Κάθε σοβαρός δημοσιογράφος ή κάθε έμπειρος πολιτικός θα σου πει πως μετά από 8 χρόνια διακυβέρνησης έχει επέλθει κόπωση. Δεν είμαι τίποτα από τα δύο, γι' αυτό και η απορία μου είναι η εξής: αφού τα οκτώ χρόνια είναι τρία περισσότερα από αυτά που ζήτησες αρχικά και δύο χρόνια λιγότερα από αυτά που συνολικά διεκδίκησες και εξασφάλισες, αφού δοκίμασες και προφανώς δεν χόρτασες ή πρόλαβες, από πού κι ως πού η κόπωση επιτρέπεται να είναι δικαιολογία;  

Πέντε συν πέντε χρόνια ζήτησες για να ολοκληρώσεις το έργο σου και να υλοποιήσεις το όραμά σου για το καλό της πατρίδας και των πολιτών της. 

Πέντε συν πέντε έλαβες, αλλά ως πολίτης, έχω να πω πως άλλο μου έταξες και άλλο μου έδειξες και αυτό που μου έδειξες, προκαλεί σε όλους κόπωση. Κόπωση και ανασφάλεια, και φόβο, και άγχος αλλά ας περιοριστούμε για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου, στην κόπωση.

«Διεκδικώ μια δεύτερη και τελευταία θητεία, που θα συνεχίσει να τη διακρίνει το πάθος, το πείσμα, η αποφασιστικότητα, αλλά και η ισχυρή βούληση για συνεργασία με όλους. Σε μια τελευταία θητεία, κανείς δεν θα είναι αντίπαλος. Αντίπαλος όλων θα είναι μόνο τα προβλήματα, που ο λαός και η πατρίδα μας αντιμετωπίζουν. Μας ενώνει το όραμα, το καθήκον, αλλά και η προσδοκία, να παραδώσουμε ένα κράτος ελεύθερο, σύγχρονο, απόλυτα συμβατό με τις προσδοκίες του λαού μας» Νίκος Αναστασιάδης, 14 Οκτωβρίου 2017

Πού είναι το πάθος, η αποφασιστικότητα και η ισχυρή βούληση, αλλά πάνω από όλα πού είσαι εσύ Πρόεδρε; Είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και δεν απαντάει. 

Στη Γαλλία, ο Μακρόν στέλνει μηνύματα στους Υπουργούς του μόνο μέσω WhatsApp για να ξέρει τι ώρα έλαβαν το χαμπάρι και να υπολογίσει πόση ώρα τους πήρε να απαντήσουν. Δεν με πιστεύεις; Ούτε εγώ θα το πίστευα αν δεν το διάβαζα στη Le Figaro. Στο ερευνητικό ρεπορτάζ αναφέρεται πως οι υπουργοί του Μακρόν ούτε sex δεν προλαβαίνουν να κάνουν, αφού ο Εμανουέλ τους στέλνει μηνύματα και ελέγχει το κυβερνητικό του έργο μέχρι και στις 4 το πρωί. Οι μπάτλερ στο Μέγαρο των Ηλυσίων παραπονιούνται για την πλήξη. Κανένας δεν κερατώνει ή σπέρνει ξώγαμα. Ουδεμία ίντριγκα, δράμα ή έστω κουτσομπολιό. Προφανώς για τους Γάλλους Υπουργούς δεν έχει sex και πολύ πιθανόν ο Μακρόν να τους διασαφήνισε πως κομμένες και οι μαλακίες.

Χωρίς να ρίξω επίπεδο, τουναντίον θα ήθελα να διευκρινίσω πως δεν θέλω να υπάρξει πρόβλημα στη σεξουαλική ζωή των υπουργών μας και επουδενί να υποδείξω σε άντρες επαρκείς, μορφωμένους αλλά πάνω από όλα ικανούς, πως να κάνουν την δουλειά τους, αλλά πώς θα σας φαινόταν κύριοι, έτσι για αλλαγή να συμφωνήσουμε πως ήρθε η ώρα να κόψουμε … χμ χμ όσα δεν κάνουμε και να επιστρέψουμε σ’ ένα οργασμό κανονικότητας;  

Στην Ελλάδα, όλοι έχουν ήδη πάρει χαμπάρι πως αυτή η στροφή στην κανονικότητα του αεικίνητου και πανταχού παρόντος, Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε ως πολιτική φιλοσοφία είτε ως επικοινωνιακή τακτική, έχει φέρει αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα αν τον συμπαθείς ή όχι, δεν μπορείς να μην του αναγνωρίσεις το γεγονός πως θέλει να κυβερνήσει. Θέλει να κάνει πράγματα, τον ενδιαφέρει. 

Και τον ενδιαφέρει η κάθε Μαρικού σε όποια Λεύκαρα κι αν βρίσκεται, να βιώσει αυτήν την κανονικότητα. Από τον αντικαπνιστικό νόμο, και τον εμβολιασμό των παιδιών, μέχρι τη Λιβύη και την παιδική παχυσαρκία, ο Μητσοτάκης είναι εκεί. Κυβερνά και {του} φαίνεται. Εδώ, δε φαίνεται και {του} φαίνεται.