«Γιατί τα ντόπια μίντια έχουν ασχοληθεί τόσο με τα παγκάκια; Άλλα θέματα δεν υπάρχουν; Κρίμα!» διερωτώνται σήμερα ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι, θυμωμένοι που δεν μιλήσαμε μόνο για πόλεμο.

«Ας πάψει η επαρχιώτικη και αντιδραστική αρνητικούρα, τα παγκάκια είναι μοντέρνα και θα φέρουν την αλλαγή», διακηρύσσουν άλλοι άνθρωποι.Ψαγμένοι.

Γιατί τα παγκάκια στην Πλατεία Ελευθερίας είναι στο σάιτ μας πιο κλίκαμπολ από τον πόλεμο στη Συρία, διερωτώμαι σε προσωπικό επίπεδο κι εγώ. Μα σε άλλο, πιο «καθαρόαιμο» ως ειδησεογραφικό σάιτ, η Συρία είναι η κλίκαμπολ, μαθαίνω.

Όσο σχιζοειδή κι αν ακούγονται τα σημερινά αυτά ερωτήματα, έχω την υποψία πως θα ήταν κατατοπιστικό να θυμηθούμε καταρχάς πως προσωπικό είναι το newsfeed και από άτομο σε άτομο … διαφέρει. Ακόμη και σε μια μικρή χώρα όπως η Κύπρος, άπειροι είναι οι μικρόκοσμοι που επικρατούν γύρω μας. Επιπόλαιο δεν είναι να βγάζουμε στερεοτυπικά συμπεράσματα με βάση του τι δημοσιεύεται στο δικό μας μόνο newsfeed; Άσε που, πολλοί νούσιμοι άνθρωποι, στα σόσιαλ σπάνια γράφουν. Νομίζω πως η αξιοπιστία των συλλογικών ως κοινωνικών συμπερασμάτων, όπως αυτά πυκνά συχνά και στερεοτυπικά δημοσιεύονται στα σόσιαλ μίντια, ελέγχεται.

Το viral βέβαια είναι viral και μερικά ερωτήματα είναι όντως εύλογα. Τι να σημαίνει, για παράδειγμα, κοινωνιολογικά μιλώντας, που τον τελευταίο μόνο μήνα, η ιντερνετική βάιραλ θεματολογία στην Κύπρο έχει κυμανθεί από τη Γκρέτα και την παγκόσμια περιβαλλοντική της επανάσταση (η οποία τελικά έγινε ή δεν έγινε, μπερδεύτηκα) στο κακοποιημένο άλογο του Καστελούτσι και από το παρανοϊκό, χυδαίο βίντεο στο πάρκινγκ της Λάρνακας στον φρικιαστικό πόλεμο της Συρίας όπου για δέκατη συναπτή χρονιά άνθρωποι σφαγιάζονται; Tι να σημαίνει που σήμερα ασχολούμαστε τόσο πολύ με τα παγκάκια σε μια πλατεία; Τι να σημαίνει, κυρίως, που ανεξαρτήτως «σοβαρότητας» το κάθε βάιραλ αυτό θέμα έχει την ίδια διάρκεια ζωής; Επιπλέον, τι να σημαίνει που αυτή η viral διάρκεια ζωής σχεδόν ποτέ δεν είναι μεγαλύτερη από τρεις περίπου μέρες; Eίμαστε βέβαιοι πως υπάρχει πάντα μια λογική εξήγηση πίσω απ’ το κάθε virality ή μήπως κι ο παράγοντας σύμπτωση διαδραματίζει το ρολάκι του;

Πόσα είναι τελικά τα σχιζοειδή ερωτήματα γύρω μας; 

Το virality των μικρών και ασήμαντων καθημερινών θεμάτων, όπως το ρατσιστικό βίντεο και τα παγκάκια, νομίζω πως μπορώ να το αιτιολογήσω. Ναι, δεν είναι τόσο σοβαρά ως θέματα όπως ο πόλεμος στη Συρία και τα τουρκικά τρυπάνια στην ΑΟΖ, είναι όμως θέματα, που, σε αντίθεση με τη Συρία και τα τρυπάνια, σήμερα και τώρα που μιλάμε, επηρεάζουν την καθημερινότητά μας άμεσα. Είναι θέματα που συνδέονται με την προσωπική μας ζωή. Συνεπώς, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορώ να συμμεριστώ τις επικρίσεις που διατυπώνονται γύρω από την ενασχόλησή μας με τέτοιες ασημαντότητες. Λογικό δεν είναι να μας συγκινούν και αυτά τα θέματα; Καθημερινοί, πεζοί άνθρωποι με καθημερινές, πεζές ζωές δεν είμαστε, οι περισσότεροι τουλάχιστον;

Σε ό,τι αφορά στον περιορισμένο κύκλο ζωής μιας είδησης, αυτό σίγουρα δεν είναι κάτι το νέο, ούτε κάτι που εμφανίστηκε στη ψηφιακή εποχή. Αυτό που μάλλον έχει αλλάξει και που θα είχε ενδεχομένως ενδιαφέρον να σχολιαστεί είναι πως, με τη διαδραστικότητα που προκαλείται από τη λεγόμενη συμμετοχική δημοσιογραφία (πες την και δημοσιογραφία των πολιτών) η είδηση και το μιντιακό προϊόν δεν καθορίζεται πια τόσο από τους επαγγελματίες του χώρου όσο από το αδηφάγο κοινό και τα πιο παροδικά του από ποτέ ενδιαφέροντα. 

Τα σχιζοειδή ερωτήματα είναι σίγουρα πολλά στο ίντερνετ. Είναι η συναισθηματικά ψυχρή, απαθής και εντελώς τυχάρπαστη οθόνη η υπεύθυνη;  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Τα παγκάκια μας και σ' άλλη παραλία