Αμέσως έψαξα στο διαδίκτυο για πιθανή πυρκαγιά εδώ κοντά καθώς μένω στην Απεσιά και δυστυχώς επιβεβαιώθηκα. Η πυρκαγιά ξεκίνησε από την Άλασσα και κατευθύνθηκε προς τα πάνω, στην Κορφή όπου μετά από λίγα λεπτά έγινε γνωστό πως η φωτιά ήταν ανεξέλεγκτη  με αποτέλεσμα να εκκενωθεί το χωριό για να μην θρηνήσουμε θύματα.

Έπειτα από την άμεση ανταπόκριση των μελών της πυροσβεστικής, της πολιτικής άμυνας, καθώς και των εναέριων μέσων, η φωτιά τέθηκε σε ύφεση και  η ανακούφιση πως γλίτωσαν περιουσίες και ανθρώπινες ζωές δεν άργησε να έρθει.

Λίγες ώρες αργότερα όμως, το χειρότερο σενάριο επιβεβαιώνεται. Η αναζωπύρωση ξεκίνησε στις 14:00 το μεσημέρι με τη φωτιά να κατευθύνεται προς το χωριό μου, την Απεσιά και ο κίνδυνος  πως θα μπορούσε να καώ και εγώ αλλά και το σπίτι μου όλο και μεγάλωνε.

Έβλεπα δέντρα να καίγονται, άνθρωποι να βγαίνουν στους δρόμους και να ουρλιάζουν «καίγονται τα σπίτια μας, πρέπει να φύγουμε» και οι άνεμοι να δυσχεραίνουν την κατάσταση. Η φωτιά λόγω της φοράς των ανέμων πέρασε κυριολεκτικά πίσω από το σπίτι μου και κατευθύνθηκε προς τα χωριά Γεράσα- Αψιού- Παραμύθα και εκεί ξεκίνησε το δύσκολο έργο της κατάσβεσης.

Ανήμπορη να κάνω το οτιδήποτε, να βοηθήσω αφού η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου, έβλεπα την πύρινη λαίλαπα από το μπαλκόνι μου και ευχόμουν να ανοίξουν οι ουρανοί, να βρέξει να γλιτώσουμε τη φύση και τα σπίτια μας. Μια σκηνή βγαλμένη από την πιο τρομακτική ταινία, δεν ένιωσα ποτέ στη ζωή μου μεγαλύτερο φόβο και αγωνία. Βγήκα έξω από το σπίτι μου και μαζί ανθρώπους που έκλαιγαν, αγκαλιαστήκαμε και προσπαθήσαμε  να δώσουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο πως στο τέλος θα πάνε όλα καλά.

Λίγο αργότερα, η αστυνομία ενημέρωσε πως και η Απεσιά εκκενώνεται για προληπτικούς λόγους. Έτσι, έβαλα σε μια βαλίτσα τα απαραίτητα, πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου και έφυγα με την ελπίδα πως όταν επιστρέψω πίσω, να βρω το σπίτι μου όπως το άφησα.  

Η επόμενη ημέρα:

Η σημερινή μέρα μας βρήκε με ενεργό  μέτωπο στην περιοχή Φασούλας - Αψιού και εναέριες δυνάμεις από Ιορδανία, Ελλάδα  να προσπαθούν να την σβήσουν όπως και τα κατάφεραν τελικά. Οι φόβοι όμως για νέα αναζωπύρωση είναι μεγάλοι αφού το απόγευμα αναμένεται να έχουμε ισχυρούς ανέμους και αυτό μας κάνει για άλλη μια μέρα να μην μπορούμε να χαλαρώσουμε και να είμαστε σε ετοιμότητα σε περίπτωση που χρειαστεί να φύγουμε ξανά.

Ο φόβος και η αγωνία για το τι θα φέρουν οι επόμενες ώρες είναι ένα βασανιστήριο. Η μυρωδιά του καμένου δε λέει να φύγει φέρνοντας στο μυαλό μου ξανά τις ίδιες εικόνες της πύρινης λαίλαπας. Θα ζήσουμε ξανά αυτές τις εφιαλτικές ώρες; Θα φύγουμε ξανά από τα σπίτια μας;