Αν το βράδυ των εκλογών έβγαλα το καπέλο στον Αβέρωφ Νεοφύτου για το πως κατάφερε να εισπράξει όοοοολη τη δυσαρέσκεια, την πικρία και την οργή της διακυβέρνησης Αναστασιάδη... το ΑΚΕΛ για τον χειρισμό της εκλογής προέδρου της Βουλής του κάνω χαλαρά και στριπτίζ. 

O άνθρωπος κατάφερε με μια κίνηση, την υποψηφιότητα της Αννίτας Δημητρίου για την προεδρία της Βουλής, να α) αναδείξει τον ΔΗΣΥ σε απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού β) να προτείνει ένα ικανό πρόσωπο που τυγχάνει ιδιαίτερα αγαπητό και εκτός Συναγερμού και γ) να τρίψει στη μούρη του ΑΚΕΛ και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων την ίδια τους την πολιτική ορθότητα με το χαρτί της “πρώτης γυναίκας προέδρου της Βουλής” που θα πρέπει ή να το ακολουθήσουν ή να προτείνουν κάτι αντίστοιχο (το ΑΚΕΛ την Ειρήνη Χαραλαμπίδου, ιδέα τόσο ελκυστική  όσο και το να καταπιούν έναν κουβά ταβανόπροκες και το ΔΗΚΟ τη Χριστιάνα Ερωτοκρίτου).

Και φυσικά προκάλεσε αμέτρητες συζητήσεις γύρω από την υποψηφιότητα της Αννίτας που όπως φαίνεται θα συνεχιστούν και το Σαββατοκύριακο. Και όλες σχεδόν σε λανθασμένη βάση.

Η μοναδική σωστή βάση συζήτησης της υποψηφιότητας είναι αυτή: Η Αννίτα Δημητρίου βγήκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά πρώτη βουλευτής Λάρνακας και φέτος πρώτη παγκύπρια σε ποσοστό έγκυρων ψήφων στην επαρχία της (16,17%). Κατά γενική ομολογία δούλεψε σκληρά κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας της, ίσως σκληρότερα και περισσότερο από συναδέλφους της γιατί μετά το καλλιστεία-gate του Προδρόμου έπρεπε να αποδείξει ΠΡΩΤΑ ότι άξιζε τη θέση στο ψηφοδέλτιο και στη Βουλή και ΜΕΤΑ να κριθεί για τη δουλειά της (κάτι που δεν απασχολεί ποτέ τους άντρες) ενώ αναρριχήθηκε μέχρι τη θέση της αντιπροέδρου του ΔΗΣΥ.

Καθόλου άσχημα για κάποια που ήθελε να τη φάει το ίδιο της το κόμμα για να βάλει στη θέση της τον... Γιαννάκη Γιαννάκη, σωστά; (αλήθεια, τον φανταστήκατε βουλευτή, αντιπρόεδρο του ΔΗΣΥ και υποψήφιο πρόεδρο της Βουλής με... παραποιημένο απολυτήριο και πλαστό πτυχίο; Ε ρε γλέντια).

Ναι, η Αννίτα Δημητρίου αξίζει με τα χίλια τη θέση γιατί είναι ικανή, δουλευταρού, μετριοπαθής, οργανωτική, πρακτική, γνωρίζει καλά την εσωτερική λειτουργία της Βουλής, δεν έχει να της προσάψουν το παραμικρό (σε ό,τι αφορά τουλάχιστον ήθος και εντιμότητα) ενώ αποπνέει σεβασμό, συμπάθεια και εμπιστοσύνη στη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων της.

Τώρα, αν θα είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Βουλής; Ναι, αν εκλεγεί, θα είναι μια ιστορική πρωτιά και μια σταθερή υπενθύμιση των αναχρονιστικών πατριαρχικών αντιλήψεων της κυπριακής κοινωνίας. Θα είναι ένα επιπρόσθετο bonus με συμβολικό χαρακτήρα αλλά ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ο λόγος που η Αννίτα πρέπει να πάρει τη δουλειά. Όσοι δίνουν έμφαση σ’ αυτό, είτε με αγαθές προθέσεις είτε εκ του πονηρού, υποσκάπτουν όχι μόνο την ίδια αλλά και ό,τι κατάφερε μέχρι τώρα το γυναικείο κίνημα.

Αυτή η βάση συζήτησης είναι λανθασμένη σε βαθμό κακουργήματος. Όπως επίσης ότι η Αννίτα απέσπασε την υποψηφιότητα επειδή είναι γυναίκα και ο Αβέρωφ θέλει να το παίξει προοδευτικός. Το πρώτο είναι άστοχο και το ισχυρίζονται αυτοί που θέλουν να διατηρηθεί αντρικό το κλαμπ του προέδρου της Βουλής (που αποτελείται βασικά από προέδρους κομμάτων μετά από τις μεταξύ τους αλλαξοκωλιές).

Το αν ο Αβέρωφ το παίζει προοδευτικός ποσώς με ενδιαφέρει. Δεν εξετάζονται τα κίνητρα (πολιτικός είναι άλλωστε όχι ιεροκήρυκας για να πηγαίνει με τον σταυρό στο χέρι - εννοείται ότι θα κάνει τις αλχημείες του) αλλά η κίνηση αυτή καθαυτή.

Συνεπώς επιστρέφουμε πάλι στην αφετηρία: Η Αννίτα αξίζει τη θέση γιατί είναι ικανή και αυτή είναι η μοναδική σωστή βάση της συζήτησης. 

Τώρα, αν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ απαντήσουν κι αυτά με γυναίκες, δεν είμαι 100% σίγουρος ότι θα το κάνουν με τις καλύτερες των προθέσεων. Αυτό το τρένο χάθηκε γιατί τα ονόματα που ακούγονται, Χαραλαμπίδου και Ερωτοκρίτου αντίστοιχα, υπήρχαν και το 2016 και αγνοήθηκαν επιδεικτικά - ειδικά το ΑΚΕΛ ευκολότερα θα αναγνώριζε τα εγκλήματα του Στάλιν παρά την ιλιγγιώδη δημοτικότητα της Ειρήνης. Αν το κάνουν τώρα, θα φανεί ξεκάθαρα ο λόγος και αυτό δεν τιμάει κανέναν, σίγουρα όχι τις δύο ικανότατες βουλευτές.

Κατά την προσωπική μου πάντα άποψη, η Χριστιάνα ταιριάζει περισσότερο στη θέση (είναι επίσης εργατική, μετριοπαθής, έντιμη και σεβάσμια) καθώς προτιμώ (όπως και οι 14.000 ψηφοφόροι της φαντάζομαι) την Ειρήνη να διαταράσει την τάξη από το να προσπαθεί να την επιβάλλει.

Γιατί αυτή ακριβώς είναι η Ειρήνη, μια ασυμβίβαστη disrupter. Και θέλουμε να παραμείνει έτσι. Βέβαια, το (απομακρυσμένο έστω) ενδεχόμενο να έχουμε αναμέτρηση τριών γυναικών για τη θέση και αναπόφευκτα γυναίκα πρόεδρο της Βουλής, θα έπρεπε να είναι το κανονικό και όχι να χρήσει αμέτρητων, εξουθενωτικών αναλύσεων.

Όπως είχε πει και η αείμνηστη Ruth Bader Ginsburg: “Όταν καμιά φορά με ρωτάνε “πότε θα υπάρχουν αρκετές γυναίκες στο Ανώτατο Δικαστήριο;” και απαντώ “όταν θα είναι και οι εννιά”, ο κόσμος σοκάρεται. Όταν όμως ήταν μόνο άντρες κανένας ποτέ δεν αναρωτήθηκε γιατί”.