Κεντρική φωτογραφία: Άρης Μεσσήνης (@aris.messinis)

Ρίξτε τους, μην το σκέφτεστε. Στείλτε τους πίσω να τελειώνουμε. Και εκείνον, και τον άλλο, και εκείνη εκεί με τους γέρους της, και την κουνέλα την γκαστρωμένη, που το αγέννητο τέρας της με το πρώτο του κλάμα θα χαλάσει την ευρωπαϊκή μελωδία και θα μας αλλοιώσει τον πληθυσμό. 

Ρίξτε τους όλους στη θάλασσα, “στ’ αρχίδια μας”. Έχουμε εμείς λύσεις να προτείνουμε, να καλύψουμε την πολιτική ανεπάρκεια, να κλείσουμε τις κάνουλες. Έχουμε τρόπους να περιχαρίσουμε την ανθρωπιά μας, να μοστράρουμε πολιτισμό. Να υπογράψουμε Αvaaz, να στήσουμε crowdfunding, να οργανώσουμε γκουρμέ φιλανθρωπικά, να στείλουμε ευρώπουλα, αγκαλίτσες και φιλάκια εκεί όπου οι βόμβες σκάνε και ο θάνατος παραμονεύει.  

Την βαρκούλα τους και σ’ άλλη παραλία. Να μάθουν άλλη φορά να μην έρχονται με φουσκωτό αλλά με κότερο, και τα παιδιά τους να φοράνε το μακό με τ’ αλογάκι, να 'ρθούνε μιλημένοι, να παλέψουμε με τα κύματα και να τους τ’ ανοίξουμε να περάσουν. 

Ρίξτε τους μες τα παγωμένα τα νερά, να φτάσει το μαντάτο και στους εκτοπισμένους στο εσωτερικό, στους άθλιους, στα φτωχαδάκια του Μπύθουλα, που λιμπίζονται την ανάπτυξή μας και θέλουν να γίνουν μέρος της, που θέλουν να φάνε το φαΐ των παιδιών μας, να καβατζώσουν τις δουλειές μας. 

Να φύγουν όλοι, να πάνε μακριά. Να γίνουν οι απειλές συμμετρικές και οι έγνοιες μας ντόπιες. Να καταφύγουμε, χωρίς διακοπές, στην εικονική μας πραγματικότητα που ‘ναι πιο διαχειρίσιμη, να υπνωτιστούμε απ’ τα μπαλάκια των ευθυνών που κυλάνε απ’ τη μια μεριά της υφηλίου στην άλλη και να πάμε για ύπνο. Να φύγουν όλοι, για να μας πούνε “μπράβο” και “συγχαρητήρια” οι μάστορες με τα λερωμένα σώβρακα και να μας χαϊδεύουν ψιθυρίζοντάς μας γεωπολιτικές μπαρούφες. 

Ρίξτε τους μαζί με τα παιδιά τους στη θάλασσα και σπρώξτε καλά, να βεβαιωθούμε ότι τους στείλαμε πίσω στα λιμάνια της ενοχής και της ανοχής μας, αλλά τουλάχιστον δεν θα είναι εδώ, να βλέπουμε την ασχήμια και την ανημπόρια τους. 

Και αν κάποια στιγμή νιώσετε ότι ούτε εμείς σας κάνουμε, δεν συμφέρουμε, πιάνουμε τόπο, μπαίνουμε στη μέση, δεν σας βγαίνει το νούμερο, ρίξτε μας κι εμάς με τα παιδιά μας στη θάλασσα, να τελειώνουμε. Απλά κάντε το όπως προνοούν οι συμφωνίες, τα μνημόνια και τα πρωτόκολλα. Ρίξτε μας συμμετρικά και συγυρισμένα. Πνίξτε μας ευρωπαϊκά και πολύ chic. Όπως μας αξίζει. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ: Το Έβρος της υποκρισίας μας