Οι καταγγελίες της Ολυμπιονίκη της σκοποβολής Άντρης Ελευθερίου για σεξουαλική κακοποίηση σε δύο τουλάχιστον αποστολές στο εξωτερικό δεν άνοιξε μόνο το καπάκι ενός βόθρου για τον οποίο όλοι γνώριζαν αλλά αποδέχονταν ως “έτσι είναι τα πράγματα, άμα σ’ αρέσει” αλλά αποκάλυψαν ταυτόχρονα πόσο γαμημένα υποκριτική είναι αυτή η ρημάδα η κοινωνία που κάθε τρεις και λίγο πέφτει σοκαρισμένη από τα σύννεφα.

Γιατί οι καταγγελίες της Άντρης δεν είναι ούτε καινούργιες, ούτε πρωτόγνωρες, ούτε φυσικά έπεσαν “κεραυνός εν αιθρία”. Για την ακρίβεια τις είχε κάνει δημόσια σε δύο εκπομπές της Ελίτας Μιχαηλίδου, την πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2018 και τη δεύτερη στις 21 του περασμένου Δεκέμβρη. Και φυσικά δεν πετάρισε βλέφαρο, όπως συνηθίζεται εν Κύπρω σε θέματα που θεωρούνται τοξικά, διφορούμενα, ακανθώδη και χωρίς κέρδος κέρατα που κανείς δεν θέλει να αγγίξει πρώτος. Και θα περνούσαν για πάντα στη λήθη εάν δεν ξεσπούσε η σκατοθύελλα στην Ελλάδα από τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου για σεξουαλική κακοποίηση στους κόλπους της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας (και όχι μόνο όπως διαφάνηκε από τη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων που ακολούθησε). 

Κι όπως συμβαίνει συνήθως, η Κυπρούλα αντέγραψε αδέξια τη μαμά πατρίδα στην καθυστερημένη έλευση του #metoo “ανακαλύπτοντας” τις καταγγελίες της Άντρης μη τυχόν μας πουν και τίποτα χώρκατους που είμαστε πίσω από τον κόσμο. Άλλωστε παλιά μας τέχνη να περιμένουμε πρώτα να γίνει κάτι legit στο εξωτερικό για να το φέρουμε ως μόδα και σ’ αυτές εδώ τις ακτές ακόμα κι αν πρόκειται για κινήματα υπέρ θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όπως για παράδειγμα όλοι αυτοί που διερρύγνυαν τα ιμάτιά τους για τον ρατσισμό το περασμένο καλοκαίρι λόγω BLM και αργότερα έκαναν γαργάρα το ρατσιστικό διάταγμα Νουρή που απαγορεύει σε Σύρους να κατοικήσουν στη Χλώρακα ή κάνουν πως η Πουρνάρα απλά δεν υπάρχει).

Μαζί με τα media που “ανακάλυψαν” τώρα τις αποκαλύψεις που έγιναν δημόσια πριν τρία χρόνια αλλά και πριν από έναν μήνα έχουμε και τους τυπικούς μπετόστοκους του διαδικτύου (άντρες και γυναίκες) που ξερνούσαν χολή κατά της Άντρης με τις γνωστές παπαριές τύπου “τώρα το θυμήθηκε;” που ξεπλένουν (και ενθαρρύνουν) βιαστές και παιδεραστές με τεράστια επιτυχία δεκαετίες τώρα. Ειδικά η Άντρη Ελευθερίου γνωρίζει καλά αυτόν τον εμετικό συρφετό: είναι οι ίδιοι που αφόδευαν κάτω από την είδηση του γάμου της με την αγαπημένη της Dyana τον Οκτώβριο του ‘19. Τα ξέρει καλά τα σιχάματα που συχνάζουν στο κωλάντερο του κυπριακού ίντερνετ, δεν θα τα μάθει τώρα. 

Από κοντά κράτος και κυβέρνηση που άδραξαν την ευκαιρία για ανέξοδο διδασκαλισμό και -γιατί όχι;- ένα σωσίβιο για να βγουν για λίγο στην επιφάνεια της θάλασσας από σκατά όπου κολυμπούν τα τελευταία χρόνια. Πρώτη και καλύτερη η Υπουργός Δικαιοσύνης που όταν δεν στέλνει το Κέντρο Εξυπηρέτησης της Γιολίτη (πρώην Αστυνομία Κύπρου) να μπουκάρει στα σπίτια πολιτών με αμφισβητούμενα εντάλματα ψάχνοντας ένα parody account που κοροϊδεύει τις LV τσάντες της ή δεν πέφτει από γκάφα σε γκάφα (όπως η πιο πρόσφατη με το νομοσχέδιο για τη ρύθμιση υποθέσεις μεταξύ δανειοληπτών και τραπεζών), καλεί επώνυμα θύματα -όπως η Άντρη- στο γραφείο της για εμψυχωτικά λογύδρια και tweets που απλά μεταθέτουν την ευθύνη από το κράτος στα εν λόγω θύματα: “Μιλήστε” προτρέπει η Υπουργός που κρατάει ακόμα στο συρτάρι το νομοσχέδιο για το stalking από το οποίο υποφέρουν χιλιάδες γυναίκες, “μιλήστε” σιγοντάρουν από κοντά και άλλοι φορείς, όλοι τους φυσικά παραβλέποντας εντέχνως να μας ενημερώσουν για το τι γίνεται ΑΦΟΥ μιλήσει ένα θύμα κακοποίησης.

Για τον δεύτερο βιασμό, την καχυποψία των αρχών, την υποτίμηση, την αμφισβήτηση, τα “είσαι σίγουρη;”, “γιατί πήγες στο σπίτι του;”, “είχες πιει, μπορεί να μην τα θυμάσαι καλά”, τον εξευτελισμό από τον δράστη, τους δικηγόρους, το περιβάλλον του και τη ιντερνετική στρατιά των incels και των pick me που τάσσονται με το μέρος του, έτοιμοι όλοι να τη βιάσουν ξανά και ξανά, ένα ποστ τη φορά. Και όλα αυτά για το βιασμό που περιλαμβάνει βία, τραυματισμό ακόμα και φόνο. Για οτιδήποτε λιγότερο, από σεξουαλική παρενόχληση μέχρι εκφοβισμό και ψυχολογική κακοποίηση, στην καλύτερη περίπτωση απλά θα αδιαφορήσουν.

Μετρήστε πόσες υποθέσεις stalking, παρενόχλησης ή εκφοβισμού κατέληξαν σε γυναικοκτονίες με την Αστυνομία να δικαιολογείται ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, στέλνοντας πολλές φορές το θύμα πίσω στον δυνάστη του. Στην Κύπρο αν δεν εμφανιστείς στο τμήμα με ξεσκισμένα ρούχα και σάρκες, να τρέχει ποτάμι το αίμα ή ακόμα καλύτερα ως πτώμα, δεν νοείσαι θύμα βιασμού ή θύμα γενικότερα. Όλα τ’ άλλα είναι γκρίζες ζώνες, θυμηθείτε μόνο την υπόθεση της 19χρονης Αγγλίδας στην Αγία Νάπα. Πόσες από όλες αυτές τις προοδευτικές ή/και φιλελεύθερες επώνυμες κι ανώνυμες που μας τάραξαν στα “μιλήστε” και “σπάστε τη σιωπή” μηνύματα υπέρ της Μπεκατώρου και της Ελευθερίου έπραξαν το ίδιο για την 19χρονη που διασύρθηκε από αστυνομία, δικαστήριο και media γιατί τόλμησε να διαταράξει τις σχέσεις μας με τον φίλο και σύμμαχο Ισραήλ; Πέρα από το γνωστό μάβερικ Ζέλεια Γρηγορίου και τα μέλη του Δικτύου Ενάντια στη Βία Κατά των Γυναικών που ήταν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ έξω από το δικαστήριο της Αμμοχώστου φωνάζοντας τα αυτονόητα, οι περισσότεροι (και περισσότερες) οχυρώθηκαν πίσω από την ανάκληση της αρχικής καταγγελίας για βιασμό για να σιωπήσουν χωρίς καν να αναρωτηθούν πώς έφτασε η νεαρή κοπέλα στο σημείο να ανακαλέσει. 

Βλέπετε αν η Γιολίτη και η κάθε Γιολίτη (δηλαδή ο εκάστοτε φορέας εξουσίας) αντί να αναλώνεται σε κούφια εμψυχωτικά λογύδρια, εστίαζε στην πραγματική ρίζα του προβλήματος που είναι η ελλιπής εκπαίδευση, η απαρχαιωμένη νοοτροπία, η απουσία ενός ειδικού Σώματος της Αστυνομίας τύπου SVU που να διαχειρίζεται όλο το φάσμα των σεξουαλικών εγκλημάτων, οι διάτρητοι ή ξεπερασμένοι νόμοι, η έλλειψη κατάλληλων κρατικών υποδομών στήριξης των θυμάτων κ.ά., ίσως να μην χρειαζόταν να γραπώνεται πάνω από κάθε επώνυμο θύμα για να βελτιώσει το καταρρακωμένο από τις απανωτές γκάφες προφίλ της.  

Γι’ αυτό αντί να φωνάζετε “Μιλήστε” στα θύματα, τι θα λέγατε να κάνατε εσείς τη γαμημένη δουλειά σας σωστά;