Βγαίνει ο Συλλούρης να δώσει απαντήσεις - όχι σχολιάζοντας το βίντεο Al Jazeera που απολαύσαμε όλοι αλλά το TRAILER αυτού . Μάλλον τον παρότρυνε ο δαιμόνιος περίγυρος να σπεύσει βραδέως να ‘ελέγξει το αφήγημα’, να φανεί ‘κατηγορηματικός’ ρίχνοντας στάχτη στα μάτια μιας κοινωνίας που έχει στερέψει από σάλιο και δεν έχει τι άλλο να φτύσει στα μούτρα τους. Μπροστά μου βλέπω έναν θρασύδειλο άνθρωπο να ψεύδεται περισπούδαστα ενω οι κτύποι της καρδιάς του πάλλονται, όχι από ντροπή για τις αποκαλύψεις αλλά από παραλυτικό φόβο για την πολιτική του επιβίωση. Αυτό το ανδρείκελο είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει ακόμα παραιτηθεί. 

Και έρχεται καπάκι η γνωστή απολογία-μη απολογία. “Κατάρχας θα ήθελα να ζητήσω δημόσια συγγνώμη, για τη δυσάρεστη εικόνα που πέρασε στον κυπριακό λαό – και όχι μόνο – και την αναστάτωση που αυτή έχει προκαλέσει. Απολογούμαι που επέτρεψα σε κάποιους, έστω και μέσα απ’ τη δημοσιοποίηση αυτής της σκηνοθετημένης και αποσπασματικής εικόνας, να πλήξουν το πρόσωπο μου και κατ’ επέκταση τον θεσμό του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων”. 

Οι λέξεις έχουν την σημασία τους. Δεν ζητάει συγγνώμη για κατάχρηση εξουσίας, δεν ζητάει συγγνώμη για την ανάμειξή του σε σκάνδαλο έκδοσης διαβατηρίων σε εγκληματίες, δεν ζητάει συγγνώμη που μας διασύρει κατάφωρα σαν χώρα ανα το παγκόσμιο και με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Έχει το θράσος να αφήνει αιχμές για την αυθεντικότητα του βίντεο και χωρίς να επιδεικνύει κανένα ίχνος ευθιξίας, δεν θεωρεί αναγκαίο να παραιτηθεί εδώ και τώρα.  

Αντ’ αυτού, απέχει βολικά από τα καθήκοντα του μασώντας την καραμέλα περι διευκόλυνσης των ερευνών, μέχρι να μας ανακοινώσει όταν εκείνος νιώσει έτοιμος την απόφαση του - την οποία δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι θα μας παρουσιάσει και ως μεγάλη θυσία. 

Η οποιαδήποτε τυχόν κίνηση παραδοχής ή έκφραση ειλικρινούς συγγνώμης, κρίθηκε βεβαίως από τον Συλλούρη ως απαράδεκτα αξιοπρεπής και απορρίφθηκε έτσι με συνοπτικές διαδικασίες. Αυτό συμβαίνει συνήθως με τους βαθιά ανικάνους ανθρώπους. Όταν έρθει η στιγμή να αναλάβουν ευθύνη των λόγων και των πράξεων τους, εκδηλώνουν την ηθική τους ένδεια με τον χειρότερο τρόπο. Σε μια εμετική στιγμή του video, ο ίδιος επαίρεται ότι βρίσκεται στη Βουλή εδώ και 28 χρόνια. “So now I’m the president of the parliament. I’m the president”, επαναλαμβάνει εμφατικά και είναι τα λόγια του η μεγαλύτερη υπενθύμιση της συλλογικής μας ήττας. 

Υ.Γ. Για το ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ που περι άλλων τυρβάζουν ή το καταπληκτικό ξέσπασμα Αναστασιάδη στους δημοσιογράφους “μην μου αναφέρετε Al Jazeera για να μην σας πάρει ο δαίμονας”, επιφυλάσσομαι σε επόμενο κείμενο. Για την ώρα, επικεντρώνομαι στην αναπνοή μου. Τώρα που ξέβρασε η θάλασσα της διαπλοκής κι άλλο ξερατό, πώς απεκδύεται κανείς τη βρώμα; 

Υ.Γ. 2 “Ἀπὸ χαρτὶ πλασμένα κι ἀπὸ δισταγμὸ / ἀνδρείκελα, στῆς Μοίρας τὰ δυὸ τυφλὰ χέρια, / χορεύουμε, δεχόμαστε τὸν ἐμπαιγμὸ, / ἄτονα κοιτώντας, παθητικὰ, τἀστέρια.”. Κώστας Καρυωτάκης

ΣΧΕΤΙΚΟ: Όχι, δεν πέσαμε από τα σύννεφα, χρυσή μου