Τα κορίτσια ξενυχτάνε με το αντρικό σας μυστικό

Τα κορίτσια ξενυχτάνε με το αντρικό σας μυστικό

Ζω σε τόπο που προικίζει θυγατέρες με μουμιοποιημένα στερεότυπα.

Έχει το συμβολισμό της η εκλογή της Αννίτας στη Προεδρία της Βουλής; Αν κάνεις light liberal feminism, μπορεί.

Γράφει η Ανθή Ερμογένους

Θα σας μιλήσω για ένα ταξίδι και για κοριτσάκια. Για την κακοπαντρεμένη, την συνετή κόρη, την μόνη μάνα που γυρνά τον κόσμο και για την άλλη την παντρεμένη με έναν κουλ τύπο. Και μετά θα σας πω ότι τους ογκώδεις κόπους που καταβάλλουν και τις δρασκελιές πάνω από τα χιλιάδες εμπόδια, τα ονομάζουμε αν τα υπερπηδήσει καμιά, άρωμα γυναίκας και πρόοδο στην ισότητα. Και καμαρώνουμε αντί να ντρεπόμαστε.

Ζω σε τόπο που προικίζει θυγατέρες με μουμιοποιημένα στερεότυπα.

Που μορφοποιεί τον ρόλο της καθηλωμένης στο σπίτι, σε σχήμα άγιο. Πάνω στην καμπούρα της. Που μοιάζει να αρνείται να διαγνώσει την εμμονή στους ρόλους καθηλωμένων γυναικών. Που νομίζει τους παρέχει ελευθερία μα στην ουσία ό,τι τους δίνει είναι μόνο προαύλισμα. Ελευθερίες με μεζούρα. Πλασάρει πως η μόνη αρμονική ροή, η στρωτή εκδοχή είναι η γυναίκα να νοικοκυρεύει οικογένειες. Γυναίκα ενδοτική και φερέγγυα. Συχνά οι ίδιες αφοσιώνονται στο πάθος αυτής της φραξιάς. Επειδή είναι μελωμένα τα στερεότυπα. Και είναι το βολικό.

Μας αρέσει πολύ αυτή η ιστορία.

Ανένδοτες κοινωνίες στα μη ξαλαφρωμένα θηλυκά, κόρες του κύρη τους. Γυναίκες υποκοριστικές. Σαν ψάρια σε ενυδρίο. Όμορφες και οριοθετημένες από αποστήθιση. Τις αγαπάμε έτσι. Γιατί μας συμφέρουν. Κινδύνεψα να γίνω.

Kάθε χρόνο κάνω ένα ταξίδι μόνη μου.

Κάθε χρόνο έχω το ίδιο άγχος με τα τρένα, την γλώσσα, τους κινδύνους. Ύστερα σκέφτομαι πως αν μείνω οριστικά άτολμη, αταξίδευτη το παιχνίδι είναι χαμένο. Κάθε χρόνο παίρνω μια βαθειά ανάσα και πάω. Στην Κύπρο μια γυναίκα μόνη σε ταξίδια, καφετέριες, δουλειές με παρουσία, είναι θέαμα περίεργο. Τα κοριτσάκια του άλλου πλανήτη σε χώρες πιο προοδευτικές το κάνουν λιγάκι πιο συχνά. Κάποιες πατάνε πόδι και ξεκουνιούνται από τα φαλλοκρατικά κλισεδάκια. Η δική μου επανάσταση είναι αμυδρή. Γνώρισα άλλες, τώρα ξέρω. Ξέρω πως μπορούμε και χωρίς σεξιστικές συνδρομές. Δεν έχω κανένα σουξέ ανάμεσα στα κοριτσάκια του υπόλοιπου πλανήτη που κάναν πιο πολλά από μας. Χωρίς όμως καμιά να μιλά για τις απόλυτες ευκαιρίες, ακόμα κι αν έρχεται από μοντέλα κρατών έτη φωτός από μας. Και ειδικά όταν μιλάμε για πεδία πολιτικά.

Η Νάταλι, γνωριμία στο λεωφορείο για Άουσβιτς, είναι Ρωσίδα, ετών 19. Ιδιότητα: το κορίτσι μέχρι χθες του μπαμπάκα. Που την ήθελε να σπουδάσει στην πόλη της, να μένει μαζί τους, να της πλένει η μάνα της τα βρακιά της, να τρώει σπιτικό πιρόσκι. Φτούρισε ο ρόλος της και το ένιωσε. Πήρε ένα σακίδιο και πήγε Μπολόνια, Βουδαπέστη, Πράγα, Βαρκελώνη, Αθήνα, Πολωνία. Ρωτώ αν ήταν παντού μόνη. Ήταν. Τη ρώτησα τι σπουδάζει, μου είπε διεθνείς σχέσεις και έχει σκοπό να μπει σε διπλωματικό σώμα, να γίνει μια από τις λίγες γυναίκες που το πέτυχαν, να γυρίσει τον κόσμο και να παράγει πολιτική. Και ότι προς το παρόν έχει πάρει ένα χρόνο ρεπό από το πανεπιστήμιο. Γιατί πρώτα πρέπει να αποκτήσεις προσωπικότητα και μετά ειδικότητα. Γυρίσαμε την Κρακοβία μόνες το βράδυ, την έχασα μέσα στην αγορά, δεν την ξαναείδα ποτέ. Σίγουρα είναι καλά – όπως κι εγώ.

Η Φραντζέσκα ήρθε από Σαρδινία στο συνέδριο μας μόνη με την κόρη της. Μύριζε το χνώτο της διαζύγιο. Ο μπαμπάς της μικρής που είναι, την ρώτησα; Είμαστε οι δυο μας, λέει. Τέταρτο ταξίδι της μικρής σε ένα χρόνο. Θα μπορούσε να χάσκει ακόμα στο σαλόνι της κοιτώντας το πτυχίο στο κάδρο. Να χάσκει ακόμα τους άντρες συναδέλφους τους που την ευθύνη των παιδιών τους τις ανέλαβαν οι γυναίκες τους κι έτσι απερίσπαστοι κατάφεραν ανελίξεις, κόντρα στη δική της ιστορία. Ρόλοι που δεν γεννούν καμιά ομορφιά. Η Ιταλία, μεσογειακή και παραδοσιακή σαν εμάς παράγει τα ίδια στερεότυπα. Μέχρι πριν κάποιους μήνες ζούσε μια σχεδόν διαστροφική μελαγχολία. Σήμερα έκανε την σπουδαιότερη παρουσίαση Ευρωπαϊκού δικαίου που έχω δει. Για να την κάνει όμως πάλεψε με διπλοβάρδιες με το παιδί στα πόδια όταν διάβαζε. Κανένας Σαρδινός δεν χρειάστηκε να το κάνει αυτό, λέει. Λέει πως τη βρίζουν μέσα τους που ταξιδεύει, κάνει διαλέξεις με ένα παιδί. Που ταξιδεύει κάνει διαλέξεις χωρίς να είναι άντρας. Αν δεν το κατάπιαν, θα το καταπιούν, λέει.

Η Κέουη μια παντρεμένη με έναν κουλ λογιστή στο Λουξεμβούργο, σαραντάρα, πρώην μοντέλο του YvesSainLaurent, μεγαλωμένη στην Αφρική, γεννημένη σε ένα χωριό της Σενεγάλης όπου παντρεύουν τα κορίτσια από τα 11 ανταλλάζοντας τα με κατσίκες, δεν γούσταρε να ζει εξουσιασμένη. Γνώρισε τον Τζιάνη Βερσάτσε στα δεκατέσσερα της σε ένα fashion show του οποίου την παραγωγή έκαναν στην έρημο, θαύμαζε τα μοντέλα πίσω από το παραβάν, την είδε η μοδίστρα, του την έδειξε, της πρότεινε να έρθει στην Ιταλία μαζί του, έφυγε με το “καραβάνι” του βράδυ, ακολούθησε το Παρίσι. Γύρισε τον πλανήτη ως μοντέλο, όλα τα fashion weeks, μεγάλωσε, αποσύρθηκε και ασχολείται με την πολιτική. Πέρυσι ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος στο Λουξεμβούργο στο οποίο πλέον ζει. Ο κουλ λογιστής άντρας της είναι σπίτι με τα δίδυμα σύμφωνος. Επίορκοι της νόρμας. Δεν έφτασε εδώ με τη συναινετική γνώμη κοινωνίας αλλά με μόνο εμπόδια.

Γυναίκες αβούλιακτες, προσπαθούν να διορθώνουν κάθε σεξιστική κακομοιριά. Πολιτική, κοινωνική, ακόμα υφιστάμενη.

Ο άλλος – ένας δικηγόρος, ήρθε χθες μες το μπαράκι και μου λέει “Άτε πάλε, εκανονίσαμε σας”. Μας κανόνισαν. Οι άντρες. Μας έβαλαν εκπρόσωπο. Τοσο φεμινιστικό πολιτικό λόγο περίμενα πως και πως να τον ακούσω εν μέσω Χεντρικς και τόνικ. Ψέλισα τα ψιλά ψιλά. “Μα είσαι φεμινίστρια;” μου λέει; “Δεν σου φαίνεται”. Επειδή ως γνωστό φεμινισμός, γόβα,κραγιόν, μαλλιά ως τη μέση κτενισμένα δεν είναι φεμινισμός.

Είναι μακρύς ο δρόμος κορίτσια.

Έχει το συμβολισμό της η εκλογή της Αννίτας στη Προεδρία της Βουλής;

Αν κάνεις light liberal feminism μπορεί. Όσο έχουμε la portatura αντικείμενα συζήτησης για τις γυναίκες, δεν μπορεί καταρχήν να συν-παραχθεί κανένας άλλος συμβολισμός. Όσο οι εκλογές γυναικών γίνονται από αντρικό πατρωνάρισμα προς δικό τους όφελος, όσο κι αν αξίζουν, δεν μπορουν να είναι φεμινισμός. Όσο η γυναίκα που εκλέγεται δεν έχει παράξει φεμινισμό, δεν είναι γυναικεία η εκπροσώπηση, όχι.

Είναι καλύτερη από τους άντρες του κόμματος της; Μάλλον. Αλλά δεν εκλέχθηκε για αυτό.

Γυαλιά η κα Δημητρίου έβαλε στην παράταξη που εκπροσωπεί, όταν ανέτρεψε τότε την εισαγωγή της στο ψηφοδέλτιο την ώρα που προσπάθησαν να την πετάξουν έξω και να βάλουν τον Γιαννάκη, λέγοντας ότι οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία, και όταν αργότερα ήρθε πρώτη σε σταυρούς στην επαρχία της. Εκεί ναι έγινε ένα μικρό βήμα.

Θα τους έβαζε κυάλια αν απαντούσε στον Προδρόμου για τα καλλιστεία.

Στην εκλογή στην προεδρία της βουλής όμως όχι, δεν έγινε φεμινιστική επανάσταση. Εκεί εκλέχθηκε ως εργαλείο πολιτικής στρατηγικής, όχι προς την προώθηση ισότητας αλλά ως επικοινωνικακό τρικ που θα δούλευε υπέρ του κύριου Νεοφύτου. Άρα εργαλειοποιήθηκε για να προσθέσει ακόμα πιο πολλή ηγεμονία και επικράτηση του ανδρός.

Η Αννίτα θα ήταν γυναικεία εκπροσώπηση αν συμμετείχε ποτέ σε φεμινιστικές δράσεις, αν παρήγε λόγο τέτοιο, αν τη βλέπαμε σε καμιά συλλογικότητα, ή πάνελ στα δεκάδες περιστατικά των τελευταίων χρόνων που έγιναν εις βάρος γυναικών. Μέχρι τότε, όχι δεν έχουμε κάνει κανένα βήμα προς την ισότητα, δεν έχουμε κανένα συμβολισμό μιας έμφυλης προόδου, δεν εκπροσωπούνται οι γυναίκες στο πρόσωπο της. Όποια είναι γυναίκα δεν είναι αντιπροσώπευση, και όποια είναι γυναίκα δεν είναι πρόοδος κοινωνική ή έμφυλη. Πρόοδος είναι να υπάρχουν οι επιλογές σε γυναίκες για να έχουμε να επιλέγουμε εκείνην που έχει το λόγο που μας προσθέτει, που δεν είναι αποκοπή κι επικόλληση από τον ίδιο κι απαράλλαχτο αντρικό λόγο, που είναι στην κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική φόρμα που ασχολείται με τις έμφυλες ανησυχίες, λόγο που παράγει κοινωνικό πλεονέκτημα.

Εδώ δεν διαπραγματευόμαστε το αν είναι έξυπνη και άξια – ή αξιότερη από άντρες πολιτικούς στο περιβάλλον της. Φαίνεται πως είναι. Αν αφορά τον λόγο που εκπροσωπεί την παράταξη της. Είναι και έξυπνη και ικανή και με ευχέρεια λόγου, αλλά στον λόγο που καλείται να παράξει για τον ΔΗΣΥ. Εδώ όμως συζητάμε για το αν είναι βήμα προς όφελος γυναικών ή κατάλληλη εκπρόσωπος του λόγου και των δικαιωμάτων τους. Αν μπορεί να είναι πρόσωπο ή μικρόφωνο τους. Ή αν αυτή η εκλογή σημαίνει τροχία προς τις ευκαιρίες και πραγματική απαρχή μιας προσπάθειας κατάργησης ανισοτήτων, αν είναι άνοιγμα δρόμου προς γυναίκες. Και δεν είναι. Κι αν είναι μια νίκη για κάτι η εκλογή της, είναι νίκη της προσωπική και όχι νίκη του φύλου. Για τους φεμινιστικά υποψιασμένους, λέει το απόλυτο τίποτα.

Όπως δεν είναι και καμιά από τις ιστορίες που σας είπα πιο πάνω. Ό,τι έκαναν οι πιο πάνω, ήταν με χίλιους κόπους, ταλαιπωρία, γλωσσοφαγιά, και υπερβάσεις. Κόντρα στην όποια επίφαση έμφυλης ισότητας παρουσιάζουν οι πολιτικοί άντρες. Ρωτάτε και εμάς.

Αν θα μιλήσουμε για έμφυλους μετασχηματισμούς ας βρουμε κάτι ουσίας.

Πρώτη δημοσίευση Limassol Today

Loader