Ζηλεύω τους ανθρώπους που συνειδητά απέχουν από την τοξική επικαιρότητα. Στην τελική, η καθημερινή στάση ζωής είναι αυτή που κυρίως μετρά. Από την άλλη η «αποχή μεταφράζεται ως ανοχή». Δεν ξέρω. Διστάζω να καταλήξω.

Με την πανδημία να έχει γυρίσει τον πλανήτη ανάποδα, στην επικαιρότητα των περισσοτέρων χωρών παγκοσμίως, παρομοίως και στη δική μας, έχει κυριαρχήσει η τοξικότητα. Δυστυχώς, οι περίφημες ευάλωτες ομάδες, ένας… οικείος όρος των ημερών, είναι οι πρώτες που θυματοποιούνται. Μιλάμε στο μεταξύ για επιπλέον θυματοποίηση, αφού ευάλωτες ομάδες δεν είναι μόνο τα άτομα της τρίτης ηλικίας και οι άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα που κινδυνεύουν από κορωνοϊό αλλά και οι πληθυσμιακές ομάδες ανθρώπων που ανέκαθεν βρίσκονταν στο περιθώριο.

Άνθρωποι - παρίες που γίνονται εύκολη λεία για γενικότητες. Πανεύκολη! Οι μετανάστες, για παράδειγμα.

Ας δούμε πρόσφατα και αντιπροσωπευτικά, θλιβερά παραδείγματα:

«Αποκάλυψη (σοκ) 17 τρομοκράτες του ISIS κρατούνται στη Μενόγεια», γράφουν τρομοκρατικοί (ή και τρομολαγνικοί) τίτλοι των ημερών. «Μιλώντας σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων», διευκρινίζει το ρεπορτάζ, «ο Υπουργός Εσωτερικών, Νίκος Νουρής, ανέφερε ότι πρόκειται για 17 πρόσωπα που έφτασαν ως μετανάστες και μετά από τον έλεγχο που γίνεται μέσω της Interpol, επιβεβαιώθηκε ότι πρόκειται για πρόσωπα που καταζητούνται για τρομοκρατικές οργανώσεις και έχουν εμπλοκή με τον ISIS».

Μούδιασμα. 

Σε μια παράλληλη, ίσως όχι εντελώς συμπτωματική εξέλιξη, «τριάντα άτομα με ψώρα στο Κέντρο Φιλοξενίας Πουρνάρα, στην Κοκκινοτριμιθιά, μπήκαν σε περιορισμό και το Υπουργικό Συμβούλιο κήρυξε την περιοχή μολυσμένη». Η ψώρα όμως δεν είναι ούτε χολέρα, ούτε πανώλη, ούτε τύφος, ούτε άγνωστος θανατηφόρος ιός τύπου SARS-CoV-2, όπως γράφτηκε σ’ ένα εξαίρετο αιχμηρό κείμενο. Μια δερματική πάθηση είναι, που προσέβαλε και θα συνεχίσει να προσβάλει ανθρώπους παντού και πάντοτε και που αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την εφαρμογή μιας… κρέμας.

Προς τι άραγε η διάθεση να κηρυχθεί με τόση ευκολία και τόση άνεση ως μολυσματική μια περιοχή στην οποία «φιλοξενούνται» πρόσφυγες; Θα συνέβαινε αυτό πριν τον κορωνοϊο; Τι συνειρμούς ξυπνά η ετικετοποίηση ανθρώπων ως μολυσμένων; 

«Διαδήλωση ακροαριστερών υπέρ των μεταναστών έξω από το Πουρνάρα», γράφει ένας ακόμη τρομολαγνικός τίτλος των ημερών. Ένας τίτλος που αναφέρεται ουσιαστικά σε μια… antifa εκδήλωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης, που για όλους όσοι βρέθηκαν εκεί δεν χαρακτηρίστηκε από καμία ακρότητα. Ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και αισθητικών αντιλήψεων, ακρότητα σημαίνει ακρότητα. Βία.

Προς τι λοιπόν η διάθεση να χαρακτηριστεί η εκδήλωση ως «ακροαριστερή» από ένα mainstream και ψηλής επισκεψιμότητας ενημερωτικό σάιτ, το οποίο δεν χαρακτηρίζεται από αντίστοιχα δείγματα γραφής απέναντι σε «ακροδεξιά» στοιχεία; Τι να φανερώνει αυτή η συνειδητά ή ασυνείδητα χαιρέκακη στάση των συντακτών; Μήπως επειδή ήταν μια εκδήλωση συμπαράστασης στους μετανάστες; Είναι ακραίο να στηρίζεις μέσω μιας ειρηνικής εκδήλωσης τους μετανάστες;

Και... συνεχίζουμε. Σε ανακοίνωση του, το Υπουργείο Εσωτερικών σημειώνει πως η συγκεκριμένη συγκέντρωση (σ.σ η ακροαριστερή) θα πρέπει να προβληματίσει. «Η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να συνεχιστούν φαινόμενα αναρχίας στην χώρα μας. Δεν θέλουμε να δούμε άλλες περιοχές της πατρίδας μας να γκετοποιούνται», τονίζει το Υπουργείο Εσωτερικών συμπληρώνοντας πως «όσοι δεν τιμούν τη χώρα που τους φιλοξενεί, δεν έχουν ούτε χώρο, ούτε λόγο να παραμένουν». «Την ώρα που κάνουμε υπερπροσπάθεια για τη διαχείριση του τεράστιου αριθμού μεταναστών στη χώρα μας, με επίσπευση των διαδικασιών εξέτασης αιτήσεων ασύλου και εντατικοποίηση των επιστροφών στις χώρες καταγωγής τους, κάποιοι υποκινούμενοι θέλουν να εκτροχιάσουν την κατάσταση» υπογραμμίζει το Υπουργείο Εσωτερικών στην ανακοίνωση, κάνοντας χρήση ενός λεκτικού και μιας διατύπωσης που περισσότερο χαιρετισμό εφήβων ελαμιτών θυμίζει παρά επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση. Ένα Υπουργείο, που, ένιωσε επείγουσα την ανάγκη να δημοσιεύσει ανακοίνωση εναντίον των «υποκινούμενων ακροαριστερών στοιχείων» ικανοποιητική όμως απάντηση στις καταγγελίες που δέχεται (αυτό τις δέχεται) για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο Κέντρο Φιλοξενίας, ακόμη δεν έχει δώσει.

Aλήθεια, τι ακριβώς εννοεί ο ποιητής του Υπουργείου με το «υποκινούμενη»; Από πότε το ΥΠΕΣ υιοθετεί συνωμοσιολογική ρητορική;

Ρητορικά είναι τα ερωτήματα;

Kαι επειδή τα παραπάνω μάλλον δεν ήταν αρκετά για ένα μόνο διήμερο στη μετά το lockdown κυπριακή επικαιρότητα, ένα ακόμη fancy αποκλειστικό ρεπορτάζ «από τη φαβέλα μεταναστών στη Χλώρακα που έκανε την Πάφο... Καράκας» ήρθε και … έδεσε βάζοντας ένα γερό καρφί στο φέρετρο της ελπίδας για ένα... πολιτισμένο αύριο. Ένα ρεπορτάζ με αξιοσημείωτη λογοτεχνική γαρνιτούρα και με δίχως αμφιβολία αποτελεσματική επίκληση στο συναίσθημα, με τη μάχιμη δημοσιογράφο και τηλεπερσόνα που το διενεργεί «να διεισδύει στα άδυτα μονοπάτια κυκλωμάτων μεταναστών της Χλώρακας, που μετέτρεψαν το φιλήσυχο χωριό της Πάφου σε άντρο της ανομίας και της παρανομίας».

Στην ευρύτερη γειτονιά μας, στη Μέση Ανατολή, μαίνεται για χρόνια άγριος και αδίστακτος πόλεμος και οι 17 ύποπτοι ως τρομοκράτες του ISIS που βρίσκονται στη Μενόγεια ίσως να είναι αρκετά υπαρκτή ως απειλή. Τρομοκράτες στην Κύπρο, πάντως, δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και άλλοι, πολλοί και δεν είναι καν «ύποπτοι». Ζουν ανάμεσά μας και μας τρομοκρατούν κανονικά και με τον νόμο.

Με όλη αυτή την, σαν σκηνοθετημένη και συντονισμένη προσπάθεια ανεπανόρθωτου στιγματισμού μιας ολόκληρης πληθυσμιακής ομάδας, των μεταναστών και των αιτητών ασύλου, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι φιλήσυχοι και διωγμένοι από πόλεμο και κακουχίες άνθρωποι, οι θεσμοθετημένοι τρομοκράτες στην Κύπρο (και αλλού) προσωπικά με φοβίζουν εξίσου.

Ίσως και περισσότερο.