Κεντρική φωτογραφία Μαρίνα Ξενοφώντος, Twice Upon a While, 2020. Άποψη εγκατάστασης, ‘But we’ve met before’, Hot Wheels Athens, 2020. Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της Hot Wheels Athens. 

«Η ζωή κυλά κανονικά, ομαλά, σαν να πέφτουν επάνω μου χίλιες καρδιές στολισμένες με χιλιάδες φωτεινούς κεραυνούς. Είναι μια μεγάλη καταιγίδα κυμάτων· τα περισσότερα σε προσκαλούν να τα καβαλήσεις. Είναι ευχάριστο να τα βλέπεις, όμως όχι πάντα – αυτή λοιπόν είναι η θέση μου. Μήπως πρόκειται για ακόμα μία γοητευτική ιστορία μιας ιδέας που ζητά αναγνώριση; Για την ακρίβεια, μια ιστορία δε θα ’ταν και τόσο άσχημη. Πάντοτε μυρίζει όπως όταν ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάς, και νιώθεις πως δυο άνθρωποι φτιάχνουν ψωμί, κάπου κοντά. Αχνοφαίνονται, συζητώντας για τον καιρό στα διαλείμματά τους, ή για το πόσο παράξενο είναι ν’ αναγνωρίζεις κάτι που σ’ αρέσει όταν το βλέπεις.»1 Ξέρεις, κάποτε αναρωτιέμαι πώς θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσαμε να είμαστε μαζί. Ο Εαυτός ως μοναχικό ον – Ντεκάρτ. O Eαυτός ως μοναχικό σκεπτόμενο ον – σολιψισμός. Ο σολιψισμός και το πρόβλημα των άλλων συνειδήσεων.

Χθες βράδυ στο δείπνο γνώρισα τη σύζυγο του ξαδέλφου μου, έχει τατουάζ στο χέρι ένα λουλούδι και τα αρχικά κάποιου άλλου άντρα. Όπως καθόταν ο παππούς, ήρθε μια Ρωσίδα να ζητήσει δυο ευρώ για να αγοράσει ένα κερί. Μάλλον θα είναι η νοσοκόμα του. Μακάρι να υπήρχε μια μηχανή που να φιλούσε συγγενείς. Θα μου άρεσε να τη σχεδίαζα και να την ονόμαζα «μηχανή που φιλάει συγγενείς».

Άγρια φυτά στην ταράτσα ενός πλίνθινου σπιτιού, ηλιοβασιλέματα που χτυπούν δυνατά πάνω σε φθηνά αλουμινένια παράθυρα και τα κάνουν χρυσά, και τα κάνουν επίκαιρα. Άσπρο, ροζ, μπλε, κίτρινο, μαύρο… 

έτσι σκέφτομαι τα πράγματα πλέον. Αυτό δεν ήταν ένα όνειρο για την Κύπρο, ήταν μάλλον μια μαϊμού και μια τίγρη που αγκαλιάζονταν στο όνειρό μου, είχε πιο πολύ να κάνει με τη λύση, είχε πιο πολύ να κάνει με το ότι «θέλαμε κι εμείς τη λύση». 

Οι ανεκδοτικές αφηγήσεις και οι παραδειγματικές συμπτώσεις που συσχετίζονται με συγκεκριμένα άτομα μπορούν να προτείνουν εναλλακτικές θεωρήσεις συλλογικών γεγονότων μέσω δευτερευόντων ιστοριών· αν και κομμάτι του ευρύτερου πεδίου κυρίαρχων ιδεών και συμπεριφορών, φανερώνουν το πραγματικό όπως αυτό εκδηλώνεται στην καθημερινότητα. Το πραγματικό κάποιες φορές είναι μια τίγρη και μια μαϊμού που αγκαλιάζονται στο όνειρό μου, ή μια εμπειρία σε ένα μπουρδέλο, που είναι διακοσμημένο σε στυλ που θυμίζει Λος Άντζελες και βρίσκεται στην τουριστική περιοχή της Μεσογειακής ακτής του νησιού. Είσαι εκεί εξαρχής επειδή ένας φίλος σου DJ σου πρότεινε να φτιάξεις ένα DJ box για ένα πάρτι, και μετά ο ιδιοκτήτης του μπουρδέλου αρπάζει το μικρόφωνο και κάνει μια ομιλία για το πώς το σεξ πρέπει να είναι μέρος της ζωής όλων ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε ή τι ηλικία έχουμε, και η εντοπιότητα και η οικουμενικότητα κάπως συγκλίνουν. 

              Αγάπη είναι όταν μιλάμε άλλες γλώσσες

- Τι χρειαζόμαστε για την εφαρμογή των φύλλων χρυσού;

- Χρειαζόμαστε χρυσό 23.75 καρατίων σε φύλλα. 

«Αγάπη είναι, όταν μιλάμε άλλες γλώσσες

Στους πατέρες νεαρών παιδιών,

στον Έντουαρντ,

σε ό,τι μας κρατούσε,

στους δρόμους.»2

Αγάπη είναι, όταν μιλάμε άλλες γλώσσες

ενώ δεν έχουμε κανέναν να αντιληφθούμε.

– Μεταφρασμένη επιλογή σημειώσεων από το προσωπικό ημερολόγιο της καλλιτέχνιδας

Η Μαρίνα Ξενοφώντος (γενν. 1988, Λεμεσός, Κύπρος) έχει τη βάση της στη Λεμεσό και στο Άμστερνταμ. Αποφοίτησε από το Bard College της Νέας Υόρκης με MFA στη Γλυπτική (2018) και ολοκλήρωσε πρόγραμμα φιλοξενίας στο Rijksakademie van Beeldene Kunsten στο Άμστερνταμ (2019). Η πρώτη της ατομική έκθεση, Karat Castle, πραγματοποιήθηκε στους Νεωτερισμούς Τουμάζου στη Λευκωσία το 2015. Πρόσφατα εγκαινίασε την ατομική της έκθεση But we’ve met before στην Hot Wheels Athens.

Στις ομαδικές της εκθέσεις περιλαμβάνονται οι εξής: Utters excess in between, σε επιμέλεια των Ιωάννας Γερακίδη και Δανάης Ιο, State of Concept, Αθήνα (2020)· A Big Heritage with A Glorious Past, σε επιμέλεια των mama, Critical Distance, Τορόντο (2020)· Hypersurfacing, σε επιμέλεια της Μαρίνας Χριστοδουλίδου, NiMAC, Λευκωσία (2020). Μαζί με τους Νεωτερισμούς Τουμάζου, η Ξενοφώντος συμμετείχε ως ειδική προσκεκλημένη στην ατομική έκθεση του Πόλυ Πέσλικα The Future of Colour (2017) που πραγματοποιήθηκε στο Κυπριακό Περίπτερο της Biennale Arte Βενετίας σε επιμέλεια του Jan Verwoert.

ΕΝΑΡΞΗ 12 Δεκεμβρίου 2020, 12:00 – 18:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 12 Δεκεμβρίου 2020 – 30 Ιανουαρίου 2021 

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Πέμπτη με Σάββατο, 12:00 – 18:00, ή με ραντεβού

Μέρες αργίας λόγω γιορτών: 25 Δεκεμβρίου – 2 Ιανουαρίου

Λόγω των υγειονομικών μέτρων για την αντιμετώπιση του Covid-19, ο αριθμός των ατόμων που μπορούν να βρίσκονται μέσα στον εκθεσιακό χώρο ανά πάσα στιγμή είναι περιορισμένος. H χρήση μάσκας και η διατήρηση αποστάσεων είναι υποχρεωτική.