Προηγήθηκαν τα χιουμοριστικά επίθετα που, μεταξύ σοβαρού και αστείου, επιδίωκαν να φωτίσουν την οποιαδήποτε λογική μας έχει απομείνει.  Ακολούθησαν τα σπαρταριστικά, όπως τα ανέκδοτα του πάλαι ποτέ Καψούλη, memes στα φεισμπούκια. Τα είπαμε και τα ξανάπαμε με γνωστούς και φίλους στα τραπέζια, ώσπου εν τέλει σηκώσαμε τα χέρια ψηλά και είπαμε “Κάνε ό,τι νομίζεις αλλά πρόσεχε τον εαυτό σου κι εμάς”. 

Χθες, όμως, ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η παράνοια και ο παραλογισμός τράβηξαν την ανηφόρα. 

Τα επεισόδια τόσο έξω από το Προεδρικό όσο και οι επιθέσεις στον ΔΙΑ, μαρτυρούν ότι έχουμε χιλιόμετρα να διανύσουμε ως κοινωνία μέχρι να αντιληφθούμε ότι απ’ το ένα άκρο στο άλλο, δουλίτσα δεν γίνεται. 

Να τα πούμε με το νι και με το SIGMA

Πλέον οι απανταχού ελντιαμπλιστές, με τα πανό, τις εικονίτσες και τους αυτοπροσδιορισμούς του τύπου “Είμαστε οι πολεμιστές του φωτός”,  δεν είναι αποκλειστικά γελοίοι αλλά πέρα για πέρα επικίνδυνοι. 

Θα αποφευχθεί συνειδητά η σύνδεση των παραπάνω με το γεγονός ότι αύριο πιθανότατα ο λαός της βραχονησίδας μας να βρεθεί αντιμέτωπος με νέα τετελεσμένα αλλά μερίδα πολιτών είναι απασχολημένη να καταδικάζει την επιστήμη. 

Κάποια στιγμή πρέπει να πρυτανεύσει η λογική. Κάποια στιγμή πρέπει να ωριμάσει ο τόπος και οι άνθρωποί του.

Δεν είναι αστείο πλέον. Γελάσαμε, τα είπαμε, ας μπει μία τελεία να το τερματίσουμε και να στρέψουμε το βλέμμα εκεί όπου όντως διακυβεύεται το μέλλον του τόπου. 

Η κυβέρνηση και τα όργανά της φέρουν ευθύνη. Και οφείλουν, έστω και τώρα, να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.  

Αυτό αφορά και στα χθεσινά και στα αυριανά.