Η γραφίστρια Πόπη Πισσουρίου έφτιαξε αυτό το υπέροχο, πολιτικού περιεχομένου, σκίτσο
Με αφορμή τον κρατικό αυταρχισμό που βιώσαμε στην Κύπρο το Σάββατο
Με αφορμή τον σοκαριστικό κρατικό ολοκληρωτισμό που βιώσαμε στην Κύπρο το Σάββατο, όπου εκατοντάδες ένστολοι και πάνοπλοι αστυνομικοί, ντυμένοι σαν Ρόμποκοπ, έγιναν αδιανόητα βίαιοι απέναντι σε πολίτες που διαμαρτύρονταν ειρηνικά, η freelance γραφίστρια Πόπη Πισσουρίου δημιούργησε αυθόρμητα αυτό το καταπληκτικό, πολιτικό σκίτσο:
Όπως είναι ξεκάθαρο, ο τεράστιος, τρομακτικός δράκος που απεικονίζεται στο σκίτσο της Πισσουρίου, ο οποίος βρυχάται με μανία, ξερνώντας βία και αυταρχικότητα και που στο δεξί του χέρι κρατάει ένα αστυνομικό γκλοπ λερωμένο με αίμα, αντιπροσωπεύει δυστυχώς το ξεπεσμένο και ευτελισμένο μας κράτος, που ίσως για πρώτη φορά στη σύγχρονή μας Iστορία επιστράτευσε τόσο βίαιες μεθόδους φίμωσης και καταστολής. Στο δεξί, κάτω μέρος του σκίτσου εμφανίζεται μικροσκοπική σε πραγματικό μέγεθος, τεράστια ωστόσο σε συμβολική αξία, η 25χρονη μουσικός, Αναστασία Δημητριάδου (Nama Dama) που χτυπήθηκε βάναυσα από την αστυνομική μάνικα, καθώς χόρευε ανέμελη στη μέση του δρόμου. Υπενθυμίζεται πως η μουσικός έχει τραυματιστεί στο μάτι και σήμερα υποβάλλεται σε επέμβαση.
Η απάθεια θα συνεχίζει να ταΐζει τον δράκο και δεν πρέπει να τον αφήσουμε να μεγαλώσει
«Το Σάββατο ήμουν εκεί και είδα την αγριάδα των αστυνομικών με τα μάτια μου», μού λέει η Πόπη Π. σε συνομιλία που είχα πριν από λίγο μαζί της, με αφορμή τη δημοσίευση του σκίτσου της.
«Όπως όλες και όλοι μας, είμαι και εγώ πολύ ταραγμένη. Ο δράκος συμβολίζει ασφαλώς το τέρας στο οποίο εξελίσσεται ο κρατικός αυταρχισμός. Δεν είναι μόνο η αστυνομία βέβαια. Πάσχει ολόκληρη η κρατική μηχανή».
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ:
Είναι η αστυνομία το ένοπλο χέρι ενός συστήματος κυριαρχίας;
Αν και γενικώς είναι χαμηλών τόνων άτομο και σπάνια ασχολείται με πολιτικού περιεχομένου σκίτσα, αυτήν τη φορά η Πόπη αισθάνθηκε πως όλοι πρέπει πια να αντιδράσουμε.
«Όλες και όλοι μας πρέπει πια να αντιδράσουμε. Η καθεμία και ο καθένας όπως μπορεί. Καταρχάς με τη ψήφο μας. Έπειτα με τη φυσική μας παρουσία στους δρόμους. Ήρεμα και ειρηνικά. Μπορούμε να αντιδράσουμε επίσης με την τέχνη μας. Με το τραγούδι, τον χορό και τα σκίτσα μας. Περαιτέρω απάθεια θα συνεχίζει να ταΐζει τον δράκο και δεν πρέπει να τον αφήσουμε να μεγαλώσει κι άλλο. Θα μας φάει όλους μετά!»
