Γράφει η Ήβη Λάμπρου*

Media, κοινωνικά και μη, ανακάλυψαν (διότι πόσο άλλο να το κρύβουν) πως υπάρχουν κάποιοι, άντρες συνήθως, οι οποίοι δημοσιοποιούν οπτικό υλικό με σεξουαλικό περιεχόμενο χωρίς τη γνώση και τη συναίνεση της του ενός από τους συμμετέχοντες με στόχο την πρόκληση βλάβης. Έδωσαν την χαριτωμένη έκφραση «εκδικητικό πορνό» εξωραΐζοντας κάπως την βαναυσότητα της πράξης. Η εκδίκηση δεν είναι έτσι κι αλλιώς αποτέλεσμα αδικίας;

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ  >> Το Revenge Porn είναι κακοποίηση

Μα πορνό γυρίζει κάποιος που δεν θέλει; Πορνό δεν μπορεί να είναι μια σεξουαλική συνεύρεση δυο ανθρώπων που επιθυμούν να είναι μαζί. Είναι εμπορική πράξη! Και με αυτά ξαναμπαίνουμε στη συζήτηση πως το θύμα ανάγεται σε συμπαίκτη σε αυτή τη δημόσια θέαση της ιδιωτικότητας του, πως έχει ευθύνες, πως το προκάλεσε με τη συμπεριφορά του. Αντίθετα ο κατηγορούμενος το έκανε γιατί αγάπησε πολύ και του φέρθηκαν πρόστυχα, ή ήταν ένα στιγμιαίο λάθος. Αν το σεξ το βλέπουμε ως πηγή παρασήμων εξύψωσης και επιβράβευσης συνάμα- για τον ετερόφυλο (;) άντρα και ως πεδίο προσβολής και υποταγής για τον όποιο άλλο συμμετέχει φοβάμαι πως έχουμε ακόμα πολλές τέτοιες επαναλήψεις να δούμε.

Αν το σεξ το βλέπουμε ως πηγή παρασήμων εξύψωσης και επιβράβευσης συνάμα- για τον ετερόφυλο (;) άντρα και ως πεδίο προσβολής και υποταγής για τον όποιο άλλο συμμετέχει φοβάμαι πως έχουμε ακόμα πολλές τέτοιες επαναλήψεις να δούμε.

 

Εδώ είναι που η απουσία της Samantha (Kim Cattrall) από το νέο κύκλο του Sex and the City μετατρέπει το σήριαλ σ ένα απλό και μάλλον συνηθισμένο. Οι πρωταγωνίστριες έχουν μεγαλώσει και δεν έχουν πια σεξουαλική ζωή! Το Sex and the City όταν έπαιζε εβδομαδιαία στις οθόνες μας είχε καταφέρει να δώσει μια οπτική φρεσκάδας στο γυναίκα «μόνη, ψάχνει, και όχι απαραίτητα τον άντρα σωτήρα». Ήταν λαμπρό, διαφορετικό και, κατά κάποιο τρόπο, ριζοσπαστικό. Για τη Samantha, το σεξ, ήταν κάτι που έπρεπε να μοιραστεί - και απαιτούσε οι ανάγκες της να είναι πάντα μέρος της εξίσωσης. Με μια δραματική, husky φωνή, η Samantha διεκδικούσε. Δεν περίμενε τίποτα και κανέναν.

Το Sex and the City όταν έπαιζε εβδομαδιαία στις οθόνες μας είχε καταφέρει να δώσει μια οπτική φρεσκάδας στο γυναίκα «μόνη, ψάχνει, και όχι απαραίτητα τον άντρα σωτήρα».

Αυτή η σταθερή ανεξαρτησία είναι θλιβερά σπάνια σε απεικονίσεις γυναικείων χαρακτήρων στην ποπ κουλτούρα της τηλεόρασης, της εύπεπτης λογοτεχνίας, της μουσικής βιομηχανίας- ειδικά ετεροφυλόφιλων γυναικών των οποίων ολόκληρο η εμβέλεια του χαρακτήρα εξελίσσεται και περιστρέφεται γύρω από τους άνδρες των οποίων η ζωή προφανώς δίνει νόημα στη δική τους.

Όσο λοιπόν η Samantha θα γράφεται μόνο ως ρόλος σε μια συμπαθητική σειρά -τόσο εμείς θα

ανακαλύπτουμε την τασινόπιτα κάθε φορά που κάποιος θεωρεί το σεξ εργαλείο για την επιβολή

της δικής του οπτικής και θέλησης και θα λέμε: Πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει αυτό…

* Η Δρ. Ήβη Λάμπρου είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πρόγραμμα Δημοσιογραφίας, Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Frederick.