Στα ετήσια στανταράκια συνήθως συμπεριλαμβάνονται, κατά τους θερινούς μήνες, οι εμπρησμοί σε δασικές περιοχές. Η προσπάθεια και η επιδίωξη κατανόησης της ψυχολογίας ενός εμπρηστή μάλλον πέφτει στο κενό όταν γίνεται χρήση της λογικής που αποκαλείται “κοινή”.

Βεβαίως, το κεφάλαιο “πυρομανία”, είναι δουλειά του ψυχίατρου να το ανοίξει, το κεφάλαιο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" όμως είναι ορθάνοιχτο μπροστά στους υπόλοιπους για να το ξεφυλλίσουμε. Δεν είναι άλλωστε σπάνιο φαινόμενο η οικοπεδοποίηση της καμένης γης. 

Το παραπάνω μπορεί και να μην έχει σχέση με το πρόσφατο διάταγμα του υπουργείου εσωτερικών. 

Τι λέει το διάταγμα; Αρχές Ιανουαρίου, το υπουργείο το οποίο υπηρετεί ο κύριος Νουρής, αποφάσισε και διέταξε ότι απαγορεύεται σε αιτητές διεθνούς προστασίας η εγκατάσταση στην Χλώρακα της Πάφου. 

Μιλάμε ουσιαστικά για Σύρους, κατά κύριο λόγο, για να μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις και τις υπηκοότητες. 

Τώρα, αν ήταν να θέσουμε το ερώτημα “Πώς μας προέκυψε, στην μιαν αππιθκιά τόπο, αυτό;” η απάντηση φιλοξενείται πακέτο μέσα στο διάταγμα περί του Ορισμού Τόπου Διαμονής Αιτητών Διεθνούς Προστασίας εντός των διοικητικών ορίων της κοινότητας της Χλώρακας: Κοινωνικά προβλήματα και δημογραφική αλλαγή του πληθυσμού. 

Τα κοινωνικά προβλήματα, στα οποία γίνεται αναφορά, μία εικασία είναι ότι αυτά μάλλον πατούν στα χωράφια της δικαιοσύνης και της αστυνομίας. Όσον αφορά στην “δημογραφική αλλοίωση”, δεν έχουμε κάτι να προσθέσουμε παρά να ανατρέξουμε στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του περασμένου αιώνα. 

Με την ελπίδα ότι αναγνώσαμε ορθά το εν λόγω διάταγμα, απορίες προκύπτουν όσον αφορά την ελεύθερη εγκατάσταση ενός ανθρώπου που νόμιμα βρίσκεται στην χώρα μας, σε προσωρινό καθεστώς προστασίας, εάν ένας ιδιώτης απαγορεύεται, για παράδειγμα, να ενοικιάσει την περιουσία του σε αλλοδαπό και για πόσο καιρό, εάν αυτό το διάταγμα ανοίγει την πόρτα σε παρόμοιου τύπου διατάγματα μελλοντικά. 

Χαριτωμένες μπορούν να χαρακτηριστούν οι προσπάθειες της κυβέρνησής μας που στοχεύουν στην ενσωμάτωση των αλλοδαπών στην κυπριακή κοινωνία παρόλα αυτά, εικάζουμε ότι, τα πιο πάνω μάλλον στέκονται στην αντίπερα όχθη. Και επιπλέον δημιουργούν ένα προηγούμενο.  

Αυτό που παρατηρείται και αποσυντονίζει και αποδυναμώνει πολλές φορές τις αρχές στην κατάσβεση πυρκαγιών είναι οι πολλαπλές ή και διάσπαρτες εστίες. 

Και όσο περνάει ο καιρός, φαίνεται ότι στη χώρα μας οι διάσπαρτες εστίες καταφέρνουν επιτυχώς να μετατοπίσουν τον δημόσιο διάλογο και να μας αφήνουν αποδυναμωμένους,  κουρασμένους και με αισθήματα ανημπόριας. 

Το εν λόγω διάταγμα, που θα μπορούσαμε να το συνοψίσουμε με το κυπριώτικο “Να φύουν σιόρ, να πάσιν αλλού", είναι, το λιγότερο, ντροπιαστικό. 

Το διαίρει και βασίλευε, από την άλλη, ανέκαθεν πατούσε ποθκιάντραπα πάνω στον σκοπό που αγιάζει τα μέσα.