Είναι να γελάς για να μην κλαις μες σε ετούτη τη χώρα που μας έλαχε. Κι από χθες γελάω για να μην κλαίω αφότου ενημερώθηκα για το νέο μας, εκπαιδευτικής χροιάς, θέμα που προέκυψε και που αφορά σε σκίσιμο... σελίδας βιβλίου που θα δινόταν στους μαθητές της δευτέρας λυκείου με την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους. 

Και πριν μονολογήσω να υπενθυμίσω ότι βρισκόμαστε λίγους μήνες πριν το 2022, για να τοποθετούμαστε και χρονολογικά μες το ρου της ιστορίας. 

Καταρχάς, στο άκουσμα της πληροφορίας, το μυαλουδάκι κάποιου δεν μπορεί παρά να μην ταξιδέψει τους πνευματικούς μεσαίωνες που μεσολάβησαν κατά διαστήματα αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη αυτό ως σκέψη αναμενόμενη. Προσωπικά θυμήθηκα, και αβίαστα σιγοτραγούδησα με ύφος ειρωνικό και την χάλια φωνή που μου έλαχε, το εξαιρετικό άσμα των Pink Floyd, “We don’t need no education”. 

Παρένθεση στην ειδησούλα που αφορά στο σχίσιμο σελίδας από βιβλίο εγκεκριμένο από το αρμόδιο Υπουργείο της χώρας, είναι ότι το εν λόγω άσμα, κυκλοφορίας 1979 αν θυμάμαι καλά, μεγάλωσε γενιές και γενιές. Κι όσοι το τραγουδήσαμε με πάθος σίγουρα γελάσαμε με ακόμη περισσότερο πάθος όταν ανοίχτηκε η φιλολογική συζήτηση για το double negative σε τίτλο και στίχους με το “don’t” και “no” στην ίδια πρόταση. Γελάσαμε με πάθος γιατί, με το συμπάθιο, χεστήκαμε, κι απ’ την άλλη τρέχει και αν δεν λανθάνομαι, δεν ξεκαθάρισε ποτέ εάν αυτό το “λάθος” ήταν εθελημένο από τους καλλιτέχνες. 

Απ' τα αγγλικά των Floyd ας μεταφερθούμε, χωρίς καμία προφανή σύνδεση, στο βιβλίο αγγλικών και τον Ατατούρκ, μαζί και το αίτημα/οδηγία που στάλθηκε σε καθηγητές της Β’ Λυκείου για… αφαίρεση της σελίδας 36 του βιβλίου “Oxford Discover Futures 3, Workbook”. Ζητήθηκε να σχίσουν την σελίδα δηλαδή. Κατεπείγον. Να σχίσουν την σελίδα, ναι. Και πριν πάμε στην σελίδα, ας κάνουμε την κινηματογραφική εικόνα, έτσι για να 'χουμε. Ζητήθηκε από ανθρώπους μορφωμένους που διδάσκουν τα παιδιά μας στα σχολεία να κάτσουν σε μία αίθουσα και να σχίσουν σελίδα από βιβλίο που θα διδόταν σε μαθητές. 

Η περιβόητη σελίδα που ενόχλησε, για κάποιο λόγο που δεν μας έχει κοινοποιηθεί ακόμα, κάνει αναφορά στον Τούρκο στρατιωτικό και πολιτικό Μουστάφα Κεμάλ Ατατούρκ και φέρει τον τίτλο “Ο καλύτερος ήρωας της Τουρκίας”. Το γέλιο θα μπορούσε να κορυφωθεί βεβαίως εάν αντί για σχίσιμο της σελίδας ζητείτο από τους καθηγητές να σβήσουν με τίπεξ, για παράδειγμα, τη λέξη “καλύτερος”. Δεν έγινε, δεν πειράζει. Μας αρέσει ως πρόχειρη, φανταστική εκδοχή μες την μεσαιωνική διαδικασία που πραγματοποιήθηκε.  

Στην ίδια σελίδα να αναφέρουμε ότι φιλοξενείτο και κείμενο με τίτλο “Frida Kahlo και Diego Rivera: Οι ήρωες του καλλιτεχνικού κόσμου”, που τους πήρε κι αυτούς το ποτάμι αλλά, με την ίδια λογική που πήρε τον Ατατούρκ, να υπενθυμίσουμε ότι εκτός από καλλιτέχνες οι δυο τους ήταν και πολιτικά/ιδεολογικά ενεργοί οπότε, μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, η δουλειά έγινε ως collateral damage, αν είναι να το τερματίσουμε.  

Στην αναμονή για επίσημη απαντησούλα, παρόλο που έχουμε συνηθίσει τα υπουργεία της χώρας να κάνουν τις πάπιες για διάφορα τα τελευταία χρόνια, ευχόμαστε η απάντηση αν έρθει να είναι εξίσου ανόητη όσο και η οδηγία που δόθηκε, έτσι για να μην μας χαλάσουν το γελοίο -και τρομερά επικίνδυνο- της υπόθεσης. 

Κύπρος 2021 και γελάμε ακόμα. Γελάμε γιατί δεν θέλουμε παραδεχτούμε ότι είμαστε για κλάματα, μες στο βαθύ κράτος που -με δημοκρατικές διαδικασίες- επιλέξαμε να μας κάνει κουμάντο.