Η Πελοπόννησος ήταν, είναι και θα είναι πάντα μία από τις καλύτερες επιλογές για καλοκαιρινές διακοπές, με τη Μάνη να κερδίζει κάθε χρόνο σε δημοφιλία και το δίλημμα Μεσσηνιακή ή Λακωνική να μην έχει βγάλει ακόμα νικητή.

Οι απόψεις διίστανται -γούστα είναι αυτά-, αλλά αν έπρεπε να ρίξουμε στο τραπέζι ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της Λακωνικής Μάνης, αυτό δεν θα ήταν άλλο από το Γύθειο.

Ιστορική κωμόπολη της νότιας Πελοποννήσου, χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του όρους Λαρύσιο (Ακούμαρος ή Κουμαρος κατά τους ντόπιους), που απέχει 42χλμ από τη Σπάρτη, αποτελεί πρωτεύουσα του Δήμου Ανατολικής Μάνης, έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Μάνης και το κυριότερο λιμάνι του Λακωνικού κόλπου (το δεύτερο της νότιας Πελοποννήσου, μετά την Καλαμάτα).

Η ονομασία του σημαίνει «Γη των Θεών» από την ομηρική λέξη τετράγυον «Γύον» (Γη) + θεός, κατά τον γεωγράφο του 2ου αιώνα μ.Χ. Παυσανία. Σύμφωνα με έναν αρχαίο θρύλο, ιδρύθηκε από τον Ηρακλή και τον Απόλλωνα. Λέγεται ότι στο χτίσιμο της πόλης, ο Ηρακλής έχοντας κλέψει τον μαντικό τρίποδα από το μαντείο των Δελφών ήρθε σε σύγκρουση με τον Απόλλωνα. Επειδή όμως ο αγώνας δεν έβγαζε αποτέλεσμα, αντί Ηρακλείας ή Απολλωνίας ονόμασαν την πόλη «Γη θεών» για να τιμώνται και οι δύο. 

Το σύγχρονο Γύθειο ιδρύθηκε από τον Τζανέτο Γρηγοράκη ή Τζανήμπεη (1742-1813), ο οποίος ήταν ο τρίτος Μπέης της Μάνης και τους τρεις γιους του.