«Είμαστε η Χρυσή Αυγή της Κύπρου. Και να σας ενημερώσω ότι όταν ξεκίνησε το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο, κατατέθηκε αρχικώς η ονομασία Χρυσή Αυγή, η οποία δεν έγινε αποδεκτή από το Υπουργείο Εσωτερικών και για αυτό προχωρήσαμε στη δημιουργία του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου». Αυτά δήλωνε ο πρόεδρος του ΕΛΑΜ Χρίστος Χρίστου στο “Πρωτοσέλιδο” του Σίγμα πίσω στο 2013, όταν η Χρυσή Αυγή ορμώμενη από τον εκλογικό θρίαμβο του 7% και των 18 βουλευτών της προηγούμενης χρονιάς νόμιζε πως θα κατακτούσε τον ελληνόφωνο κόσμο όπως και ο ημιπαράφρων μυστακοφόρος μέντοράς τους πριν 80 χρόνια. Η διαφορά είναι πως η δική τους “κατοχή” κράτησε λίγο περισσότερο (έως το 2019 όταν βρέθηκαν εκτός Βουλής), όμως το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: οι ναζί δεν έχουν ΚΑΜΙΑ θέση σε μια χώρα που τους πολέμησε γενναία πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος. Και η σημερινή δικαστική απόφαση απλά επικύρωσε και επίσημα πλέον αυτό που όλοι γνωρίζουμε από τη δεκαετία του ‘80 ακόμα: η Χρυσή Αυγή ΕΙΝΑΙ μια εγκληματική οργάνωση με δολοφονίες, επιθέσεις και τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον μειονοτήτων στο ενεργητικό της.

Αυτά βέβαια στην Ελλάδα. Γιατί στην Κύπρο η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική και όχι ιδιαίτερα τιμητική για μια ημικατεχόμενη πατρίδα που αντικρίζει κάθε πρωί στη ράχη του Πενταδάκτυλου τα αποτελέσματα του “πατριωτικού” φασισμού. Εδώ το παράρτημα, κατά δική τους ομολογία, της εγκληματικής οργάνωσης χαίρει της εκτίμησης ενός σεβαστού κομματιού της πολιτικής ζωής με εξέχοντα φυσικά τον αληθινό ηγέτη του κράτους, τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο που είχε δηλώσει πως τα παιδιά του ΕΛΑΜ “διαθέτουν κρυστάλλινες απόψεις καλές για την πατρίδα”. Να σας θυμίσω το τραπέζωμα των Χρυσαυγιτών ευρωβουλευτών από τον Πρόεδρο της Βουλής (και Νο1 θαυμαστή του Ντάνου) Δημήτρη Συλλούρη και τη μοναδική συνδαιτημόνα τους (όλοι οι άλλοι την έκαναν μόλις έμαθαν τη σύνθεση) Ελένη Θεοχάρους που δήλωσε το διαβόητο “ο φασισμός δεν είναι ψώρα για να κολλήσεις”; Αλήθεια, τι θα λέει σήμερα η κατά τ’ άλλα λαλίστατη πολιτικός για την εχμ Αλληλεγγύη που επέδειξε στους καταδικασμένους πια εγκληματίες; Ή μήπως ξεχάσαμε ότι το 2017 σύσσωμη η “πατριωτική” πτέρυγα της Βουλής υπερψήφισε την πρόταση του ΕΛΑΜ για εορτασμό του ενωτικού δημοψηφίσματος στα σχολεία (κατά μόνο το ΑΚΕΛ ενώ ο ΔΗΣΥ τήρησε αποχή) τορπιλίζοντας έτσι τις συνομιλίες;

Βέβαια αυτός που το τερμάτισε είναι ο πρώην Υπουργός Παιδείας Κώστας -Είδα Φως και Μπήκα- Χαμπιαούρης που μόλις ανέλαβε καθήκοντα θεώρησε απόλυτα φυσιολογικό να υποβάλει τα σέβη του στο κυπριακό παράρτημα της Χρυσής Αυγής με τους οποίους¨, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, “μοιράζονται τις ίδιες αξίες και ιδανικά”. Όταν κατάλαβε ότι μιλούσε για τον οδηγό και μπόντιγκαρντ του Μιχαλολιάκου κι ότι οι εν λόγω “αξίες και ιδανικά” πιθανόν να συμπεριλαμβάνουν και μαχαιρώματα αριστερών ράπερ, ο τέως υπουργός και νυν Επίτροπος Ανάπτυξης Ορεινών Κοινοτήτων (που ακούγεται τόσο συναρπαστικό όσο και η πρωινή πάχνη) έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν ταυτίζεται με ακραίες ιδεολογίες. Ακόμα ένας δηλαδή που έκανε πως δεν γνώριζε τις χρυσαυγίτικες καταβολές του ΕΛΑΜ.

Βέβαια πιστώνω στους ΕΛΑΜίτες ότι ήταν πιο προσεκτικοί από τους Χρυσαυγίτες ομογάλακτους. Μόλις είδαν προς τα που πηγαίνει το πράγμα, αφαίρεσαν κάθε αναφορά, λινκ ή σύμβολο σχετικά με τη ναζιστοσυμμορία του Μιχαλολιάκου, επιχείρησαν να υποβαθμίσουν τους στενούς δεσμούς τους και πλέον μας το παίζουν απλοί Κύπριοι εθνικιστές που θέλουν μόνο το καλό της πατρίδας. Ευτυχώς βέβαια που υπάρχει μια μικρή εφεύρεση που λέγεται “ίντερνετ” και όλα τα καλούδια της ΕΛΑΜίτικης συνοπαρτζιάς υπάρχουν εκεί έξω διαθέσιμα για να τα θαυμάσει ο καθένας: τα τρυφερά ενσταντανέ με Μιχαλολιάκο, οι κοινές εκδηλώσεις ΕΛΑΜ - ΧΑ, τα white supremacy μανιφέστο του κώλου, οι ναζιστικοί χαιρετισμοί και φυσικά αυτό:

Σκληρές θέσεις στο Κυπριακό ή ακόμα και αποστροφή προς οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Τούρκο κατακτητή δικαιούται να έχει όποιος νιώθει έτσι, ανάλογα με τα βιώματα και τα τραύματα που του άφησε η εισβολή. Και όπως έχω τονίσει επανειλημμένα μέσα από κείμενα, κανείς δεν θα τον κατηγορήσει ή τουλάχιστον εγώ. Δεν θα κρίνω κάποιον που βίωσε τη φρίκη της εισβολής ή έχασε δικούς του ανθρώπους εάν δεν θέλει την παραμικρή σχέση με Τούρκους και Τουρκοκύπριους. Γι’ αυτό και πιστεύω ακράδαντα ότι ΔΕΝ είναι όλοι οι απορριπτικοί ακραίοι ή φασίστες. Κι εκεί ακριβώς πόνταρε το ΕΛΑΜ και έχασε. Και θα συνεχίσει να χάνει μέχρι να επιστρέψει στην αρχική του μορφή, δηλαδή μια μικρή, περιθωριακή ομάδα χουλιγκάνων και ανθρώπων του υποκόσμου που δεν έχουν καμία θέση όχι μόνο στη Βουλή αλλά στην πολιτική ζωή του τόπου γενικότερα. Γιατί νομίζουν πως εκμεταλλευόμενοι την κατοχή μπορούν να μπολιάσουν το αρνητικό αίσθημα του κόσμου για τον Τούρκο κατακτητή (που το έχουμε λίγο πολύ όλοι μας) με μίσος για αλλοδαπούς, αλλόθρησκους, ομοφυλόφιλους, γυναίκες, τους αδύναμους γενικά ή οποιονδήποτε δεν πληροί τα κριτήρια της πλασματικής φυλετικής υπεροχής τους. 

Γι’ αυτό πιστεύω πως η σημερινή, ιστορική, μέρα της καταδίκης της Χρυσής Αυγής (της μεγαλύτερης καταδίκης ναζιστών μετά τη Δίκη της Νυρεμβέργης το 1946) θα σηματοδοτήσει και την αρχή του τέλους για το κυπριακό υποκατάστημα. Όχι δικαστικά (είπαμε, φάνηκαν εξυπνότεροι από τους Χρυσαυγίτες αν και ο πήχης ήταν ήδη πολύ χαμηλά) αλλά όπως αρμόζει στον φασιστικό, διχαστικό και γεμάτο μίσος για τον συνάνθρωπο λόγο που εκφράζεται μέσα σε μια δημοκρατική κοινωνία: με ηχηρή απάντηση, αποδόμηση και σταδιακή απαξίωση μέχρι να μείνει μια αμελητέα ποσότητα, ανίκανη να βλάψει τον οποιοδήποτε. 

Και μετά τραβάμε το καζανάκι.