Θέλετε να μιλήσουμε για τα άτομα με αναπηρία και δη τα παιδιά; Ας μιλήσουμε λοιπόν. Απλά να ξέρετε ότι δεν θα είναι ευχάριστη η κουβέντα. Ποτέ δεν ήταν άλλωστε κι ας υπάρχουν χιλιάδες δακρύβρεχτα ποστ εκεί έξω για το θέμα. Αμήχανη, άβολη και ολίγον εξαναγκαστική ίσως λόγω πολιτικής ορθότητας, ναι. Αλλά ευχάριστη ποτέ. Τουλάχιστον όχι φανερά. Γιατί πίσω από τις υποκριτικές εισφορές στον φερετζέ του ανεύθυνου, περισσότερο γνωστός ως “Ραδιομαραθώνιος” και τα μηχανικά “μάνα μου ρε” που ενεργοποιούνται αυτόματα στη θέα ενός ανάπηρου σαν emoji του Facebook κρύβεται μια πραγματικότητα που κανείς δεν θέλει να γνωρίζει.

Ο πρόσφατος αποκλεισμός των παιδιών με αναπηρίες από τα σχολεία μόλις 12 ώρες πριν το άνοιγμά τους με τον βρώμικο, ύπουλο και ακραιφνώς ρατσιστικό τρόπο της συλλογής εκ νέου και κατάθεσης ήδη κατατεθειμένων εγγράφων σχετικά με την κατάσταση υγείας των παιδιών από τους γονείς σε “ειδική επιτροπή” που θα αποφασίσει εάν είναι ικανά(!) να παρακολουθήσουν όχι μόνο τα μαθήματα αλλά και τους κανόνες ατομικής προστασίας, αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι κάτι που προήλθε από σοβαρό σχεδιασμό, μελέτη της κατάστασης ή σε συννεονόηση με την επιστημονική ομάδα (την οποία φυσικά και επικαλέστηκαν αλλά εκείνη τους διέψευσε πανηγυρικά). Συνέβη απλά ό,τι συμβαίνει και στον έξω κόσμο: Τα ΑμΕΑ γλίστρησαν και πάλι στη χαραμάδα. Και δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά

Να το θέσω απλά: Γιατί στον αρχικό σχεδιασμό για επαναλειτουργία των σχολείων δεν υπήρχε ειδική μέριμνα τα παιδιά με αναπηρίες; Γιατί πολύ απλά τα παιδιά αυτά δεν είναι ουρανοκατέβατοι εξωγήινοι που εμφανίστηκαν ξαφνικά με στόχο να μολύνουν τον γήινο (διάβαζε “καθαρό”, “άριο”, “αρτιμελή” πληθυσμό) με κορονοϊό. Είναι κοντά στο νου και στην κρίση των γονέων ότι το παιδί με αναπνευστικά ή παρόμοια προβλήματα υγείας που το καθιστά ευάλωτο απέναντι στον ιό, δεν πάει σχολείο και παραμένει σπίτι, εκείνο με πρόβλημα συμπεριφοράς, στο φάσμα του αυτισμού ή με συναισθηματική ευαισθησία θα έχει από κοντά τον συνοδό που θα φροντίσει ώστε να μην παραβιάσει τους κανόνες υγιεινής (όπως προηγουμένως άλλωστε το εμπόδιζε απ’ το να αυτοτραυματιστεί ή το βοηθούσε στις σωματικές λειτουργίες) και τέλος τα παιδιά με κάποια σωματική αναπηρία που δεν έχουν πρόβλημα αντίληψης, απλά ισχύουν οι διευκολύνσεις που ίσχυαν από πάντα.

Καμία διαφορά με την προ-καραντίνας εποχή. Τα παιδιά αυτά πήγαιναν κανονικά σχολείο, ήταν ενταγμένα σε ένα σύνολο με τα υπέρ και τα κατά του, κοινωνικοποιούνταν και μάθαιναν, πάντα με την ανάλογη υποστήριξη και φροντίδα. Τι άλλαξε λοιπόν μέσα σε δύο εβδομάδες και ξαφνικά μετατράπηκαν σε πιθανές εστίες μόλυνσης και κατ’ επέκταση στόχοι ρατσιστικής συμπεριφοράς με το ναζιστικής έμπνευσης πρόσχημα του φόβου για το καλό του “υγειούς” συνόλου; Νομίζω εύκολα το μαντεύετε. Δεν χρειάζονται πολλοί, μερικοί μόνο “ανησυχούντες” διευθυντές και σύνδεσμοι γονέων να εκφράσουν (ανεπίσημα) επιφυλάξεις για το αν αυτά τα παιδιά μπορούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες ατομικές προστασίας και φυσικά μερικούς (αβάσιμους) φόβους για τη δημόσια υγεία (διάβαζε την υγεία των “κανονικών” παιδιών) και να’ σου, έτοιμο το φιρμάνι-μπλόκο των ΑμΕΑ απ’ τα σχολεία λίγες ώρες πριν κι αφού όλα τα παιδιά που τσουβαλιάστηκαν κάτω απ’ την ταμπέλα “ειδική κατηγορία” είχαν προετοιμαστεί ψυχολογικά ότι θα έβγαιναν απ’ το σπίτι μετά από δυόμισι μήνες, θα έβλεπαν ξανά φίλους, συμμαθητές και θα είχαν έστω μία μερική επιστροφή στην κανονικότητα. 

Αντ’ αυτού βίωσαν ΞΑΝΑ την απόρριψη, την περιθωριοποίηση, τον αποκλεισμό και τη ρατσιστική διάκριση σε βάρος τους με τον χειρότερο δυνατό τρόπο: επίσημα, ψυχρά και δημόσια από έναν θεσμό που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πως τα προστατεύει. Εδώ κολλάει η απάντηση στο ερώτημα “τι αναφώνησε η Στρουμφίτα όταν είδε τα Στρουμφάκια γυμνά;”. Και όχι μόνο αποφάσισαν να θάψουν τα ίδια και τους γονείς τους κάτω από τόνους γραφειοκρατίας προκειμένου είτε να αγανακτήσουν οι τελευταίοι και να μην τα στείλου καθόλου, είτε να αποδειχθεί τόσο χρονοβόρα η διαδικασία εξέτασης ώστε μέχρι να ολοκληρωθεί να τελειώσει η χρονιά αλλά επιπρόσθετα, όσα κριθούν ότι μπορούν να πάνε σχολείο, να περνούν από εξέταση για COVID-19 κάτι που ΔΕΝ ισχύει για τα υπόλοιπα παιδιά (αν δεν είναι αυτό αιτία για να τους κάτσεις σε κάθε γαμημένο σκαμνί διαθέσιμο κι εγώ δεν ξέρω ποιο είναι).

Για ελάτε λίγο στη θέση αυτών των γονιών: Να τρέχουν τελευταία στιγμή να βρίσκουν χαρτιά, να προσπαθούν να πείσουν σε κάποιον κρατικοδίαιτο γραφειοκράτη ότι το παιδί τους μπορεί να πάει σχολείο όπως πήγαινε και πριν κι ότι θα ακολουθεί τους κανόνες υγιεινής. Να απολογηθούν ουσιαστικά για τη φύση του παιδιού τους και να αποδείξουν για ΠΟΛΛΟΣΤΗ φορά ότι δεν είναι ελέφαντες.

Φυσικά, όπως και στην περίπτωση του 35χρονου που έφαγε φυλακή για παραβίαση του curfew, έπρεπε τα σκατά να πέσουν στον ανεμιστήρα (δόκιμη η ελληνική απόδοση της γνωστής αγγλικής φράσης αλλά δεν νομίζω να υπάρχει άλλη που να περιγράφει πιο εύστοχα τα όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα) για να μαζευτούν για άλλη μια φορά τα ασυμμάζευτα. Φυσικά, ούτε κάποιο λάθος αναγνωστίστηκε, ούτε κάποια συγγνώμη ζητήθηκε (και ούτε πρόκειται από τον συγκεκριμένο Υπουργό που μπήκε σ’ αυτή τη θέση γιατί δεν ήταν διαθέσιμη εκείνη του κλητήρα στην Πινδάρου) απλά ανακοινώθηκε σήμερα ότι “τα παιδιά που δεν έχουν κάποια εμφανή ευπάθεια για να νοσήσουν σε σχέση με τον κορωνοϊό μπορούν να επιστρέψουν στα σχολεία τους, νοουμένου ότι θα υπάρξει κάποια επιμόρφωση αυτών των παιδιών, αλλά και των συνοδών τους» ενώ “εκείνα που έχουν κάποια ευπάθεια για σοβαρή νόσηση από τον κορωνοϊό, συστήνεται να παραμείνουν στο σπίτι τους και να υπάρχει αξιολόγηση από τις ειδικές επιτροπές». Τα... αυτονόητα δηλαδή που ίσχυαν από την αρχή ΠΡΙΝ τους πιάσει η επιλεκτική ευαισθησία.

Για να τελειώνουμε μ’ αυτή την παρωδία. Τα ΑμΕΑ ή άτομα με αναπηρίες ή όπως αλλιώς θέλετε να τα πείτε (εκτός από το αναγουλιαστικά συγκαταβατικό “με ειδικές ικανότητες” λες και είναι οι X-Men) ΔΕΝ χρειάζονται ελεημοσύνη, οίκτο, λύπηση, ντάντεμα ή ετήσιες φιέστες και ούτε τα ζητούν. ΟΥΤΕ είναι αξεσουάρ για να γράφουν καλά στον φακό δίπλα από τον Πρόεδρο στις παρελάσεις, να πρωταγωνιστούν σε δακρύβρεχτα posts με χιλιάδες shares και “αυτό ακριβώς!!!!!” ή να περιφέρονται ως ατραξιόν σε τηλεμαραθώνιους για να κάνει την εισφορά του και να κοιμηθεί ήσυχος ο μπετόστοκος που παρκάρει συστηματικά στη θέση των αναπήρων.

Θέλουν απλά πολιτεία, αρμόδιοι φορείς, θεσμοί και εμείς, οι συνάνθρωποί τους, να κάνουμε απλά τη δουλειά ή/και το καθήκον μας ώστε να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση σε ΟΛΑ όσα απολαμβάνουμε και θεωρούμε δεδομένα οι υπόλοιποι: από το δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση με τρόπου που είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟ το κράτος να βρει, μέχρι την περίθαλψη, την εργασία, την ψυχαγωγία, τη διακίνηση (αυτοκίνητα πάνω σε πεζοδρόμια, μπλοκαρισμένες ράμπες διέλευσης, διάδρομοι τυφλών που καταλήγουν σε κολώνες ή παγκάκια) μέχρι την ενημέρωση. Το ξέρετε ότι κανένα από τα κανάλια που κατά τ’ άλλα μας φλομώνουν στα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ δεν έχει εφαρμόσει την κοινοτική οδηγία για υποτιτλισμό τουλάχιστον του 80% του ελληνικού προγράμματος επικαλούμενα... υπέρογκο κόστος; Ξεπετάνε ένα 5λεπτο δελτίο ειδήσεων στη νοηματική την ημέρα και καθαρίζουν - μόνο το ΡΙΚ υποτιτλίζει τις σειρές του (και κάποιες εκπομπές) αλλά μόνο στην επανάληψη. 

Το Υπουργείο Παιδείας δεν έδρασε διαφορετικά λοιπόν από τον πολίτη που μπλοκάρει τη ράμπα διέλευσης, παρκάρει σε θέση αναπήρων, λοξοκοιτάζει ενοχλημένος το ξέσπασμα του αυτιστικού σε δημόσιο χώρο, έμαθε στο παιδί του να διώχνει από τη σχολική γιορτή το “καθυστερημένο” (έτσι το αποκαλεί εννοείται) για να μην τη χαλάσει ή μαζεύει υπογραφές ώστε να απομακρυνθεί ο “ταραχοποιός” αυτιστικός από την τάξη γιατί εμποδίζει τα υπόλοιπα. 

Αυτός που εξαφανίζει διακριτικά κάτω απ’ το χαλάκι τον “προβληματικό” με πρόσχημα την ευμάρεια (σήμερα τη λένε “δημόσια υγεία”) του συνόλου. Διάβαζε “φυσιολογικών”. Γιατί δεν πάνε να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους περί αντιθέτου, το ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως μόνο γι’ αυτό νοιάζονται.