Αφού εμβόλιο για τον κορωνοιό δεν βρέθηκε, η πολιτική ρητορική παγκοσμίως -την οποία καταβρόχθισε σαν πεινασμένο σκυλάκι ο δημοσιογραφικός λόγος- φρόντισε να εμβολιάσει τα πλήθη με μία υπόσχεση ελπίδας: Την επιστροφή στην “κανονικότητα”. Σταδιακά, με σύνεση και φρόνιμα-Αζόρ-κάτσε-κάτω μάς είπαν ότι θα τα καταφέρουμε.

Το τι ήταν η “κανονικότητα” πριν από τις 15 Μαρτίου, ή όπου αλλού τοποθετείται η λοξοδρόμηση από αυτή την περιβόητη κανονικότητα στην οποία θα επιστρέψουμε, δεν μας εξήγησε κανείς. 

Χθες, στο πλαίσιο της σταδιακής επιστροφής μας στην κανονικότητα, ένας άνθρωπος απεβίωσε από τις σφαίρες του G3 που κρατούσε ένας άλλος άνθρωπος. Το G3 βρισκόταν κανονικά, σύμφωνα με ένα κανόνα δηλαδή, εντός της οικίας ενός έφεδρου. Όπως κανονικά βρίσκεται σε χιλιάδες οικίες, σε όλη την Κύπρο. 

Η δημοσιοποίηση του πιο πάνω, εκ μέρους μερίδας των Μέσων, έγινε επίσης “κανονικά”, όπως αντιλαμβάνεται συγκεκριμένη μερίδα δημοσιογράφων την “κανονικότητα” στη δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων. 

Ενημερωθήκαμε δηλαδή ότι “οι σφαίρες σκοτώνουν όνειρα” και “οι φρικτοί θάνατοι συνοδεύονται από σειρά τραγικών συμπτώσεων”. Την είδηση προλόγισαν ‘γαργαλιστικές’ λεπτομέρειες όπως το γεγονός ότι η γυναίκα που απεβίωσε είχε γενέθλια, ήταν έγκυος, θα δεχόταν πρόταση γάμου, διψούσε για ζωή, ήταν ευδιάθετος και φιλικός χαρακτήρας.

Ακολούθησαν οι δηλώσεις του συντρόφου της, που είτε επέμενε είτε δεν επέμενε να μιλήσει - αυτό δεν έπρεπε να μας αφορά, του δόθηκε ο χώρος, ο χρόνος και ένα μικρόφωνο στο στόμα να κάνει δηλώσεις. Να στρογγυλέψει το λογοτεχνικό μιντιακό θέαμα.  

Αν το hashtag #θατακαταφέρουμε νιώθει ότι διένυσε την μισή του πορεία και ότι μπήκαμε δυναμικά στην “επανεκκίνηση”, την επιστροφή στην “κανονικότητα”, κάποια στιγμή να τις δούμε λίγο αυτές τις κουρασμένες σκόρπιες λέξεις. 

Τα hashtags, ο κορωνοιός, το συμβάν στην Κλαυδιά, και πολλά άλλα, υπάρχει μία περίπτωση να φωτίζουν την σκλαβιά μας απέναντι στη αόριστη “κανονικότητα”. 

Ίσως και να μας σκουντούν να την καταβροχθίζουμε αμάσητη. Να μας την κάνουν κανόνα.