Μια φορά πήγε κι αυτό το έρμο το Υπουργείο Παιδείας να κάνει σωστά (sort of) τη δουλειά του, ακυρώνοντας τις παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου μετά και τις προειδοποιήσεις της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας για πιθανή επικινδυνότητα του καιρού και κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση (εντάξει αυτό ήταν επιτηδευμένα υπερβολικό, ποτέ καμία κυβέρνηση δεν έπεσε από σανοφάγα). Εντάξει, δεκτό ότι έκανε τη μαλακία και τις ματαίωσε 50 λεπτά πριν την έναρξη καταφέρνοντας να εξαγριώσει ακόμα κι αυτούς που ψιλοχέστηκαν για τις παρελάσεις αλλά θα κατέβαιναν ούτως ή άλλως βόλτα με τα παιδιά. 

Όμως από το να βρίζεις το Υπουργείο για κακή συνεννόηση ή έλλειψη συντονισμού (με υπουργό τον Χαμπιαούρη το περίεργο θα ήταν η καλή συνεννόηση και ύπαρξη συντονισμού αντίστοιχα) μέχρι να ρίχνεις ψόφους και κατάρες επειδή πιστεύεις ότι ... επλήγη το υψηλόν εθνικόν φρόνημα της μαθητιώσας νεολαίας (τόσο... 1930 όσο ακούγεται) απέχει έτη φωτός από οτιδήποτε προσομοιάζει έστω με κοινή λογική. Στο καπάκι και το αντιπολεμικό silly walk δρώμενο των κοριτσιών στην παρέλαση στη Νέα Φιλαδέλφεια που προκάλεσε τον γνωστό οχετό από νοικοκυραίους που ζητούσαν από τη σύλληψη και την παραδειγματική τιμωρία τους μέχρι ξυλοδαρμό και ομαδικό βιασμό (η γνωστή τιμωρία που έχει ο μέσος αγάμητος μαλάκας incel στην άκρη του keyboard όταν ο “δράστης” είναι γυναίκα - ήθελα να’ ξερα δεν απασχολούν την αστυνομία αυτά τα σχόλια;). 

Γενικά όμως, αν το προσέξατε, σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου υπάρχουν κάποιοι θεσμοί, έννοιες και πρόσωπα που για κάποιο λόγο θεωρούνται ιερές αγελάδες και η παραμικρή δημόσια έκφραση αντίθεσης, διαφωνίας, αρνητικού σχολιασμού, κριτικής ή ακόμα και σάτιρας σε βάρος τους ενεργοποιεί πρωτόγονα ένστικτα και βγάζει στην επιφάνεια τη χειρότερη πλευρά των ανθρώπων. Δεν μιλάμε για μια νορμάλ αντίδραση απέναντι σε κάτι που πιστεύεις ότι προσβάλλει τα (όποια) πιστεύω σου (όπως πχ μία έντονη αντιπαράθεση που να περιέχει και λίγο μπινελίκι) αλλά για τον απόλυτο βόθρο της ανθρώπινης φύσης, από απλόχερο μοίρασμα ψόφων και καρκίνων (στην καλύτερη περίπτωση) μέχρι απειλές ξυλοδαρμού, βιασμού ακόμα και φόνου. 

Η παρέλαση, αυτό το Μεταξικό κατάλοιπο που γνώρισε δόξες κατά της διάρκεια της επταετίας εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τους μαθητές τους οποίους εξαναγκάζει να βηματίζουν στρατιωτικά και σε αυστηρό σχηματισμό σαν καλοκουρδισμένα βορειοκορεάτικα ανδροειδή

Η παρέλαση, αυτό το Μεταξικό κατάλοιπο που γνώρισε δόξες κατά της διάρκεια της επταετίας εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τους μαθητές τους οποίους εξαναγκάζει να βηματίζουν στρατιωτικά και σε αυστηρό σχηματισμό σαν καλοκουρδισμένα βορειοκορεάτικα ανδροειδή. Υποτίθεται ότι γίνονται για να τιμηθούν οι νεκροί κάποιου πολέμου αλλά ξέρουμε πολύ καλά πως στήνονται καθαρά για να δηλωθεί η υπακοή και υποτέλεια σ’ εκείνους που λυμαίνονται αυτόν τον ρημαδότοπο (πολιτικοί, στρατός, παπάδες) και οι οποίο στέκονται πάντα σε υπερυψωμένη εξέδρα ώστε να ξεχωρίζουν από την πλέμπα. Ειδικά της 28ης Οκτωβρίου είναι η πλέον άκυρη, ξεπερασμένη και αυτή που χρήζει άμεσης αναθεώρησης καθώς γιορτάζει την είσοδο της Ελλάδας σε έναν καταστροφικό πόλεμο (τον οποίο χάσαμε) και το όχι ενός δικτάτορα σε έναν άλλον. Θα μπορούσε να αντικατασταθεί με κάτι που βγάζει περισσότερο νόημα, π.χ τη λήξη του Β’ ΠΠ και τη νίκη κατά του φασισμού που γιορτάζει τον Μάιο σχεδόν όλη η Ευρώπη ή μία ειρηνική πορεία μνήμης για τους νεκρούς, αγνοούμενους και εκτοπισμένους του ‘74 (χωρίς εννοείται στρατιωτικό βηματισμό) αλλά τόλμα να πεις κάτι τέτοιο, θα σε περιλάβουν οι αυτόκλητοι φρουροί ηθών, αξιών και θεσμών (που αν ήταν στο χέρι τους δεν θα αφήναμε ποτέ τη θαλπωρή και άνεση των σπηλαίων) που θα σε ταμπελιάσουν προδότη, ανθέλληνα, μειοδότη, τουρκοπροσκυνημένο (αυτό κολλάει παντού), κομμουνιστοσυμμορίτη, γιατί αυτοί φυσικά είναι οι γκράντε πατριώτες επειδή απλά το φωνάζουν με κεφαλαία greeklish ή ανορθόγραφα ελληνικά στο Facebook (και όλοι ξέρουμε πως αυτός που φωνάζει περισσότερο έχει και το απόλυτο δίκιο, σωστά;)

Άλλο παράδειγμα, ο Μακάριος. Φαίνεται πως το να φέρουν το όνομά σου από νοσοκομεία μέχρι γήπεδα (τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ κτήριο που να φέρει του Κακογιάννη ή του Μάνου Λοϊζου) σε κατατάσσει αυτομάτως στο απυρόβλητο. Δεδομένο ότι ήταν ο πρώτος, ο λαοπρόβλητος, ο ποιμένας κλπ κλπ όμως έκανε κι αυτός τραγικά λάθη και συνέβαλε σε πολλά από τα δεινά που μας βρήκαν αργότερα (κάποια ακόμα τα πληρώνουμε όπως π.χ τους παπάδες). Παρά το γεγονός ότι τον μισεί θανάσιμα μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, η προσωπολατρεία του υφίσταται ακόμα και σήμερα σε εξωφρενικά επίπεδα με τους (υποτίθεται πιο δημοκρατικούς) Μακαριακούς να μετατρέπονται σε... ISIS έτσι και τολμήσεις να πεις κάτι εναντίον του. 

Ή το αντίπαλο δέος, ο Γρίβας. Σίγουρα το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο της νεότερης κυπριακής ιστορίας που διαθέτει την παγκόσμια πρωτοτυπία να μνημονεύεται ως διχασμένη προσωπικότητα: λατρεύεται κάθε 1η Απριλίου ως αρχηγός της ΕΟΚΑ και σκυλοβρίζεται ως ολετήρας της Κύπρου κάθε 15η Ιουλίου - κάποιες φορές απ’ τους ίδιους! Ο ρόλος του στην ίδρυση της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’ που οργάνωσε το καταστροφικό πραξικόπημα που έστρωσε τον δρόμο για τον Αττίλα είναι αδιαμφισβήτητος, αυτό όμως δεν εμποδίζει τους φανατισμένους υποστηρικτές του (κυρίως ακροδεξιοί και νεοναζί) να απειλούν τη σωματική ακεραιότητα όποιου αμφισβητήσει τον... ηρωισμό του πρώην Χίτη της γερμανικής κατοχής. Να μην πιάσουμε ΕΟΚΑ, Ελλάδα/Ελληνισμό, ομάδες (ειδικά τα αυτοαποκαλούμενα εθνικόφρονα σωματεία), θρησκεία/Εκκλησία, το ‘63 ή τον μονίμως απειλούμενο ανδρισμό κάποιων από gay, φεμινίστριες και τελευταίως το #metoo κίνημα - όσα περισσότερα τετραγωνάκια τικάρεις, τόσο μειώνεται το προσδόκιμο ζωής σου. 

Αλήθεια, μήπως πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο; 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΟ ΝΟΜΙΚΟ ΕΔΩ