Συνέντευξη στην Νίκολα Καρατζιά

Λόγω αποστάσεως η συνέντευξη δεν μπορούσε να γίνει face to face. Είναι όμως από τις φορές που εκ των υστέρων, αντιλήφθηκα ότι αυτό τον άνθρωπο θα ήθελα να τον έχω απέναντί μου όταν μου μιλάει. Να τον ακούω κοιτάζοντας τον στα μάτια όταν μου λέει για την άβυσσο στην οποία βρέθηκε πολλές φορές αλλά κατάφερε να «αγκαλιάσει» το σκοτάδι, για τη δυσκολία στην ομιλία που αντιμετώπισε ως παιδί και τον έκανε να στραφεί στη μουσική, καθώς και για τα ένα-δύο τραγούδια –από τα εκατοντάδες που έχει γράψει- τα οποία θέλει να κρατήσει για τον ίδιο. 

Η επόμενη φορά θα είναι μάλλον με δύο ποτά επάνω στο ίδιο τραπέζι και μία κουβέντα που προβλέπω να κρατήσει πολλή ώρα, αφού ο Γιώργος Σόλωνος έχει σίγουρα πολύ περισσότερα να πει και εγώ αδημονώ να ρωτήσω ακόμη παραπάνω.

Πώς τα περνάς στο L.A. Γιώργο και πώς είναι η ζωή εκεί;

Το Λος Άντζελες είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος. Υπάρχει περιθώριο, τόσο για να εξερευνήσει κανείς τα καταπράσινα βουνά και τα μυστήρια του ειρηνικού ωκεανού, όσο και για να βρεθεί σε ξέφρενα αστικά πάρτι. Βρίσκεις από φιλόδοξους επιχειρηματίες με τον καπιταλισμό στις φλέβες, μέχρι μοντέρνους χίπις και καλλιτέχνες που έχουν οδηγό τους την φήμη και… φυσικά υπάρχει και η κινηματογραφική βιομηχανία, που είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Το μόνο σίγουρο στο οποίο συμφωνούν όλοι εδώ, είναι ο καιρός, που ολόχρονα είναι ίσως ο καλύτερος στον κόσμο.

Είναι εύκολο να μεγαλώνεις παιδιά στην Αμερική του σήμερα;

Αν και δεν έχω δικά μου παιδιά, νομίζω ότι το να μεγαλώνει παιδιά κανείς αυτές τις μέρες είναι μια πρόκληση παντού, και ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Έχοντας ζήσει σε διαφορά μέρη, βρίσκω ότι όσο μεγαλύτερη είναι η πόλη, συνήθως τόσο χαμηλότερες είναι και οι ανθρώπινες ηθικές αξίες.

Βρίσκεσαι εκεί, εδώ και τέσσερα χρόνια. Πώς προέκυψε αυτή η μετακόμιση και είναι όλα όπως τα περίμενες τελικά ή όχι;

Πριν μετακομίσω στην Καλιφόρνια, συνεργαζόμουν εξ αποστάσεως με ανθρώπους στη βιομηχανία εδώ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα καμία ιδιαίτερη προσδοκία παρά μόνο ενθουσιασμό για νέες δημιουργικές εμπειρίες και συνεργασίες.

Αισθάνεσαι ότι ως καλλιτέχνης και λόγω του είδους μουσικής που «υπηρετείς», πιο εύκολα γίνεσαι «κατανοητός» και αναγνωρίζεσαι στο εξωτερικό από ότι στην Κύπρο; Εάν ναι, γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Πιστεύω ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή, και αυτό εξαρτάται πάντα από το ποιος ακούει. Η αλήθεια είναι ότι ρωτώ τον εαυτό μου κάθε μέρα «γιατί κάνεις αυτό που κάνεις»; Και η απάντηση δεν είναι σίγουρα στο για να γίνει αποδεκτή η μουσική μου ή για αναγνώριση, αλλά μάλλον για να εκφραστούν σκέψεις, απόψεις και ενδεχομένως να επηρεαστεί έστω και ένας άνθρωπος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα από αυτή.

Γράφεις μουσική και για ταινίες. Για πόσες έχεις συνθέσει μέχρι σήμερα και πώς γίνεται αυτό; Μαθαίνεις εσύ για μία νέα παραγωγή και στέλνεις demo ή σε πλησιάζουν από την αρχή και σου ζητούν να αναλάβεις τη μουσική επένδυση.

Μέχρι τώρα έχω γράψει για περίπου οκτώ ταινίες και είμαι στο music department με διάφορους άλλους ρόλους για περίπου 20 παραγωγές. Συνήθως οι συνεργασίες προκύπτουν από κάποια προβολή υπάρχουσας δουλειάς και από στόμα σε στόμα.

Εκτός από συνθέτης είσαι μεταξύ άλλων και μουσικός παράγωγος. Υπάρχουν και άλλοι «ρόλοι» που δεν γνωρίζουμε; 

Η μουσική για μένα είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο και ένας μεγάλος δάσκαλος, και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να βάζω διαφορά «καπέλα» όταν την υπηρετώ. Από τη σύνθεση και την παραγωγή για τον εαυτό μου και άλλους καλλιτέχνες, στη σύνθεση μουσικής για τον κινηματογράφο, στη ζωντανή εκτέλεση και τη δουλειά στο στούντιο. Στο τέλος της ημέρας όμως, είναι όλα μέρος του ίδιου πλαισίου και προσφέρουν το κάθε ένα με τον τρόπο του, στη δημιουργία μιας καλύτερης, σφαιρικής κατανόησης της ίδιας της μουσικής.

Ισχύει ότι οι καλλιτέχνες συχνά «αποζητούν» την απογοήτευση διότι αυτή γεννάει μέσα τους συναισθήματα έντονα ή και πρωτόγνωρα, τα οποία εν συνεχεία μετατρέπονται σε έμπνευση και νέες μουσικές δημιουργίες; Εσένα σου συμβαίνει ή σου έτυχε κάτι τέτοιο; 

Δεν θα έλεγα ότι οι καλλιτέχνες αναζητούν την απογοήτευση αυτό καθαυτό αλλά μάλλον, ότι αισθάνονται τα πράγματα πιο έντονα. Οι καλλιτέχνες είναι συνήθως πιο ευαίσθητοι από το μέσο άνθρωπο, οπότε, στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τον εαυτό τους και τους άλλους, συχνά περνούν στα βάθη της αβύσσου για να φέρουν ένα απλό μήνυμα στον κόσμο για αυτό που έμαθαν στην πορεία. Και ναι, αν κάποιος δεν είναι προσεκτικός, αυτό το δύσκολο ταξίδι μπορεί να εξελιχτεί σε έναν επικίνδυνο εθισμό.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ: Κατάθλιψη: Βολτα στη Μαυρη Τρυπα

Εσύ πέρασες μέσα από την άβυσσο και αν ναι, τι λειτούργησε ως σωσίβια λέμβος ώστε να μην βυθιστείς;

Δυστυχώς η ευτυχώς, έχω πάει αρκετές φορές εκεί. Το κυριότερο πράγμα που μπορώ να πω ότι με βοήθησε πραγματικά, είναι το να «αγκαλιάσω» το σκοτάδι και να το δεχτώ σαν ακόμη ένα μέρος μου, και έπειτα να το κατανοήσω μέσω της δημιουργίας.

Υπάρχει κάποιο κομμάτι που έγραψες και ενώ το αγαπάς ιδιαιτέρως, μπορεί και να μην το κυκλοφορήσεις ποτέ διότι το θεωρείς πολύ προσωπικό και «δικό» σου για κάποιο λόγο ή αντιθέτως, έχεις ανάγκη να επικοινωνείς τα πάντα με το κοινό σου;

Αν και πιστεύω πως η μουσική όπως όλες οι μορφές τέχνης δημιουργείται για να μοιραστεί, η αλήθεια είναι ότι έχω πράγματι ορισμένες δουλείες που εξακολουθώ να τις αισθάνομαι πολύ προσωπικές για να δημοσιευτούν. Έχω γράψει εκατοντάδες τραγούδια που μπορώ να μοιραστώ, όμως επιτρέψτε μου να κρατήσω ένα η δύο για τον εαυτό μου.

Εάν πιστεύεις ότι η μουσική και το τραγούδι κάνουν θαύματα, σε εσένα, ποιο είναι το θαύμα που αναγνωρίζεις ότι έγινε μέσα από αυτά;

Αυτή είναι μια τόσο ενδιαφέρουσα ερώτηση που θα μπορούσα να την επεξεργαστώ για ώρες. Καταρχάς, ο λόγος που μπήκα στη μουσική είναι επειδή στα παιδικά μου χρόνια είχα μια σοβαρή δυσκολία στην ομιλία. Ανακάλυψα λοιπόν την επικοινωνία και την έκφραση μέσα από τη μουσική και συγκεκριμένα την κιθάρα. Δεύτερον, μελετώ τον αντίκτυπο της μουσικής με τη μορφή συχνοτήτων και της κυματικής εδώ και αρκετά χρόνια, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η μουσική είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια μορφή ψυχαγωγίας. Σύμφωνα με τα λόγια του Νίκολα Τέσλα: «Αν θέλετε να καταλάβετε το σύμπαν, σκεφτείτε από την άποψη της ενέργειας, της συχνότητας και των κραδασμών».

Έχεις γράψει κάτι για την συνθήκη που ανά το παγκόσμιο βιώνουμε λόγω κορωνοϊού και αν όχι, ποιο από τα υφιστάμενα κομμάτια σου θεωρείς ότι θα ταίριαζε γάντι για να αποδώσει την κατάσταση αυτή;

Για την ακρίβεια, έχουμε μόλις κυκλοφορήσει μια συνεργασία με τους Livingston Crain και Jamez, που ονομάζεται «Sick Of Home» και μιλάει συγκεκριμένα για την υπάρχουσα κατάσταση. Διαφορετικά, μερικά από τα παλαιότερα κομμάτια που θα έβρισκα κατάλληλα, θα ήταν το «Seasons Change» από τους «Marianne's Wish» και το «Smoke & Mirrors» που κυκλοφορήσαμε με τον John Waugh.

Αναμένουμε κάτι καινούριο σύντομα από εσένα όσον αφορά και σε ταινία με δική σου μουσική;

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, λόγω της τρέχουσας κατάστασης, η κινηματογραφική βιομηχανία βρίσκεται σε αναμονή. Ωστόσο, έχω μόλις κυκλοφορήσει μια νέα δουλειά με τον τίτλο «Magic Cinematic», που συμπεριλαμβάνει αποσπάσματα από μουσική που έχω γράψει για διάφορες ταινίες. Επίσης αυτή την στιγμή εργάζομαι σε μια ποικιλία άλλων έργων, συμπεριλαμβανομένου ενός έργου συλλογικής συνεργασίας που ξεκίνησα ανά το παγκόσμιο, το οποίο στοχεύει να κάνει τους καλλιτέχνες να απεικονίσουν και να εκφράσουν το θετικό όραμά τους για το μέλλον μετά από αυτή την κατάσταση.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ: Κύπριοι που χρησιμοποιούν το σώμα μας ως κινούμενο πλακάτ

Μίλησε μας λίγο περισσότερο για αυτή την συλλογική συνεργασία. 

Η ιδέα για αυτό το εγχείρημα, ξεκίνησε μαζί με τον κόσμο που σταμάτησε λόγω των τρεχουσών συνθηκών. Ένιωσα ότι ήταν μια καλή στιγμή για ένα μαζικό «reset». Έτσι, θέλησα να προσπαθήσω να βοηθήσω σε αυτό, με το να προσκαλέσω ανθρώπους να φανταστούν πώς θέλουν το μέλλον μετά από όσα βιώσαμε. Συγκέντρωσα λοιπόν μια πληθώρα από εξαιρετικά ταλαντούχους καλλιτέχνες, που τα ονόματά τους θα αποκαλυφθούν με την ολοκλήρωση του project που θα γίνει γύρω στα μέσα Ιουνίου.

Οπότε δεν ζητάω ονόματα καλλιτεχνών στην παρούσα φάση και προχωρώ. Εάν μπορούσες να επιλέξεις μία σειρά του Netflix, της οποίας θα μπορούσες να αναλάβεις τη μουσική, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

Για να είμαι ειλικρινής, τελευταίως δεν μου μένει αρκετός χρόνος για σειρές. Εντούτοις, μια από τις αγαπημένες μου είναι το «Black Mirror». Αισθάνομαι ότι η ιδιορρυθμία στον τρόπο που προσφέρει κοινωνικές ανησυχίες, καθώς και η ποικιλία στον τρόπο που ξεδιπλώνεται κάθε ιστορία, θα δημιουργούσε πραγματική έμπνευση και πρόκληση για μένα.

Μιλώντας για έμπνευση. Θα ήθελες ή σκοπεύεις να επιστρέψεις μόνιμα στην χώρα καταγωγής σου ή ακόμη και να «αφυπηρετήσεις» εδώ ή η Κύπρος πλέον σε «εμπνέει» μόνο για διακοπές;

Παρόλο που ζω μακριά, η Κύπρος είναι η πατρίδα μου και αυτό είναι κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ. Κανείς δεν ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον αλλά αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι η ιδανική μου σκηνή για ένα σχέδιο αφυπηρέτησης, περιλαμβάνει ένα καταπράσινο νησί που περιβάλλεται από γαλάζια νερά.