Guest star, γράφει ο Βαγγέλης Γέττος

Όσον αφορά στην προσπάθεια οικειοποίησης του Εθνολογικού Μουσείου - άλλως Οικία Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου- από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, το νομικό σκέλος του ζητήματος με αφήνει παγερά αδιάφορο. Γιατί το ζήτημα δεν είναι νομικό αλλά πολιτισμικό και ηθικό.

Παρ’ ότι νομικός, ουδόλως με απασχολεί αν το Εθνολογικό Μουσείο τελεί σε καθεστώς καταπιστεύματος. Γιατί το θέμα δεν άπτεται του εμπράγματου δικαίου αλλά του υπέρτερου δικαίου της πολιτιστικής κληρονομιάς, μακριά και πέρα από φαύλες επιδιώξεις. Απαξιώ να ασχοληθώ με το μερίδιο που κατέχει η Εκκλησία επί του κτιρίου, ακριβώς γιατί η Εκκλησία αντιμετωπίζει το Εθνολογικό Μουσείο όχι σαν χώρο αλλά σαν κτίριο. Θα μπορούσε εντός να λειτουργούσε καφενείο, ταβέρνα, στάβλος, εργοστάσιο πλαστικών. Με τον ίδιο τρόπο θα το αντιμετώπιζαν.

Και πάνω απ’ όλα, δεν καταδέχομαι να συνομιλήσω νοερά με τον ανώτερο κλήρο για λόγους αυτοπροστασίας. Η αποστροφή που κάποτε μου προκαλούσε η αδηφαγία της εκκλησιαστικής κεφαλαιοκρατίας, έχει μετατραπεί σε αναγούλα. Αλλά και να ήθελα να συνομιλήσω μαζί τους, ποτέ δεν θα ζητούσαν τη γνώμη μου μιας που οι επίχρυσοι παπάδες συνομιλούν μόνο με τον θεό του real estate. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα από τα παραπάνω ακριβώς γιατί τα ρασοφόρα golden boys έχουν αποδείξει ότι το μόνο που τα νοιάζει είναι η εξαφάνιση κάθε ικμάδας προόδου και πολιτιστικής προκοπής αυτού του τόπου.

Όταν ο Αρχιεπίσκοπος απειλούσε να ισοπεδώσει ο ίδιος το ελληνιστικό ιερό στη Γεροσκήπου, για να φτιάξει θεϊκό ξενοδοχείο, αυτός που θα έπρεπε να παρέμβει, εκτός της δικαιοσύνης, ήταν ο Σύνδεσμος Ψυχολόγων μπας και μάθουμε ποια ηλικιακή φάση πιστεύει ο ίδιος ο θεόσταλτος CEO ότι διανύει.

Αυτό που με ενδιαφέρει προσωπικά είναι τα γλυκά ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά βράδια στην αυλή του Εθνολογικού Μουσείου, με μουσικές και πολιτισμό που αποδεικνύουν ότι αξίζει να ζεις στη Λευκωσία και στην Κύπρο. “Κόφτει με” να μπορώ αύριο να πηγαίνω το παιδί μου στο μεγαλοπρεπές σαλόνι του Δραγουμάνου και να βλέπει ένα ζωντανό δείγμα του παρελθόντος, χωρίς να χρειάζεται υπολογιστής για αυτό. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι σε έναν χώρο που αποπνέει παράδοση και ελληνισμό, η οικουμενικότητα και η σύγχρονη δημιουργία βρίσκουν αρμονικά τον χώρο τους.

Το νέο επεισόδιο θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό. Η αλλοίωση ενός μνημείου χωρίς να έχουν επέλθει συνομολογούσες προς αυτό συνθήκες, χωρίς να έχει ζητηθεί η γνώμη της τοπικής κοινωνίας, των πολιτιστικών θεσμών και διαχειριστικών αρχών, συνιστά αλλοίωση του χαρακτήρα του μνημείου. Η δε αλλοίωση όταν κατατείνει στην πλήρη αλλαγή του σημαινόμενου ενός μνημείου -εν προκειμένω η βίαιη διαγραφή της οικουμενικότητας στο όνομα του ελληνορθόδοξου δόγματος- συνιστά βεβήλωσή του. Η βεβήλωση, δε, όταν φέρει βίαια χαρακτηριστικά, συνιστά αμαύρωση. Η βεβήλωση και η αμαύρωση των μνημείων είναι πράξεις πολεμικές.

Ειδικοί στην πρακτική αυτή ήταν και είναι οι ναζί και οι φασίστες κάθε απόχρωσης που δεν θέλουν το εβραϊκό μνημείο στη Θεσσαλονίκη. Επίσης σπεσιαλίστες τους είδους είναι οι τζιχαντιστές που πούλησαν τα εκθέματα του μουσείου της Βαγδάτης και τις αρχαιότητες της Παλμίρα στους αρχαιοκάπηλους όλου του πλανήτη γιατί απλά τέτοια μνημεία δεν χωρούν στο δυστοπικό τους κοινωνικό όραμα.

Η προσπάθεια των παπάδων να μας υφαρπάξουν και αυτή την κοιτίδα πολιτισμού δεν είναι μία ντουφεκιά στον αέρα. Εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιό τους για μία ιρανοποίηση της καθημερινότητάς μας. Όταν τον Οκτώβριο του 2016, ο ιμάμης που διόρισε ο Ερντογάν ως μόνιμο στην Αγία Σοφία, στην Κωνσταντινούπολη, προσευχήθηκε εντός του μνημείου, οι απανταχού θεματοφύλακες των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών ξεσπάθωσαν.

Απ’ ό,τι διάβασα το Τμήμα Αρχαιοτήτων απέφυγε να κάνει δηλώσεις. Λογικό. Ας αφήσουν τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο,τον Χατζηγεωργάκη Κορνέσιο να βγάλει δελτίο τύπου.

Γίνε κι εσύ GUEST STAR στέλνοντάς μας τις σκέψεις, τη δουλειά ή δείγμα της τέχνης σου στο [email protected]