Ο Κύπριος που εξαφάνισε τη μαλάρια και ακολούθως η Κύπρος εξαφάνισε τον ίδιο!
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν τόσα δημόσια κτήρια που φέρουν την ονομασία Μακάρειο αλλά ούτε ένας χώρος πολιτισμού που να ονομάζεται Μιχάλης Κακογιάννης ή Μάνος Λοϊζος; Για την ακρίβεια έπαθα σοκ όταν ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα ότι ο τελευταίος ήταν κατά το ήμισυ Κυπραίος (από τη Βαβατσινιά) καθώς τόσα χρόνια εδώ δεν πέτυχα ούτε μία κεντρική λεωφόρο, πλατεία ή χώρο πολιτισμού που να φέρει το όνομά του - και μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερες Έλληνες συνθέτες με διεθνή ακτινοβολία. Το ίδιο συμβαίνει με τον Μάριο Τόκα αλλά και τον Μιχάλη Κακογιάννη, σπουδαίοι Κύπριοι το ταλέντο και η φήμη των οποίων ξεπέρασαν τα σύνορα της μικρής, μοιρασμένης πατρίδα τους αλλά φαίνεται πως δεν αξίζουν ένα αεροδρόμιο (ακόμα πιστεύω πως έπρεπε να ονομάζεται “Μιχάλης Κακογιάννης”), ένα θέατρο του ΘΟΚ, μια πλατεία ή έστω μια λεωφόρο από τη μισή ντουζίνα που φέρουν το ονοματεπώνυμο του Χίτη ολετήρα της Κύπρου.
Τουλάχιστον όλοι οι παραπάνω μνημονεύονται ακόμα, ο καθένας για το έργο του, δεν εξαφανίστηκαν από την ιστορία ή/και τη συλλογική μνήμη. Δεν είναι ας πούμε ο Μεχμέτ Αζίζ.
“Ο ποιος;” θα αναρωτηθείτε εύλογα ενώ την ίδια στιγμή το μυαλό σας θα πάει by default στο ενδεχόμενο να έχει κάποιος stand up comedian του Netflix κυπριακή καταγωγή και να μην το γνωρίζετε.
Τουλάχιστον αυτή ήταν η δική μου πρώτη σκέψη όταν ο φίλος Κωνσταντίνος Ψυλλίδης μου αποκάλυψε το θέμα του podcast που ετοίμασε και στο οποίο ήμουν καλεσμένος. Ο Μεχμέτ Αζίζ έζησε στην Κύπρο το πρώτο μισό του 20ού αιώνα και υπήρξε ουσιαστικά ο παππούς των υγειονομικών υπηρεσιών του νησιού. Ο Αζίζ έσωσε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους εξαφανίζοντας πρακτικά τη μαλάρια, μια επιδημία η οποία βασάνιζε το νησί για αιώνες με τεράστιο ποσοστό θνησιμότητας. Τιμήθηκε επανειλημμένα για τις πράξεις του από τη βασίλισσα Ελισάβετ, έχαιρε σεβασμού από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, ήταν προστατευόμενος ενός γιατρού που τιμήθηκε με Νομπελ, ταξίδεψε στον κόσμο βοηθώντας άλλες χώρες να καταπολεμήσουν την επιδημία και αφιέρωσε όλη του τη ζωή βάζοντας τα θεμέλια της δημόσιας υγιεινής στην Κύπρο.
Και κανείς δεν γνωρίζει το παραμικρό γαμημένο πράγμα γι’ αυτόν!
Βλέπετε ο Αζίζ α) ήταν Τουρκοκύπριος και β) διέπρεψε επί Αγγλοκρατίας, συνεπώς οι πιθανότητες να γραφτεί το όνομά του στο βιβλίο της Ιστορίας με χρυσά γράμματα ήταν περίπου οι ίδιες με το να μας χτυπήσει μετεωρίτης στο μέγεθος του Τέξας μέσα στο επόμενο ημίωρο. Έτσι κάποιοι φρόντισαν να τον εξαφανίσουν διακριτικά από κάθε πιθανή πηγή πληροφόρησης (υπάρχουν ελάχιστες αναφορές σ’ αυτόν κι αυτές σε βρετανικά αρχεία) με αποτέλεσμα το όνομά του να περάσει στη λήθη μαζί με το πολύτιμο έργο του.
Μέχρι που ο Ψυλλίδης ψάχνοντας υλικό για το νεότευκτο podcast ΙστοριΚων (ναι, είναι bad pun με το όνομά του, σόρι μπρο) έπεσε κατά λάθος πάνω στην ιστορία του Αζίζ κι έμεινε μαλάκας. Στη συνέχεια με κάλεσε να μου την αφηγηθεί (ώστε να τη σχολιάσω κατάλληλα) και -μαντέψτε- έμεινα κι εγώ μαλάκας. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που κανονικά έπρεπε να φιγουράρει σε αρχεία, εγκυκλοπαίδειες, σχολικά βιβλία κι εγχειρίδια ή έστω η προτομή του να κοσμεί την είσοδο των υγειονομικών υπηρεσιών αλλά αντίθετα εισέπραξε σκόπιμη αγνόηση και delete από την Ιστορία για τους κόπους του.
Αν θέλετε να μείνετε κι εσείς μαλάκες ανακαλύψτε την εκπληκτική ιστορία του Μεχμέτ Αζίζ (μαζί και το πόσο εύκολα γλιστρά στις χαραμάδες της Ιστορίας όποιος δεν βολεύει το εθνο-πατριωτικό μας αφήγημα) ακούγοντας το εξαιρετικό podcast του Κωνσταντίνου σε κάποια από τις ακόλουθες πλατφόρμες:
Κι όταν το κάνετε, μετά πηγαίνετε εδώ για να υπογράψετε το αίτημα για επίσημη αναγνώριση του σπουδαίου έργου του Μεχμέτ Αζίζ και της ομάδας του από την Κυπριακή Δημοκρατία ώστε να πάρουν τη θέση τους στην Ιστορία που δικαιωματικά τους αξίζει. Γιατί βλέπετε εξάλειψαν τη μαλάρια απ’ το νησί, όχι τη μαλακία.
