Κείμενο/Φωτογραφίες Πέγκυ Σπινέλη

Η κυρία Νίνα και ο κύριος Αντώνης κατάγονται από τον Κορμακίτη. Το 1978 πήραν τα 5 παιδιά τους (είχαν ήδη “χάσει” ένα) και εγκαταστάθηκαν στη Λευκωσία. Ήταν τσαγκάρηδες στο χωριό τους και αργότερα στην πρωτεύουσα ασχολήθηκαν με το ράψιμο.  

Τα παιδιά μεγάλωσαν -έχασαν ακόμη ένα παιδί από εδώ- και έκαναν δικά τους παιδιά. Πλέον η κυρία Νίνα και ο κύριος Αντώνης πηγαινοέρχονται. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί. Την Τρίτη, πηγαίνουν από εκεί και επιστρέφουν το Σάββατο εδώ. Υπάρχει πρόγραμμα. Πρέπει να διανυκτερεύουν τέσσερις νύχτες στο χωριό, όπως μου διευκρίνισαν. 

Στην οδό Ελαιώνων στον Στρόβολο μαζεύουν τις ελιές από το οικόπεδο -παλιά το λέγανε χωράφι- του κυρίου που τους προσέλαβε. «Δουλεύουμε για αυτόν χρόνια». 

Στον Κορμακίτη άρχιζαν το μάζεμα της ελιάς από πιο νωρίς, γύρω στον Οκτώβρη, όπως με ενημέρωσε η κυρία Νίνα, καθώς ευνοούσε το κλίμα. Εδώ στη Λευκωσία, Νοέμβρη και πάλι καλά. 

«Είσαι ψηλή», παρατήρησε  η κυρία Νίνα «θα μας βοηθήσεις;» Οι δυό τους καταφέρνουν να γεμίσουν 8 με 9 κιβώτια την ημέρα. 

Η συνταγή της κυρίας Νίνας για ελιές τσακιστές:

Θα σπάσεις τις ελιές και θα τις βάλεις σε ένα δοχείο με νερό. Θα προσθέσεις το λεμόνι και το αλάτι. Θα βάλεις τις ελιές σε μπουκάλες και θα γεμίσεις με το μείγμα. Θα προσθέσεις σκόρδο, λάδι και κόλιαντρο. Αν θέλεις να βάλεις και λεμόνι. 

Πράγματα που έμαθα κάνοντας Google Search το κυπριακό ελαιόλαδο:

«Στα χωριά της Πάφου και του Ριζοκαρπάσου η παραγωγή ελαιολάδου ήταν μικρή και οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν το ελαιόλαδο για να αρωματίζουν τις σαλάτες και τα ζαρζαβατικά τους, ενώ στο τηγάνισμα χρησιμοποιούσαν μύλλαν χοίρου (Ξιούτας 1978). Αντίθετα, στα χωριά της Μεσαορίας και της επαρχίας Λευκωσίας το ελαιόλαδο χρησιμοποιούνταν ευρέως στη μαγειρική. Με το ελαιόλαδο έφτιαχναν τις λαδόπιττες ή καττιμέρκα, που ήταν φύλλο ζυμαριού που αλειφόταν με ελαιόλαδο, και ψήνονταν στον φούρνο ή στη σάτζην και σερβίρονταν με ζάχαρη ή έψημαν (Αθανασιάδου 1985, 88). Ακόμα, στο Ριζοκάρπασο συνήθιζαν με το πρώτο λάδι που έβγαινε να παρασκευάζουν πισίες (Κυπρή - Πρωτόπαπα 2003, 294)».

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Μπήκαμε στο παλαιότερο ξενοδοχείο της Κύπρου