Το πρώτο μήνυμα πρέπει να ήρθε γύρω στις 9 το πρωί της Κυριακής. Ήταν από διαδικτυακό φίλο, περιείχε λινκ για ένα βίντεο με ρωσικούς χαρακτήρες στην περιγραφή και συνοδεύονταν από τη φράση «περιμένω σχόλιό σου». Μέχρι να το ανοίξω να το δω, να’ σου ταγκάρισμα σε ποστ με το ίδιο πάλι βίντεο και τον φίλο να περιμένει κι αυτός το σχόλιό μου, όχι μόνο από εμένα αλλά κι απ’ τους άλλους δέκα που τάγκαρε μαζί. Μαντεύετε φυσικά για ποιο βίντεο μιλάω, μέχρι το μεσημέρι έλαβα πολλά τέτοια μηνύματα και άλλα τόσο ταγκς και μέχρι το βράδυ το είχε δει (και σχολιάσει) σχεδόν όλη η Κύπρος.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ένα ανασήκωμα των ώμων. «Ε και;». Να πω την πικρή αλήθεια δεν είδα τίποτα το σοκαριστικό, το απίστευτο, το συνταρακτικό, το ανήκουστο ή έστω οριακά πρωτοφανές. Δεν ήταν δα και κανένα βίντεο με γάτες που πετάγονται μόλις βλέπουν αγγούρι -αυτό μάλιστα, όσες φορές κι αν το δω δεν παύει να με εκπλήσσει. Κάτι Κυπραίες που στόλιζαν μία γυναίκα ρωσικής καταγωγής με όλα τα γνωστά (και μερικά λιγότερο γνωστά) στερεότυπα που αναπαράγονται καθημερινά από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, στα σπίτια, τα καφέ, τις εκκλησίες, τα σχολεία, τα κομμωτήρια, τα σούπερ μάρκετ. Η πουτάνα, η παραδουλεύτρα, η εύκολη, αυτή που θέλει β*λ@ο κλπ κλπ. Ναι, η in-your-face προσέγγιση ήταν κομματάκι σκληρή και κάποιες βρισιές αψηφούν κάθε γνωστό κανόνα συντακτικού και λογικής (cow βυζί;), όμως πάραυτα τίποτα που να μην το έχω ξαναδεί: Οι τυπικές αρχοντοχωριάτισες που νομίζουν ότι τους ανήκει ο κόσμος όλος επειδή έχουν λεφτά, αυτές εδώ εμπλουτισμένες με ισχυρές δόσεις ρατσισμού, σεξισμού και πατριαρχικής τοξικότητας για να γίνει ακόμα πιο εκρηκτικό το κοκτέιλ.

Ω ναι, ήταν από εκείνα τα θεόσταλτα θέματα που σου σερβίρονται έτοιμα στο πιάτο, με τα ειρωνικά σχόλια, τον σαρκασμό, το τρολάρισμα, την self-righteousness ανωτερότητα, τα memes, ένα πύρινο ποστ ή άρθρο στην Avant Garde, σχεδόν να γράφονται από μόνα τους. Τα μάτια μου έκαναν όπως του Σκρουτζ όταν μυρίζεται κέρδη που αντί για το σήμα του δολαρίου ανεβοκατέβαινε το χεράκι του like. Σιγουράκι. Όμως για μια στιγμή ρε φίλε, σκέφτηκα. Ακόμα ένα πύρινο, οργισμένο και καταγγελτικό άρθρο για τον ρατσισμό με κούνημα του δακτύλου, γαμώ-τη-ράτσα-μας-αυτή-είναι-η-Κύπρος-δείξαμε-πάλι-τον-νου-μας-δεν-έχουμε-υπόθεση αφορισμούς και εμψυχωτικό τελείωμα όπου ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο όπου οι ραγδαίες αλλαγές στην παιδεία, την ανατροφή και τη νοοτροπία μας έχουν εξαλείψει τέτοια φαινόμενα; 

Για να μου γράφουν πάλι ότι γίνομαι υπερβολικός, γραφικός, μίζερος, εχθρικός έως φασίστας απέναντι στην αντίθετη άποψη, ισοπεδωτικός, απαξιωτικός και αυταρχικός πολιτικορθάκιας που επιχειρεί να επιβάλλει τη χούντα της PC σε όσους διαφωνούν μαζί μου; Γιατί πάνω-κάτω αυτά άκουγα κάθε φορά που έγραφα εδώ για τον ρατσισμό, όχι μόνο τον κραυγαλέο που γίνεται viral και προσφέρεται για ανέξοδους διαδικτυακούς ψόφους αλλά τον έμφυτο, τον συστημικό, τον καθημερινό, διακριτικό ρατσισμό που βιώνουν χιλιάδες άνθρωποι στη Νήσο των Αγίων και περνάει απαρατήρητος απ’ τον ιντερνετικό όχλο.Τον ρατσισμό που έστειλε πέντε γυναίκες και δύο μωρά στον πάτο της λίμνης αλλά η κοινωνία σοκαρίστηκε από τρεις βλαμμένες που φώναζαν «σκατορουμάνα». 

Γιατί όμως ειδικά αυτό το βίντεο έγινε viral μέσα σε λίγες μόλις ώρες αναγκάζοντας σχεδόν σύσσωμη την ιντερνετική κοινότητα του νησιού να την καταδικάζει με μαζικότητα που συνήθως φυλάσσεται για πιο σιγουράκια και σχετικά ασφαλή crowd-pleasers, όπως κακοποιημένα κουτάβια ή γάροι που παρκάρουν παράνομα σε θέσεις ΑμΕΑ; Τι ώθησε κόσμο που δεν φημίζεται ακριβώς για την ανεκτικότητα, τη δημοκρατικότητα ή έστω που να παίρνει θέση σε ακανθώδη ζητήματα, να συμμετέχει τόσο έντονα και μαζικά στη δημόσια διαπόμπευση των τριών γυναικών σε σημείο εδώ και δύο μέρες να μοιάζει λες και εξερράγη το ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ στο timeline μου; 

Τι ώθησε κόσμο που δεν φημίζεται για την ανεκτικότητα και τη δημοκρατικότητά του να συμμετέχει τόσο έντονα και μαζικά στη δημόσια διαπόμπευση των τριών γυναικών;

Καταρχάς η εικόνα. Οι φωνές, οι βρισιές, το φτύσιμο, η απειλή σωματικής βίας και βιασμού (ναι, η φράση «να φωνάξω τον άντρα μου να σε γαμήσει» που τόσο ψυχαγώγησε τη μάζα ΕΙΝΑΙ απειλή βιασμού και τι πιο ξεκαρδιστικό απ’ την κατ’ εντολή σεξουαλική κακοποίηση, σωστά;) όλα κατάμουτρα, χωρίς φτιασίδια, μοντάζ ή φίλτρα, όσο να πεις προσβάλλει την αισθητική του μέσου Κυπραίου που δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, συνηθισμένος στο να αποκαλούν πουτάνες ΟΛΕΣ τις ανατολικοευρωπαίες. Τουλάχιστον, όχι εκτός γηπέδων, κομμωτηρίων, αποδυτηρίων, σχολικών αυλών, καφενείων, ΚΨΜ, στην ουρά του σούπερ μάρκετ, στο γαμημένο το Facebook. Σου λέει όχι και κατάμουτρα κυρά μου, έχουμε κι ένα επίπεδο. Κάνε ό,τι είναι να κάνεις, φρόντισε τουλάχιστον να μην σε καταγράψουν τα γέριμα. 

Δεύτερος, εξίσου σημαντικός, λόγος: Δράστες και θύμα είναι γυναίκες. Ακόμα ένα σοκ: Γυναίκες που βρίζουν σαν νταλικέρηδες, βρωμόστομες, αλήτισες, χωρκάτισσες. Γυναίκες που συμπεριφέρονται σαν να μην ξέρουν τη θέση τους και περιμένουν τον (άντρα συνήθως) σχολιαστή να τις βάλει ενίοτε με την απειλή ξυλοφορτώματος ή την υπόσχεση ενός καλού γαμησιού για να μάθουν (θα εκπλαγείτε πόσα ανάλογα σχόλια γράφτηκαν από υποτίθεται ... προοδευτικούς και πόσοι άλλοι τα επικρότησαν, γιατί ποια αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του ρατσισμού από τον σεξισμό και τις απειλές βιασμού, σωστά;). Υπάρχει κάτι το αφόρητα αρρενωπό και ιπποτικό όταν βλέπεις άντρες να πλακώνονται, boys will be boys και τα σχετικά, άλλωστε γροθιές και κλωτσιές ανταλλάσουμε τα αρσενικά, αντρίκια πράγματα. Αντίθετα οι γυναικείοι καυγάδες είναι απωθητικοί, χυδαίοι, προκαλούν αποστροφή, αηδία, προβληματισμό, γενική κατακραυγή. «Κατίνες που ξεκατινιάζονται» όπως σχολίασε ο ραλίστας ΠΡΩΗΝ βουλευτής που μυξόκλαιγε στο δικαστήριο να μην του αφαιρέσουν το δίπλωμα οδήγησης. Όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, εάν ήταν άντρες οι πρωταγωνιστές οι αντιδράσεις θα είχαν πάρει μία τελείως διαφορετική τροπή.

Τρίτος λόγος: Οι κακοί της υπόθεσης είναι ξεκάθαροι. Θυμάστε το βίντεο με την Κυπραία δεσμοφύλακα που σκυλόβριζε αλλοδαπούς κρατούμενους; Όταν το ΕΛΑΜ καυχιόταν στη σελίδα του ότι πήγε σε πολυπολιτισμικό σχολείο και παρέδωσε μπουφάν ΜΟΝΟ σε ελληνόπουλα; Την πολιτευτή του ΕΛΑΜ που πόσταρε «λουθείτε τους γύφτους» μετά τη δολοφονία της 9χρονης αθίγγανης από τον 11χρονο αδελφό της; Τη Ντανιέλα Ρόσκα που αστυνομία και περίοικοι ήταν βέβαιοι ότι τη σκότωσε ο έκλυτος βίος της «με τους δεκάδες ερωτικούς συντρόφους» πριν αποκαλυφθεί ότι τη γρονθοκόπησαν μέχρι θανάτου δύο «άντρακλες» για να τη ληστέψουν; Όλοι αυτοί που γράφουν «ψόφος, ένας Τούρκος λιγότερος» για το μωρό που πνίγηκε στα κατεχόμενα ή «πετάξτε τους στη θάλασσα» όταν μια βάρκα με πρόσφυγες πλησιάζει τις ακτές μας; Τα συνεχή ρατσιστικά και ομοφοβικά παραληρήματα του Αρχιεπισκόπου; 

Γιατί όλα αυτά τα περιστατικά και πόσα άλλα που μπορεί να μην θυμάμαι ή να γνωρίζω καν δεν έτυχαν ανάλογης viral κατακραυγής; Μήπως γιατί είναι γκρίζες ζώνες; Μήπως γιατί σ΄ αυτές τις περιπτώσεις βάζουμε αστερίσκο στην ευαισθησία μας; Οι ΕΛΑΜίτες είναι καλά παιδιά με κρυστάλλινες θέσεις. Ο Αρχιεπίσκοπος είναι Άγιος και μιλάει εξ ονόματος του Χριστού. Οι βάρκες με τους πρόσφυγες μπορεί να κρύβουν τρομοκράτες του ISIS που έρχονται να μας σφάξουν, το ίδιο και τα παιδιά που διαολόστειλαν από το Ζύγι (επίσης με τη μισή κατακραυγή του προχθεσινού βίντεο). Οι αλλοδαποί κάτι θα έκαναν, οι τσιγγάνοι συνηθίζουν να σφάζονται μεταξύ τους και αυτές που διάγουν έκλυτο βίο πάνε γυρεύοντας. Αστερίσκοι, εκλογικεύσεις, διαστρέβλωση των γεγονότων ώστε να προσαρμοστούν στην επιθυμητή ιδεολογία (όπως όταν πιστεύεις ότι η Γη είναι επίπεδη και τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό) και ήσυχος νυχτερινός ύπνος. Αντιθετα στο επίμαχο βίντεο, δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες: Τρεις Κυπραίες που βρίζουν μία Ρωσίδα, η χαρά του καραfake καθωσπρεπισμού. Ακόμα κι όταν ο τελευταίος αφού εκτονωθεί με τις «σκατορατσίστριες χωρκάτισσες» μεταβαίνει κάτω από την είδηση του γάμου της σκοπεύτριας Αντρης Ελευθερίου για να βρίσει την ίδια και τη σύζυγό της (σου λέει πόσο... αντιρατσισμό ν’ αντέξει σε μια μέρα, κάπως πρέπει να έρθει στα ίσα του).

Ο τέταρτος λόγος ταξικός. Οι «χωρκάτισσες» που λέγαμε. Το ύφος, το στιλάκι, ο αρχοντοχωριατισμός, η ξιπασιά, η αναφορά στο αυτοκίνητο των 30 χιλ. ευρώ, στον δικηγόρο daddy, η μειωτική προσταγή να της καθαρίσει το σπίτι, ήταν αρκετά για το triggering ταξικών αντανακλαστικών τύπου «ποιες νομίζετε ότι είστε;». Δεν φτάνει δηλαδή που οι κυράτσες έχουν υπόνομο για στόμα, τολμούν να μας τρίβουν τα πλούτη και την (όποια) θέση τους στη μούρη; Πάρτε και μερικούς ξεγυρισμένους ψόφους από τις στρατιές των μικρομεσαίων που άντλησαν ικανοποίηση από τη θεαματική αποδόμηση της στερεοτυπικής ευκατάστατης κάργιας. Από κοντά και ο συγγενικός πέμπτος λόγος, η εικόνα μας. Πόσο ρεζίλι μας έκαναν, μας ξεφτίλισαν ως κράτος, δεν είμαστε έτσι, δεν είναι αυτή η Κύπρος, θα τα βλέπουν οι ξένοι και θα γελάνε μαζί μας, πάλι δείξαμε τον νου μας και άλλα παρόμοια, σοβαρά ιεραρχημένα, προβλήματα. Λες και δεν είμαστε χώρα αλλά κάποιος influencer που τον έπιασαν με fake φωτογραφίες στο insta και πρώτο μας μέλημα είναι η διάσωση του ίματζ και όχι η ουσία του προβλήματος.

Α ναι να μην το ξεχάσω, υπάρχει και έκτος λόγος (έστω τελευταίος και καταϊδρωμένος), η ουσία, το ίδιο το ρατσιστικό παραλήρημα αλλά φαντάζομαι πως αυτοί που εξοργίστηκαν γι' αυτόν τον λόγο, το παθαίνουν με κάθε παρόμοιο περιστατικό, σωστά; Γι' αυτό δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η μαζικότητα και η ένταση της αντίδρασης για το βίντεο δεν είναι πλασματική, άλλωστε ήταν ολοφάνερο ότι περισσότερος κόσμος εξοργίστηκε με την εικόνα παρά με την ουσία του προβλήματος. 

Μη με παρεξηγήσετε, κάθε αντίδραση σ' αυτά τα φαινόμενα είναι καλοδεχούμενη ακόμα κι αν πηγάζουν από όλους τους λάθος λόγους. Είναι το μέγεθος της αντίδρασης που θα οδηγήσει την υπόθεση στη δικαιοσύνη, που ίσως έχουμε την πρώτη καταδίκη προσώπου στο πλαίσιο του διακοσμητικού μέχρι τώρα αντιρατσιστικού νόμου, που ενεργοποίησε τα αντιρατσιστικά αντανακλαστικά ακόμα και εγχώριων media που προάγουν εκούσια ή ακούσια τον ρατσισμό σε καθημερινή βάση (είχε πλάκα το αντιρατσιστικό κήρυγμα από κανάλι η ομόσταυλη ιστοσελίδα του οποίου μάς ενημέρωνε πριν καιρό ότι οι Φιλιππινέζες έχουν την υποδούλωση στο DNA τους). Ναι το name and shame είναι αναγκαίο και το μίσος δεν πρέπει να μένει ποτέ αναπάντητο. Τελεία. 

Όμως ας μη γελιόμαστε, αν δεν γίνει σοβαρή δουλειά από εμάς τους ίδιους, στο σπίτι, στα σχολεία, στην πολιτική, στις παρέες, στην καθημερινότητα, στην ανατροφή κι εκπαίδευση των παιδιών με πανανθρώπινες αξίες, στη συμπεριφορά μας γενικά προς τον συνάνθρωπο, δεν θα εξαλείψουμε (ή έστω περιορίσουμε) το πρόβλημα παρά μόνο θα ξύνουμε μια ζωή την επιφάνεια μοιράζοντας ανέξοδους ψόφους στο επόμενο viral βίντεο.

Και αύριο θα είναι απλά Τετάρτη. 

ΥΓ. Τελικά δεν απέφυγα το εμφυχωτικό τελείωμα

ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ: Εντοπίστηκε ο μέσος Κύπριος