μας άρεσε», το κυπριακό τουλάχιστον Facebook. (Ενεργός χρήστης μπορεί να θεωρηθεί κι αυτός που μόνο σκρολάρει, εδώ όμως κυρίως αναφέρομαι σ’ αυτούς που συνεχώς κάτι θα γράψουν).

Το Twitter στη δική μας χώρα δεν απέκτησε ποτέ μαζικότητα και θεωρείται niche. Αρκετοί τουιτεράδες έχουν χιούμορ και θα ήταν ίσως δίκαιο να ειπωθεί πως το Twitter ίσως να είναι το λιγότερο τοξικό ως μέσο.

Μηδενισμός δεν ενδείκνυται, εξακολουθώ να θέλω να πιστεύω πως καλή και υγιής χρήση των social media μπορεί να υπάρξει, τόσο στο instagram των εφήμερων stories και της εικόνας όσο και στο ηλικιωμένο Facebook της πάρλας και του hate speech. Πέρα από την επιμόρφωση που όλοι χρειαζόμαστε, η υγιής χρήση μάλλον σχετίζεται και με την εσωτερική ισορροπία και ψυχική κατάσταση του καθενός και της καθεμιάς μας ξεχωριστά. Δεν ξέρω.

Γιατί όμως; Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι βγάζουμε την αρνητική πλευρά του Νάρκισσου στο ίντερνετ; Eίναι το άψυχο της οθόνης που μας κάνει τόσο εγωκεντρικούς και τόσο εχθρικούς ως άνθρωπους;

Τα social media ethics πρέπει να μπουν αμέσως στα σχολεία μας. 

Loader