GUEST STAR η Μαριάννα Νικολάου

Θα αφήσω αυτό εδώ, χωρίς σχόλια ή παρατηρήσεις για το επεισόδιο με τη μαθήτρια που φορούσε μαντήλα, άλλωστε ειπώθηκαν και γράφτηκαν ήδη αρκετά, δεν νομίζετε; Ελπίζω να είναι κατανοητό το πώς συνδέεται το ακόλουθο κείμενο με το συμβάν.

Μια μέρα πριν ξεσπάσει η υπόθεση με τη μαθήτρια που φορούσε μαντήλα και ο διευθυντής την έδιωξε από το σχολείο, βγήκα για καφέ με δύο υπέροχους φίλους μου. Ήταν από τους καλύτερους καφέδες που ήπια στη ζωή μου, παρόλο που είχα ημικρανία από το πρωί. Δεν ζούμε και οι τρεις στην ίδια χώρα οπότε δεν ήθελα να το χάσω με τίποτα.

Ο ένας, μας μίλησε σχετικά με τη δουλειά του, καθώς τώρα εργάζεται ως καθηγητής σε ένα σχολείο δευτεροβάθμιας γενικής εκπαίδευσης (Γυμνάσιο και Λύκειο μαζί), και έχει μαθητές από 12 μέχρι 18 ετών.

Στο σχολείο αυτό λοιπόν, μας είπε ότι περίπου το 50% των μαθητών δεν ανήκουν στην εθνικότητα της χώρας όπου δουλεύει. Γι’ αυτό το λόγο, δεν τελούνται θρησκευτικές τελετές, δεν υπάρχουν θρησκευτικά σύμβολα και τα παιδιά, αντί για θρησκευτικά όπως τα ξέρουμε εμείς που μας έλεγαν για το Χριστό, την Παναγία και όλους αυτούς, λαμβάνουν μια σφαιρική μόρφωση σχετικά με τις διάφορες θρησκείες, πεποιθήσεις, κοσμικές φιλοσοφίες -πείτε το όπως θέλετε- όπως βουδισμός, μουσουλμανισμός, αγνωστικισμός, αθεϊσμός και άλλα.

Και τότε, μείναμε άναυδοι, θαμπωμένοι από το θαύμα της κοινής (όπως θα έπρεπε να είναι αλλά δεν είναι) λογικής: Φαντάσου λέει, τα σχολεία να επιτρέπουν στους μαθητές να αναπτύσσουν κριτική σκέψη. Φαντάσου, να τα βγάζουν στην κοινωνία έτοιμα να δεχτούν το διαφορετικό, με αποτέλεσμα να ενσωματώνονται ομαλά σε ένα κοινωνικό σύνολο που ο θεμέλιος λίθος του να είναι ο σεβασμός για όλους, όπου η λέξη διαφορετικότητα δεν θα είναι καν αναγκαία.

Φαντάσου λέει, να υπήρχαν περισσότεροι δάσκαλοι που να μας έδειχναν πού να κοιτάμε, χωρίς να πας πουν τι πρέπει να δούμε.

Φαντάσου.

Καλή σχολική χρονιά σε όλους μας.

Γίνε κι εσύ GUEST STAR στέλνοντάς μας τις σκέψεις, τη δουλειά ή δείγμα της τέχνης σου στο [email protected]