Η Gordana από τη Μαριούπολη έμαθε ότι η μαμά της είναι ζωντανή - «Τώρα ξέρω τι είναι θαύμα»

Η Gordana από τη Μαριούπολη έμαθε ότι η μαμά της είναι ζωντανή - «Τώρα ξέρω τι είναι θαύμα»

«Ονειρεύομαι να δω τη μητέρα μου τον Μάιο, φέτος, και να την πάω βόλτα στο λιμάνι. Δε σταματώ να το ελπίζω»

Η Gordana Krutii είναι μια κοπέλα από τη Μαριούπολη που εδώ και επτά χρόνια ζει στην Πολωνία. Παρά το ότι έφυγε από την πατρίδα της, κάθε βράδυ έχει μια σταθερή συνήθεια: φεύγει τη λειτουργία του κινητού της από το αθόρυβο σε περίπτωση που την καλέσει η μητέρα της.

Ωστόσο, από τις αρχές του μήνα το κινητό της έπαψε να χτυπά, καθώς στη Μαριούπολη που είναι η μαμά της δεν έχει ηλεκτρισμό και είναι δύσκολη η επικοινωνία. Η Gordana εδώ και μέρες δεν άκουσε τη φωνή της μητέρας της και δε γνώριζε αν είναι ζωντανή. Μετά όμως από δέκα βασανιστικές μέρες, το πρωί της Κυριακής, το κινητό της χτύπησε και ήταν ένας άγνωστος αριθμός. Στην άλλη γραμμή, τότε, ήταν μία γυναίκα που της είπε πως μετέφερε μήνυμα από τη μητέρα της ότι ζούσε και κρυβόταν.

Διάβασε Επίσης: Rossgram: Η Ρωσία έφτιαξε το δικό της Instagram

«Η καρδιά μου σταμάτησε. Αυτό το νέο, είναι για εμένα ο νέος ορισμός της ευτυχίας». όπως εξομολογήθηκε στην Guardian. «Αυτή η κλήση ήταν ένα πραγματικό θαύμα – μετά από ένα τεράστιο δεκαήμερο, η επιβεβαίωση πως η μαμά μου ζει. Η γυναίκα μού διάβασε ένα γράμμα της, στο οποίο περιέγραφε την κατάσταση της πόλης. Χρειάστηκε να περάσει μόνο ένα λεπτό για να καταλάβω ότι πρόκειται για ανθρωπιστική κρίση, και πως κάθε ώρα μετράει».

Διάβασε Επίσης: Omar Sy: Ο πρωταγωνιστής του “Lupin” στη νέα ταινία “The Takedown” 

Συνεχίζοντας η Gordana εξήγησε τι συμβαίνει στη Μαριούπολη. «Όντως ο κόσμος μαγείρευε πάνω από φωτιές, ή έλιωνε χιόνι για να πιει νερό. Αλλά αυτό δεν το ήξεραν πολλοί, ούτε είχε διάρκεια. Κυρίως γιατί είναι πολύ επικίνδυνο το να βρίσκεσαι έξω. Οι επιθέσεις με αεροπλάνα είναι ασταμάτητες, η πόλη δεν έχει την ίδια άμυνα με το Κίεβο. Τα λιγοστά καταφύγια είναι γεμάτα κόσμο. Πυροσβέστες είναι έξω στον δρόμο. Έχει παγωνιά το βράδυ και, χωρίς θέρμανση και ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό, αν κάτι πέσει σ’ έναν άνθρωπο, μπορεί να τον σκοτώσει – πιο αργά από τις βόμβες, αλλά με την ίδια βεβαιότητα. Ονειρεύομαι να δω τη μαμά μου τον Μάιο, φέτος, και να την πάω βόλτα στο λιμάνι. Δε σταματώ να το ελπίζω».

Πηγή

Πηγή φωτογραφίας

 

Loader