Του Πάρι Δημητριάδη 

Ολοκληρώθηκε τις προάλλες η… αθρόα σε προσέλευση υποβολή των αιτήσεων για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες συγκριτικά με προηγούμενες «αναμετρήσεις» παρουσιάζουν σίγουρα… αυξημένο ενδιαφέρον και η δημοκρατία μας πραγματικά γιορτάζει, θα μπορούσε κομψά και τυποποιημένα να πει κανείς. Φέτος έχουμε καταγράψει ρεκόρ συμμετοχής, δήλωσε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ο Έφορος Εκλογών, οι υποψήφιοι είναι περισσότεροι από 650!

Τόσο φαντεζί και φαντασμαγορική, αντισυστημική γιορτή της δημοκρατίας ίσως βέβαια και να έπρεπε να μας προβληματίσει μια στάλα, αφού το όλο πράγμα συνειρμικά παραπέμπει λίγο και σε τσίρκο μεντράνο και αυτό το λέω ως ορκισμένος ή μάλλον καλύτερα, obsessed λάτρης του τσίρκου ως ψυχαγωγικού θεάματος. Όταν όμως το τσίρκο παραλληλίζεται με το πιθανό επόμενο κοινοβούλιο της χώρας σου, ε, τότε, όσο και να πεις, αυτό είναι κάπως θεματάκι.

Μετά φυσικά την τελευταία χρονιά που ολόκληρο το σύμπαν αναποδογυρίστηκε και η Κύπρος μας έχει επιπλέον εκτοξεύσει τη διεθνή... καριέρα της ως μία απ’ τις πιο μαφιόζικες χώρες του πλανήτη (της Ευρώπης αδιαμφισβήτητα) πώς να μην θέλουν όλες και όλοι να γίνουν υποψήφιοι βουλευτές και βουλεύτριες; Αναμενόμενο.

Eίναι και ο μισθός για τη Βουλή καλός και οι εποχές μας δύσκολες.

Για να μην τα μηδενίζουμε βεβαίως όλα και να μανιχαΐζουμε με αφέλεια, αξιόλογες, αρκετά αξιοπρεπείς και υποσχόμενες επιλογές ανάμεσα στις φετινές υποψηφιότητες σαφώς και υπάρχουν. Αν μη τι άλλο, μπορουν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα. Όλοι οι λαχνοί κερδίζουν, μια φάση!

Περίπου.

Αναντίρρητα, αναμενόμενη και πολύ θετική φαίνεται να είναι και η διαφαινόμενη πρόθεση σημαντικής μερίδας «απολιτίκ» ατόμων που για πρώτη φορά φέτος δηλώνουν πρόθυμοι και αποφασισμένοι να ψηφίσουν, έστω κι αν δεν το έχουν κάνει ποτέ ξανά στη ζωή τους. Στο προσωπικό μου bubble τουλάχιστον, έχω αρκετούς τέτοιους φίλους και φίλες, που ποτέ δεν ψήφισαν και που φέτος νιώθουν επιτέλους έντονη κιόλας την ανάγκη να το πράξουν. Τι ασφαλώς σημαίνει απολιτίκ και τι όχι, σε μια εποχή που όλοι σχεδόν οι θεσμοί κατέρρευσαν, είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση, ένα βασικά τέλειο θέμα για διδακτορικές διατριβές, με καίριες και ανεξάντλητες υποθεματικές.

Απ’ τις λογής ωστόσο ανεξάρτητες και ανένταχτες υποψηφιότητες που με «καθαρές» λύσεις ήρθαν να φέρουν την επανάσταση και που ξεφύτρωσαν ξαφνικά και από παντού σαν τα μικροσκοπικά και διαβολικά gremlins του γνωστού θρίλερ, μέχρι τις πιο παραδοσιακές και παλαιάς κοπής προσωπικότητες που βάζουν ή ξαναβάζουν υποψηφιότητα, είναι ένα συγκεκριμένο προφίλ υποψηφίων που προσωπικά μ’ ενοχλεί και με προβληματίζει περισσότερο. Ένα μπαγιάτικο, αντιαισθητικό και υπερσυντηρητικό, εντελώς κρίντζ προφίλ, που φαίνεται να αφθονεί και να αναπαράγεται σ’ όλες τις επαρχίες της Κύπρου μας (σε ορισμένες περισσότερο) και που τόσο μεταφορικά όσο και πολύ κυριολεκτικά, τρομάζει.

Αναφέρομαι στους νέους ηλικιακά αλλά πολύ γέρους ιδιοσυγκρασιακά υποψήφιους βουλευτές, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους και όχι τυχαία είναι άντρες και που η γλώσσα του σώματος, τα άθλια σλόγκαν και η όλη κοσμοθεωρία τους μου προκαλούν αποστροφή μεγάλη.

Έχω βασικά να πω πως… τους φοβάμαι αυτούς τους υποψήφιους! Κι αυτό, αφού, αν σταθούμε στον εύλογο και διαχρονικό ισχυρισμό ότι η νεολαία είναι το μέλλον του τόπου, τότε τι μέλλον θα έχουμε ως τόπος αν τόσο οπισθοδρομικές φιγούρες εκλεγούν στη Βουλή συνεχίζοντας τις ξοφλημένες και ξεπερασμένες πράξεις των δεινόσαυρων;

Και, ναι, ασφαλώς δεν εκλαμβάνω όλους τους boomers ως οπισθοδρομικούς δεινόσαυρους, κάτι τέτοιο θα ήταν τέρμα άκυρο, υπάρχουν όμως ορισμένες στοιχειώδεις εξελίξεις που επισυνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες παγκόσμια και που οι νέοι σαν γέροι, κριντζ αυτοί υποψήφιοι και υποψήφιες φαίνεται να αγνοούν εντελώς!

Ζούμε όμως στο 2021 φίλοι μου! Καλημέρα και καλώς τους! Γίνεται να ανήκεις στην πρώτη παγκοσμιοποιημένη γενιά του πλανήτη που έχει υποτίθεται δεχτεί επιρροές και ερεθίσματα από παντού στον κόσμο και να μην μου μιλάς πιχί ποτέ και καθόλου για οικολογία και πράσινη ανάπτυξη; Μα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου η οικολογία πια φίλε μου! Χανόμαστε! Σύμφωνα τουλάχιστον με τις πιο αξιόπιστες ενδείξεις που έχουν κυκλοφορήσει σε υπό εξέλιξη έρευνες, ο κόβιτ από πού πιστεύεις πως μάλλον προκλήθηκε; Η ανθρώπινη επέμβαση στη βιοποικιλότητα του πλανήτη είναι μια φρασούλα – κλειδί να ξέρεις, τόσο για την υφιστάμενη πανδημία που μας διέλυσε όσο και για πιθανές, νέες φασαρίες και καταστροφές.

Ταυτόχρονα, και απολογούμαι για το γαλλικό, γίνεται να εκσπερματώνεις ως millennial για την τεράστια αλλαγή και τον αέρα ανανέωσης που θα φέρεις στον τόπο και να μην αναφέρεσαι ποτέ και καθόλου στην τόσο καίρια και επείγουσα ανάγκη για εκκοσμίκευση της Παιδείας στη χώρα μας; Εντάξει είναι πιστεύεις που στα σχολεία μας ακομα σταυροκοπιούνται κάθε πρωί με το Πάτερ Ημών και δεν διδάσκονται με αποτελεσματικότητα πέντε βασικά πράγματα για σεξουαλική αγωγή και εκπαίδευση;

Από μιντιακό και σοσιαλμιντιακό εγγραμματισμό που επηρεάζει πλέον τα ΠΑΝΤΑ στη ζωή μας, πώς πάμε φίλε μου υποψήφιε, όλα καλά πιστεύεις; Φεμινισμός και αναζωπύρωση του γυναικείου κινήματος; Έτυχε ν’ ακούσεις κάτι για ένα απ’ τα πιο current debates της τελευταίας πενταετίας στη Δύση ή είναι απλά οκέι νομίζεις που στο κόμμα σου «έχετε και τρεις γυναίκες υποψήφιες»;

Για τα λοάτκι ζητήματα, την τεκνοθεσία, τη ρητορική μίσους και το drag culture που στην εποχή μας είναι ό,τι πιο mainstream κινείται στην κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού, που ευαγγελίζεσαι κιόλας πως ανήκεις; Έτυχε ν’ ακούσεις κάτι ή είναι πολύ εκκεντρικά και ξενόφερτα αυτά τα πράγματα; Έχεις Νetflix, δεν έχεις εικοσάρη και τριαντάρη φίλε υποψήφιε; Το RuPaul’s έτυχε να περάσει καμια μέρα από το feed σου ή μόνο «Βουράτε Γειτόνοι» βλέπεις;

Τέλος πάντων, για να προσγειωθώ και εγώ λίγο στο κυπριακό συγκείμενο και να μην αιθεροβατώ διδακτικά -όπως συμβαίνει αρκετά συχνά στην εποχή μας- μπορείς τουλάχιστον ως νέος και μορφωμένος άνθρωπος να πάψεις επιτέλους να αντιμετωπίζεις το πολυδαίδαλο, πολύπλευρο και χαοτικό μεταναστευτικό ζήτημα μόνο με ρατσιστική διάθεση;

Να πούμε στο μεταξύ πως για τα άθλια και αστεία σου σλόγκαν για τα «λόγια που θα γίνουν πράξεις» και για τα «αδύνατα που μαζί θα τα κάνουμε δυνατά» καθώς και για τα ενοχλητικά σου billboards που έχουν γεμίσει και ασχημίσει τους δρόμους μας, μια καλούλα ιδέα θα ήταν ίσως και να… καταργηθούν εντελώς. Έστω να περιοριστούν. Νομίζω πως ίσως και να μπορούσαμε να ψηφίζουμε και να συμμετέχουμε σε εκλογές χωρίς να βρίσκονται παντού οι πανομοιότυπες ατάκες σας για την «καθαρή» αλλαγή που ξαφνικά όλοι θα φέρετε.

Στο μεταξύ, κουβέντα να γίνεται, αλλά για «καθαρές» αλλαγές και «εκκαθαρίσεις» μιλούσαν και οι χιτλεροφασίστες να ξέρεις. Κοιτάξτε λίγο την εμμονή σας με τη χρήση της λέξης «καθαρός», όχι μόνο εσείς οι νέοι σαν γέροι υποψήφιοι αλλά και τα μεγάλα και παραδοσιακά κόμματα που ξεχειλώνουν τη «καθαρή λύση» ως σλόγκαν, κάθε φορά σχεδόν που έχουμε εκλογές.

Νομίζω πως θα μπορούσαμε επίσης να ψηφίζουμε και χωρίς τόσες πολλές και τόσο τρομακτικές γιγαντοαφίσες ακαλλιέργητων εγωπαθών και νάρκισσων.

Για διαφθορά, οκ, μου μιλάς. Το δέχομαι. Ίσως να είναι το μοναδικό πράγμα που αξίζει που μου μιλάς και που θέλω και να σ’ ακούσω. Πώς μπορείς όμως να με πείσεις με τέτοια ιδιοσυγκρασία και με την τόσο γεροντίσιμή σου εμφάνιση;

Γίνεται να στέκεσαι, να μιλάς, να υπάρχεις και ν’ αναπνέεις ως «νέο και σύγχρονο» πολιτικό πρόσωπο και τα μόνα μέρη που να έχεις επισκεφθεί στο πλαίσιο της προεκλογικής σου να ειναι μόνο… οι καφενέδες στα χωριά με τους παππούδες και τα κοινοτικά συμβούλια; Όλοι αγαπάμε φολκλόρ καφενέδες και παππούδες φίλε μου αλλά να σε υπενθυμίσω πως για υποψήφιος βουλευτής κατεβαίνεις, όχι μόνο για μουχτάρης του κατα τ’ άλλα υπέροχου, είμαι σίγουρος, χωριού σου.

Γίνεται επιπλέον να είσαι εικοσάρης και τριαντάρης άνθρωπος και να κάνεις φιλμ σε κάστρα και σε πολεμίστρες για… τους Τούρκους που θα ρίξουμε στη θάλασσα (spoiler alert: 2021) ή στο... εγκαταλελειμμένο υδροπάρκο της περιοχής σου, κάνοντας κιόλας χρήση της πιο χάλια royalty free μουσικής που θα μπορούσες να επιλέξεις ποτέ;

Γίνεται να διαλέγεις για background χριστοπαναγίες και κύπελλα; Γίνεται, αλήθεια, να κάνεις φιλμ με drone και γάλα τριαντάφυλλο; (παλιό πλην όμως αξεπέραστο).

Γίνεται σε κάθε χαζή φωτογραφία σου στα σόσιαλ να σταυρώνεις τα χέρια σου χιαστί σαν δάσκαλο σε κατηχητικό στα 70’s ή ακόμη χειρότερα, στα «ευφάνταστα» σποτάκια σου να μας κουνάς στην κυριολεξία τα δάχτυλα με τις παλάμες σου απειλητικά ανοιχτές;

Να ζητάς τη ψήφο μας ως νέος άνθρωπος με την ιδιότητά σου ως… κυνηγός για πέρδικες, φάρσες και αμπελοπούλια, γίνεται;

Πιστεύω πως όχι φίλε νέε σαν γέρε υποψήφιε, δεν γίνεται! Καληνύχτα αγαπητέ, αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ αν συνεχίσεις να υπάρχεις και να μας επισκιάζεις εσύ και οι ιδέες σου!