Το οδόφραγμα της οδού Λήδρας εν το αγαπημένο μου σημείο στη Λευκωσία γιατί έσιει την καλλύττερη θέα στον χωροχρόνο της πόλης. Επαρατήρησα την κίνηση στο πέρασμα που παλιά καρέκλα αίθουσας αναμονής αεροδρομίου που ξέμεινε που εικαστική παρέμβαση, τζαι που κάσια εκκλησιαστικής μπύρας μπροστά που μια βαρέλλα με φωθκιά καταληψιών. Που τη μέση του οδοφράγματος μπορείς να δεις το παρελθόν να κατακάθεται, στρώση με στρώση. Μπορείς να δεις το παρόν να ρέσσει τζαι να σε εκνευρίζει, να σε εμπνέει τζαι να σε συγχύζει. Μπορείς να δεις τζαι το μέλλον να διακρίνεται στο βάθος,την ώρα που τζαι οι θκυό πλευρές μοιάζουν ξένος τόπος.

Στο παρελθόν θωρείς τον δρόμο του παζαρκού του παλιού τζαιρού, με τα γυναικοπάζαρα τζαι τους υφασματάδες. Χρόνο με τον χρόνο η ιστορία προσθέτει το παλιό ξενοδοχείο με τη νεοκλασσική του αρχιτεκτονική, απέναντι που ένα κτήριο που τα 60's που ήταν κάποτε φυλάκιο.Σήμερα ο χρόνος επρόσθεσε ένα ξύλινο στέγαστρο που εκάμαν οι Τ/Κ για να καλύπτει τα βασανισμένα γκρουπ των Γερμανών τουριστών που γυρεύκουν το πιο οριεντάλ τους Βερολίνο. 

Το στέγαστρο έγινε ήδη μείζον πολιτικό θέμα στις εφημερίδες καθώς συνεχίζουν οι μετεξελίξεις της Πράσινης Γραμμής, της ορίτζιναλ, που ήρτε στα 60s τζαι έδωκε μετά το όνομά της σε ούλλο το φάσμα της παράνοιας που άπλωσε σε αγρούς τζαι χωράφκια. Οι ταπέλλες για την last divided capital τζαι του welcome to TRNC, τα αυτοκόλλητα που εξεμείναν που την κατάληψη του 2011 τζαι που τότε που το Unite Cyprus έλκυεν τον κόσμο που έννεν ναιναίκοι ούτε οχιάδες απλά θέλουν να αλλάξει κάτι γαμωτονκαπιλέμου, οι αφίσιες για τα πάρτυ δικοινοτίλλας (dance for peace, basketball for peace, koupepia for peace) τζαι τα πιο οργανικά φεστιβάλ των υποκουλτούρων που εν τις κόφτει αν μιλάς ελληνικά ή τούρτζικα, φτάννει να γουστάρεις μέταλ, ψυχεδέλεια ή κόμικς.

Εν το ιδανικό σημείο για το snapshot της κυπριακής πραγματικότητας όπως ένει

Το σήμερα εν ένας ποταμός που αλλάσσει. Σε ένα στενό πέρασμα συνωστίζεται τζαι φιλτράρεται ούλλη η ροή του κόσμου που τον βορρά τζαι που τον νότο ή που τους επισκέπτες τζαι τους τουρίστες, ή τζείνους τους άλλους κάτοικους που ζουν νότο τζαι βορρά αλλά εν τους δεχούμαστε ως μέρος της πόλης πέρα που τες υπηρεσίες που προσφέρουν χωρίς να ελπίζουν ούτε σε κατώτατο μισθό. Εν το ιδανικό σημείο για το snapshot της κυπριακής πραγματικότητας όπως ένει: ο Ε/Κ που περνά απέναντι για ψώνια ή για καφέ στο χάνι, ο Τ/Κ που επιστρέφει με τα μωρά του να βαστούν μπαλόνια που το μπεργκεράδικο. Πιο αργά τη νύχτα, sad τύποι που μπορείς να μαντέψεις τα επίπεδα πατριωτισμού που δείχνουν το πρωί, που παν νύχτα για ένα πέρασμα που τα καζίνο.Μιτσιοί λευκωσιάτες απροσδιόριστης καταγωγής παν τζαι να έρκουνται για τους δικούς τους λόγους, άγνωστους για εμάς που εμυαλίναμε.

Η Λευκωσία έννεν ρομαντική πόλη με την κλασσικήν έννοια, τι να κάμουμε; Ναι μεν έσιει ρομαντικά σημεία τζαι γειτονιές, αλλά εν έσιει μια ενιαία αισθητική που να την καθορίζει. Αν την καθορίζει κάτι εν το στοιχείο του μη ενιαίου, η διάσπαση στον χώρο τζαι τις ταυτότητες. Το οδόφραγμα μοιάζει απλά με έναν πέρασμα, αλλά εν ο πιο οικείος τζαι πιο λευκωσιάτικος τόπος που μπορείς να φανταστείς.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η Μυρτώ Κουγιάλη αναρωτιέται ποιο είναι το αγαπημένο της σημείο στη Λευκωσία

Για τη Μαρία Κυριάκου η Λεμεσός έχασε την απλότητά της