Η υπόθεση του 68χρόνου και της φιλιππινέζας βρωμάει σόσιαλ

Η υπόθεση του 68χρόνου και της φιλιππινέζας βρωμάει σόσιαλ

Είναι η δικαιοσύνη πολύ a la carte και πολύ social oriented;

Της Κάλιας Χαρίτου


Ακούσαμε όλοι τα δύο βιντεάκια; Ικανοποιηθήκαμε; Βρίσαμε τον κυριούλη και καλά κάναμε; Πήραμε το μέρος της οικιακής βοηθού; Είπαμε -διαδικτυακώς πάντοτε- πως τέτοιους τύπους θα έπρεπε να τους βάζουμε στην πλατεία και να τους λιθοβολούμε; Καταραστήκαμε για ακόμα μία φορά τη ράτσα μας και είπαμε πόσο γάροι είμαστε με τους αλλοδαπούς; Δημιουργήσαμε συλλογικό ενοχικό, βγάλαμε πόρισμα; Το κλείσαμε; 

Πάμε στην επόμενη ανάγνωση τώρα. Παίρνοντας τα πράματα απ’ την αρχή και καταλήγοντας στα ερωτήματα που είναι καλό να κρατήσουμε και να απευθύνουμε στην Πολιτεία και τις υπηρεσίες της.  

Κυκλοφορούν δύο ηχητικά βίντεο στα σόσιαλ. Αυτά, δικαιολογημένα πλην με ποικίλους τρόπους, ξεσηκώνουν τα διαδικτυακά πλήθη. 

Μετά την δημοσιοποίηση των ντοκουμέντων, η Αστυνομία προχωρά σε καταχώρηση της υπόθεσης στο δικαστήριο, ενεργώντας άμεσα και αυτοβούλως. 

Και κάνουμε μία στάση εδώ. 

Γιατί εδώ προκύπτουν εύλογα ερωτήματα. 

Εάν η αλλοδαπή οικιακή βοηθός πήγαινε κατευθείαν στην Αστυνομία, η έκβαση της υπόθεσης θα ήταν η ίδια; 

Μήπως τα λαϊκά δικαστήρια του διαδικτύου υποβοηθούν και επισπεύδουν τις διαδικασίες τέτοιων υποθέσεων;  

Μήπως να αρχίσουμε όλοι να πιστεύουμε πως μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί να αποδοθεί γρήγορα η δικαιοσύνη; 

Μπορεί στο γενικότερο πλαίσιο της τζάμπα μούρης που πουλάει ο καθείς στο κόμμεντινγκ (εύκολο να τον αποκαλέσεις “μαλάκα” τον κύριο, γιατί προφανώς είναι) πρέπει να ανοίξουμε λίγο το κουτί της “επανάστασης” και να αφήσουμε να βγουν προς τα έξω και οι βρωμιές όσον αφορά τέτοιου είδους διαδικασίες;  

Αν υποθέσουμε πως η εν λόγω κυρία πήγαινε στην Αστυνομία, πόσο καιρό θα έπαιρνε η παραπομπή του 68χρονου στο δικαστήριο; 

Ζούμε την εποχή της Chanel γραφειοκρατίας και της a la carte δικαιοσύνης που προσανατολίζεται στη δημόσια διαδικτυακή κατακραυγή; 

Ζούμε στην εποχή των social αντιδράσεων που επηρεάζουν κυβερνήσεις, νόμους και πολιτεία; 

Που ο μοχλός πίεσης, για να βρει κάποιος το δίκαιό του, είναι να δημοσιοποιήσει τον πόνο του, την χαμένη του αξιοπρέπεια, την ζωή του την ίδια; 

Εάν ο κυριούλης στο βίντεο είναι ένοχος, να τον παραλάβει το δικαστήριο και να κινηθεί ανάλογα. 

Όμως, η διαδικασία παραπομπής του στο δικαστήριο δεν πρέπει να φιλτράρεται πρώτα μέσα απ' τα σόσιαλ, να βγάζει την βρώμα της και μετά να παίρνει τον δρόμο της δικαιοσύνης. 

Δεν είναι αυτός ο τρόπος, έστω κι αν η εποχή το θέλει. 

Loader