Όποιος έπεσε από τα σύννεφα με την εισβολή ψεκασμένων εγκληματιών στις εγκαταστάσεις του ομίλου Δία, όπου έσπασαν, έκαψαν, λεηλάτησαν και απείλησαν τη ζωή των υπαλλήλων που έβγαζαν εκείνη την ώρα βάρδια, μάλλον χρειάζεται επειγόντως reality check ή απλά το κάνει σπασμωδικά, από συνήθεια, όπως συμβαίνει άλλωστε με τις περισσότερες αυτού του τύπου αντιδράσεις απέναντι σε πράγματα που φωνάζουν από μακριά ότι θα συμβούν.

Γιατί μη γελιέστε, τα έκτροπα που ακολούθησαν την τεράστια συγκέντρωση αρνητών και αντιεμβολιαστών έξω από το Προεδρικό (μεγαλύτερη ακόμα κι από του Μαρί επί Χριστόφια και σίγουρα από ΚΑΘΕ αντικατοχική επί ελεύθερου κυπριακού εδάφους από το 1974 μέχρι σήμερα - κι αυτό λέει αρκετά για την κατάντια μας) ήταν μια φυσική εξέλιξη για όποιον μπορεί να διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές ή κάποιο από τα δεκάδες ψεκασμένα γκρουπ του Facebook. Και δεν ήταν καν η πρώτη. Και σίγουρα όχι η τελευταία.

Ο Δίας και ειδικότερα το Σίγμα είχε στοχοποιηθεί άλλες δύο φορές τον περασμένο Δεκέμβριο. Και πάλι ψέκες είχαν κατευθυνθεί εκεί μετά από συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Προεδρικό και τη Βουλή και πάλι φώναζαν, έβριζαν και απειλούσαν τους δημοσιογράφους και το προσωπικό που εκείνη την ώρα έβγαζαν δελτίο.

Όμως τότε η κινητοποίηση της Αστυνομίας ήταν άμεση, η τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Έμιλυ Γιολίτη δεν θα επέτρεπε να συμβεί οτιδήποτε στο κανάλι του συντρόφου της, όχι στη βάρδια της, και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.

Προχθές, με τέτοιο ιστορικό και με μια τεράστια συγκέντρωση αρνητών έξω από το Προεδρικό και σε μικρή απόσταση από τις εγκαταστάσεις του Δία, η Αστυνομία δεν μπόρεσε να κάνει τον συσχετισμό και να στείλει προληπτικά μερικά περιπολικά προς τα κει μέχρι να διαλυθεί το πλήθος.

Εμφανίστηκε όμως ΜΕΤΑ την εισβολή, κατόπιν εορτής και αφότου οι εγκληματίες αποχώρησαν σαν κύριοι, αφού πρώτα κόντεψαν να σκοτώσουν τον φύλακα (πέταξαν φωτοβολίδα στο κουβούκλιο και του έκλεισαν την πόρτα, ο άνθρωπος πήδηξε απ’ το παράθυρο για να σωθεί ενώ του φώναζαν “θα πεθάνετε όλοι”), απείλησαν την κυρία Ευδοκία της υποδοχής (ο αρχισυντάκτης του δελτίου Κυριάκος Πενηνταέξ τη βρήκε κουλουριασμένη στο γεμάτο σπασμένα τζάμια πάτωμα ενώ γύρω της οι βάνδαλοι έσπαζαν και λεηλατούσαν), κατέστρεψαν ολοσχερώς τον χώρο υποδοχής, έκλεψαν τηλέφωνα και υπολογιστές και έκαψαν ή προκάλεσαν ζημιές σε δεκάδες αυτοκίνητα εργαζομένων. 

Κι όλα αυτά στο όνομα της “ελευθερίας”, της “επανάστασης”, των “δικαιωμάτων”, της “δημοκρατίας” και της “ελεύθερης έκφρασης της αντίθετης άποψης”. Που είναι αυτά ακριβώς που επικαλούνται απ’ τα χουντικά καθεστώτα μέχρι τους Τραμπικούς ψέκες εισβολείς του Καπιτωλίου όταν θέλουν να καταλύσουν όλες αυτές τις αξίες και να επιβάλλουν τον εγωπαθή, ναρκισσιστικό φασισμό τους. 

Και φυσικά δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τα 10, 20, 50, 100 εγκληματικά στοιχεία, αυτοί είναι απλά η εμπροσθοφυλακή, ο πολιορκητικός κριός, οι χρήσιμοι ηλίθιοι πίσω από τους οποίους κρύβονται οι ηθικοί αυτουργοί: νάρκισσοι επιστήμονες που πουλάνε το τομάρι τους σε όποιον δώσει περισσότερα, κλασικοί old fashioned ψέκες, attention whores και Alex Jones-wannbies που γνωρίζουν τώρα δεύτερη καριέρα με το πιο user friendly θέμα της πανδημίας και των εμβολίων μετά την αποτυχία να αγγίξουν ένα ευρύτερο κοινό με την στάνταρ (αλλά κάπως δυσνόητη για τη μάζα) παπαρολογία τους (επίπεδη Γη, τσιπάκια, Σόρος, σιωνισμός, ΝΤΠ κλπ), σκοταδιστές ρασοφόροι που είδαν (όχι σε όραμα) μια χρυσή ευκαιρία να κάνουν παιχνίδι για τις αρχιεπισκοπικές, λαϊκιστές πολιτικοί που είδαν οφέλη στους φόβους και τις ανασφάλειες του κόσμου και φυσικά οι ισαποστάκηδες (αυτή η μάστιγα!) που χάιδευαν αυτιά πιπιλίζοντας την καραμέλα του “σεβασμού της διαφορετικής άποψης” και του “διαχωρισμού πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους”. Και φυσικά οι χιλιάδες που χειροκροτούσαν τον τύπο που φώναζε στη συγκέντρωση “να καθαρίσει πεντακόσιους - χίλιους κι ας με σκοτώσουν” ή έγραφαν “ψόφος”, “να σας κάψουν ούλλους” και “καλά σας κάμνουν” κάτω από τα βίντεο που ανέβασε ο Νέστορας από την επίθεση στο Σίγμα. 

Αυτό με τον διαχωρισμό είναι και η μεγαλύτερη παπαριά που έχει ξεστομιστεί από την αρχή της πανδημίας. ‘Ενα εξόφθαλμο και ξεδιάντροπο ξέπλυμα ανάλογο εκείνου των ΕΟΚΑΒητατζήδων μετά την εισβολή προκειμένου να “αποφευχθεί ο εθνικός διχασμός”.

Που το καταλαβαίνεις αμέσως από τη φράση “δίχασαν τον λαό σε Μακαριακούς και Γριβικούς ενώ ο Αττίλας προέλαυνε” αντί του εχμ σωστού που είναι “η χούντα των Αθηνών και τα ντόπια τσιράκια τους, οι τρομοκράτες της ΕΟΚΑ Β’ ανέτρεψαν τη νόμιμη κυβέρνηση και έβαλαν τους Τούρκους από την κύρια είσοδο”.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο διαχωρισμός αφορά “εμβολιασμένους” και “ανεμβολίαστους” ενώ στην πραγματικότητα έχει να κάνει με σωστούς ανθρώπους (εμβολιασμένους και μη) και τους γνήσιους, ανόθευτους, καθαρόαιμους μαλάκες που πάντα υπήρχαν στη ζωή μας και θα συνεχίσουν να υπάρχουν γιατί ως γνωστόν η μαλακία παραμένει αήττητη.

Απλά αλλάζει η αφορμή, οι εργοστασιακές ρυθμίσεις όμως παραμένουν ίδιες (νομίζετε πως το “δεν είμαι αρνητής αλλά...” διαφέρει και πολύ από το “δεν είναι ρατσιστής/ομοφοβικός/σεξιστής αλλά...”;) 

Ο διαχωρισμός πάντα υπήρχε. Εμβολιασμένος ή μη, προοδευτικός ή συντηρητικός, θρησκόληπτος ή άθεος, κόκκινος ή μπλε πάλι επιλέγεις στρατόπεδο. Με τους λογικούς, τους νούσιμους και τους μετριοπαθείς ή με τους διαχρονικά μαλάκες;