Αυτή η ανάγκη να κατασπαράξουμε έναν άνθρωπο που ήδη βρίσκεται στην πιο ευάλωτη και άσχημη συνθήκη, με εύθραυστη ψυχολογία, που μόλις του πήραν το παιδί μέσα από τα χέρια, όχι επειδή κρίθηκε ως ακατάλληλος γονέας αλλά για παράβαση της Σύμβασης της Χάγης, με ξεπερνάει.

Με τόση ευκολία στήνουμε λαϊκά δικαστήρια κάτω από αναρτήσεις, σχολιάζοντας βάσει της δικής μας "λογικής", ευαισθησίας ή αναισθησίας, λες και γνωρίζουμε τα πάντα και μας κάλεσαν να βγάλουμε πόρισμα. Γιατί; 

Μόνο αυτό ρωτώ; Γιατί κάποιος να ρίχνει χολή και δηλητήριο σε μια μάνα που ήδη πονάει τόσο; Γιατί, εσύ που είσαι γυναίκα, μάνα, κόρη, δεν συναισθάνεσαι; Γιατί το βρίσκεις τόσο αναγκαίο να καταδικάσεις δημόσια; Αυτή η γυναίκα, πιστεύεις ότι χρειάζεται και τα δικά σου χτυπήματα; Σε ηδονίζει να βλέπεις μερικά likes από "ομοϊδεάτες" σου; Σου δίνει "δύναμη" να βάζεις το μαχαίρι σε ανοικτές πληγές και να το στριφογυρίζεις;

Δεν με νοιάζει αν αυτή η γυναίκα έκανε λάθος ή αν έκρινε σωστά τη δεδομένη στιγμή όταν αποφάσισε να φύγει με το μωρό της. Αυτό το έκριναν οι δικαστές και δεν εχει σχέση η προσωπική μου άποψη, αν και έχω.

Με ενδιαφέρει η κακία και τοξικότητα που τεράστια μερίδα συνανθρώπων, επιδεικνύει. Αυτή την φορά δεν θα μιλήσω για ενσυναίσθηση γιατί η λέξη μου μοιάζει φτωχή. Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να σεβαστούμε τον πόνο αυτής της μάνας. Και να σωπάσουμε.

Και αν αναφέρομαι πιο πάνω σε σχόλια γυναικών και όχι ανδρών, είναι επειδή με τρομάζει περισσότερο που μια γυναίκα στην κοινωνία που ζούμε με τα υφιστάμενα πατριαρχικά στερεότυπα θεμελιωμένα, δεν "προστατεύει" μια άλλη συνάνθρωπό της που στην τελική, δεν έβλαψε κανένα. Όσο για τον πατέρα του παιδιού, προφανώς και ξέρει να προστατεύσει τα δικαιώματά του. 

Και αναρωτιέμαι…Πόσο εύκολα τιμωρούμε για την παράβαση μιας Σύμβασης (της Χάγης στην προκειμένη) μια μάνα, όταν η απόσυρση μιας χώρας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που επηρεάζει αρνητικά τις γυναίκες ενός ολόκληρου κράτους, τυγχάνει απλώς προτροπών συνέτισης. Οξύμωρο και ειρωνικό.