Γράφει ο Μάριος Κωνσταντινίδης

Φωτογραφίες από την προχθεσινή διαμαρτυρία

Διαβάζουμε στο προχθεσινό ρεπορτάζ ότι στον απόηχο πρότασης που φαίνεται να παρέδωσε η κυβέρνησή μάς στα Ηνωμένα Έθνη τον περασμένο Απρίλιο για αποκεντρωμένη ομοσπονδία, οι υπάλληλοι στο Τμήμα Αρχαιοτήτων έκαναν μονόωρη στάση εργασίας για να διαμαρτυρηθούν που οι αρχαιότητες θα είναι αρμοδιότητα των συνιστώντων κρατιδίων και όχι του κεντρικού κράτους.

Καταρχάς, να σημειώσουμε πως συμφωνούμε απόλυτα με τη θέση αυτή των εργαζομένων στο Τμήμα Αρχαιοτήτων και αδιαμφισβήτητα, επικροτούμε τη στάση τους.

Ο διαχωρισμός των εξουσιών σε θέματα όπως η πολιτιστική κληρονομιά, οι αρχαιότητες και το περιβάλλον είναι απλά γελοίος, αν όχι τραγικός. Κωμικοτραγικός σωστότερα, όπως κωμικοτραγικά είναι σχεδόν τα πάντα σε τούτη την παρωδία για χώρα που μας έλαχε να ζήσουμε. 

Θυμίζει το πρόσφατο φιάσκο με την πετρελαιοκηλίδα που απειλούσε τις ακτές της Καρπασίας, όπου η συζήτηση επικεντρώθηκε στο πώς να μην πλησιάσει το πετρέλαιο στην Αγία Νάπα και στον Πρωταρά, λες και μια τόσο σοβαρή ρύπανση στον ευρύτερο κόλπο της Αμμοχώστου θα μας άφηνε ανεπηρέαστους και όπου και οι δύο πλευρές συμπεριφέρθηκαν λες και το περιβάλλον, σε μια τόσο μικρή κιόλας χώρα, γνωρίζει από σύνορα, ψεύτικα ή αληθινά.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ >> Τα νούμερα δεν λένε πάντα την αλήθεια κύριοι. Και δεν αναφέρομαι στους αριθμούς.

Ταυτόχρονα, θεωρούμε πως δεν είναι τυχαίο που η πιο πετυχημένη και άρτια δουλειά και συνεργασία σε επίπεδο τεχνικών επιτροπών έχει επιτευχθεί στο πλαίσιο της Δικοινοτικής Επιτροπής για την Πολιτιστική Κληρονομιά.

Αυτά είναι θέματα που, για πολύ ευνόητους λόγους, δεν έπρεπε καν να συζητιούνται ως χωριστά. 

Ζούμε στην Κύπρο, όμως, όπου καθετί ευλογοφανές κάθε άλλο από τέτοιο αποδεικνύεται.

Κι όμως. Η παράλληλη διάσταση νούμερο ένα έρχεται φυσικά από την κυβέρνησή μας, αφού ενώ ο κόσμος το' χει τούμπανο (και μια σημαντική μερίδα του κοινού κρυφό καμάρι) ότι λειτουργεί παρασκηνιακά για χωριστά κράτη, τάχατες υποβάλλει και δημιουργικές προτάσεις για το πώς θα δουλεύουν τα συνιστώντα κρατίδια. Η υποκρισία στο μεγαλείο της. 

Μία μυστήρια και ανεξήγητη παράλληλη διάσταση εντούτοις εντοπίζεται και εκ μέρους των, κατα τ' αλλα, πολύ ορθά διαμαρτυρόμενων υπαλλήλων στο Τμήμα Αρχαιοτήτων. Είναι να διερωτάται κανείς: Όταν οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό βρίσκονται στο χειρότερο σημείο από ποτέ και όταν η προοπτική της ομοσπονδίας κάθε άλλο από χειροπιαστή φαντάζει (δυστυχώς), πότε προλάβαμε και πεταχτήκαμε στις επιμέρους διαμαρτυρίες για τις αρμοδιότητες των χωριστών κρατιδίων;

Δεν θα ήταν πιο… λογικό το κοινό να διαμαρτύρεται, έξω από το Προεδρικό για παράδειγμα, για το ότι ο νυν Πρόεδρος συμβάλλει στο να εξαφανίζεται κάθε προοπτική για επανενωτική λύση to begin with, όπως λέμε σε άπταιστα κυπριακά;

Δείχνουν να είναι άνθρωποι με τα σωστά αντανακλαστικά και τις σωστές ευαισθησίες οι εργαζόμενοι που διαμαρτυρήθηκαν. Δεν γνωρίζουν πως είναι λιγάκι παράδοξο να διαμαρτύρονται για τα θεωρητικά ψέματα της κυβέρνησης παρά για τα πραγματικά;

Είναι λες και διαδηλώνουν με μία πενταετία διαφορά από τη στιγμή που θα έβγαζε νόημα να το πράξουν. Τώρα αν αυτή η πενταετία είναι πέντε χρονιά μπροστά ή πέντε χρόνια πίσω από τον χρόνο, η πραγματικότητα έχουμε χάσει κι εμείς τον λογαριασμό!

Ίσως και να είναι πέντε χρόνια μπροστά. Ίσως να πρωτοπορούν και να μας δείχνουν τον δρόμο οι εργαζόμενοι στο Τμήμα Αρχαιοτήτων.

Το βέβαιο είναι ότι οι άνθρωποι στην Κύπρο ζούμε σε πολλές παράλληλες διαστάσεις. Πάρα πολλές!

Twilight Zones αλα κυπριακά!