Στην Κύπρο έχουμε αναπτύξει ένα είδος εμμονής με τα δάχτυλα. Μας αρέσει να υψώνουμε το μεσαίο στον οδηγό που μας νευρίασε, να κουνάμε επιδεικτικά τον δείκτη στη μούρη του άλλου, να ποζάρουμε μ’ εκείνο το ανόητο ψαλιδάκι (υποτίθεται ξαπλωτό σήμα της ειρήνης) στις σέλφι, βλέπουμε το δάχτυλο όταν μας δείχνουν το φεγγάρι, να μην πιάσω τα -απόλυτα creepy- δάχτυλα κυριών που παραπέμπει σε αφίσα του Saw παρά ονομασία γλυκίσματος. 

Του Saw II για την ακρίβεια

Όμως το μεγαλύτερο πάθος μας ως λαός είναι ο ξένος δάκτυλος που έχει την τάση να εχμ.. εισχωρεί στα απόκρυφά μας συχνότερα κι από πορνοστάρ. Ο “ξένος δάκτυλος” δεν είναι βέβαια κυπριακή εφεύρεση, είναι η δεύτερη αρχαιότερη επινόηση μετά την πουτανιά από τη χαραυγή ακόμα των κλειστών κοινωνιών που φόρτωναν στους ξένους (ή ξενόφερτους) όλες τις δικές τους μαλακίες. Στην Κύπρο αποδείχτηκε από μηχανής Θεός καθώς για κάποιο λόγο για όλα τα δεινά μας από την αυγή της ύπαρξής μας φταίνε βασικά όσοι δεν μιλάνε ελληνικά (κάποια στιγμή το ΄74 πήγαμε να φταίξουμε κι αυτούς που μιλάνε για ένα πραξικοπηματάκι τόσο δα αλλά το κάναμε μάκια και πέρασε και τους συγχωρήσαμε) και ποτέ, μα ΠΟΤΕ όμως, ο περιούσιος λαός που είναι φτιαγμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Πλάστη του.

Δηλαδή... κοντόχοντρος, άκαμπτος και με μια τάση να τα ισοπεδώνει όλα; 

Φυσικά σε κοινωνίες όπως η δική μας όπου αρκεί να είσαι ο λιγότερο ηλίθιος ώστε να ηγηθείς των υπολοίπων (παραδείγματα απελπιστικά πολλά για να καταγραφούν, ρίξτε απλά μια ματιά τι εκλέγεται και που την τελευταία 20ετία) είναι εξασφαλισμένο το κοινό που θα μασήσει το σανό που θα του προσφέρεις. Κι άντε να το καταλάβω να συμβαίνει αυτό στα 60s όπου ένας παπάς εκλέγεται με 96,26% ή στα 80s όπου το μοναδικό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης ξεκινούσε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ με τη φράση “ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας” ακόμα κι αν ξεσπούσε ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Όμως στ’ αλήθεια, να συμβαίνει το ίδιο και το 2020; Είκοσι χρόνια μέσα στον 21ο αιώνα όπου ο καθένας μας έχει πρόσβαση σε τόνους πληροφορίας και γνώσης (ΟΚ και αρκετής μπούρδας, δεκτό) και μπορεί να καταρρίψει τις μαλακίες που του λες με ένα απλό γκουγκλάρισμα; Σοβαρά, παίζουν ακόμα το χαρτί του “ξένου δακτύλου” και -το πιο τραγικό- υπάρχει ακόμα κόσμος που το χάφτει αμάσητο; 

Τον τελευταίο χρόνο η Κύπρος τρώει το κράξιμο της αρκούδας, κυρίως από την ΕΕ, για τη μπίζνα με τα χρυσά διαβατήρια, ειδικότερα όταν αποκαλύφθηκε ότι πολιτογραφήθηκαν Κυπραίοι με ευρωπαϊκό διαβατήριο από τον διαβόητο Μαλαισιανό μεγαλοαπατεώνα Jho Low (που κατέβαλε και 300 χιλιάρικα γρηγορόσημο στην Αρχιεπισκοπή) μέχρι κάτι Καμποτζιανοί που σχετίζονταν με τους Ερυθρούς Χμερ που αιματοκύλισαν την ασιατική χώρα στα 70s (δείτε το The Killing Fields εάν βαριέστε το διάβασμα). Επιπρόσθετα το νησί φιγουράρει σχεδόν σε κάθε γαμημένο ντοκιμαντέρ ή ταινία για ξέπλυμα χρήματος που βγήκε τα τελευταία χρόνια, από το The Laundromat του Netflix μέχρι το The Giant Beast That is the Global Economy της Amazon (δείτε εδώ κι εδώ κι άλλες όχι ιδιαίτερα κολακευτικά περάσματα της Κύπρου από σειρές και ταινίες). 

Τον Νοέμβριο του 2019 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης επιχείρησε να διασκεδάσει τη διεθνή κατακραυγή για τη χρυσή μπίζνα που δίνει την ευκαιρία σε διεθνείς απατεώνες να κόβουν βόλτες ανενόχλητοι με ευρωπαϊκά διαβατήρια (από την οποία σημειώστε πως επωφελούνται κυρίως μια χούφτα δικηγορικά γραφεία και ντιβέλοπερς αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο τα κέρδη να έφτασαν στους απλούς πολίτες) δηλώνοντας επί λέξει “δεν χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση για το θέμα, αυτό το περί παγκόσμιου ρεζιλέματος κλπ το βιώνουμε μόνο στην Κύπρο. Εγιναν παρατηρήσεις από διάφορα σώματα (...) δεν πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη έκταση από αυτή που ζούμε ή δημιουργούμε στην Κύπρο”.

Ούτε ένα χρόνο αργότερα και μετά τις νέες αποκαλύψεις του καταρινού Al Jazeera για έκδοση διαβατηρίων σε ακόμα περισσότερους απατεώνες, καταχραστές, διεφθαρμένους πολιτικούς, αξιωματούχους και επιχειρηματίες μέχρι και συγγενείς του Μπιν Λάντεν(!), το τροπάριο της κυβέρνησης και των φίλων της: Ξένος (τουρκικός) δάκτυλος πίσω από το ρεπορτάζ του ελεγχόμενου από τη βασιλική οικογένεια του Κατάρ κανάλι (που σημειώστε πως βασίστηκε σε 1500 ΕΠΙΣΗΜΑ έγγραφα που διέρρευσαν από τις κυπριακές αρχές και τα οποία ΚΑΝΕΝΑΣ δεν διέψευσε) και -το αγαπημένο μου- “ύποπτη η χρονική συγκυρία της αποκάλυψης” εν μέσω τουρκικών προκλήσεων (γιατί ως γνωστόν περνάει και μέρα σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου χωρίς μια γαμημένη τουρκική πρόκληση).

Και η πλάκα είναι πως ουσιαστικά δεν υπάρχει επίσημη διάψευση από πλευράς κυβέρνησης της ουσίας του ρεπορτάζ παρά μόνο κάτι μισόλογα τύπου “ΟΚ κάναμε μαλακία, τη διορθώσαμε με αυστηρότερα κριτήρια και ελέγχους, είναι ανάγκη να μας τη τρίβετε στη μούρη μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία;” και -φυσικά- μύδρους εναντίον του “αναξιόπιστου” και “ελεγχόμενου από το εμιράτο” Al Jazeera.

Ναι, η Κύπρος με την ΠΛΗΡΩΣ ελεγχόμενη από την κυβέρνηση κρατική τηλεόραση (να σας θυμίσω τα παιχνίδια του ΔΗΣΥ με τον προϋπολογισμό του ΡΙΚ;) και φιλοκυβερνητική τη συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών mainstream μίντια... αμφισβητεί την αξιοπιστία ενός άλλου κρατικά ελεγχόμενου Μέσου, επαναλαμβάνω, χωρίς να διαψεύδει το ίδιο το περιεχόμενο. Δεν εστιάζει δηλαδή στο τι αποκαλύφθηκε αλλά στο ποιος και γιατί τα αποκάλυψε. 

Γιατί πολύ απλά μπορεί. Γιατί ακόμα και σήμερα, στο 2020, ο “ξένος δάκτυλος” είναι ιδιαίτερα ελκυστικός και πιο χρήσιμος από ποτέ. Γιατί η προαναφερθείσα απεριόριστη πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία δημιούργησε ταυτόχρονα μια στρατιά από μπετόστοκους που ενημερώνονται από τον αλγόριθμο του Facebook (hint: αν κλικάρεις σε μαλακίες θα σου βγάλει ακόμα περισσότερες μαλακίες) εάν διαβάσουν φυσικά πέρα από τον τίτλο, άντε και το “ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ!!!!” που έγραψε στην κοινοποίηση ο κουμπάρος.

Δεν το λέω εγώ, το λένε οι ειδικοί: Όσο μεγαλύτερη πρόσβαση στη γνώση έχουμε, τόσο πιο ηλίθιοι γίνονται κάποιοι. Κι αυτό γιατί επιλέγουν να γίνουν. Αν πιστεύεις πχ ότι τα εμβόλια και οι μάσκες έχουν μέσα τσιπάκι για να παρακολουθεί ο Bill Gates πόσες πίκλες βάζει ο Αντρικκής στα σουβλάκια του (καθ’ ότι ζωτικής σημασίας για τον γερο-Μπιλ), εννοείται πως θα αγνοήσεις τη λογική αλλά και τα χιλιάδες επιστημονικά τεκμήρια που σου φωνάζουν πως αυτό δεν βγάζει το παραμικρό γαμημένο νόημα και θα ψάξεις να βρεις στο κωλάντερο του ίντερνετ το βίντεο με τον Έλληνα ταξιτζή που το υποστηρίζει για να ποστάρεις περιχαρής “ορίστεεε,, σας τα έλεγα εγώ, αλλά που να ακούσετε πρόβατα, μπεεεε, μπεεεε”.

Όταν λοιπόν έχεις στρωμένο ένα τέτοιο κοινό πώς να μην παίξεις εν έτει 2020 το χαρτί του ξένου δακτύλου που παίζεται με επιτυχία από τις απαρχές του κυπριακού κράτους; Βλέπετε είναι ευκολότερο να πιστέψεις ότι Τούρκοι, Βρετανοί, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι (πλην Γάλλων, αυτή την εβδομάδα τουλάχιστον) και Καταρανοί θέλουν για κάποιο λόγο το κακό μας (άσχετα πως πολλοί από αυτούς νομίζουν πως είμαστε... κυπαρίσσι) παρά το ότι υπάρχει ένα παρακράτος δικηγόρων, πολιτικών, επιχειρηματιών, φατριών, εργολάβων και παπάδων που λυμαίνονται αυτό το δύσμοιρο κράτος από τα γεννοφάσκια του. 

Πώς να μην έχουμε μετά εμμονή με τα δάχτυλα. Και με τα δέκα. 

Courtesy of Wikipedia