Ήταν 46 ετών, Αφροαμερικανός. Δολοφονήθηκε το βράδυ της Δευτέρας από ένα λευκό αστυνομικό χωρίς ο ίδιος να έχει προβάλει την παραμικρή αντίσταση στη σύλληψή του. Μέσα από ένα video που έγινε viral και δεν θα προέτρεπα κανέναν να δει, περνάνε στην ιντερνετική αιωνιότητα τα τελευταία 9 λεπτά ζωής ενός ανθρώπου που εκλιπαρεί φωνάζοντας απεγνωσμένα “I can’t breathe” και ζητάει σπαρακτικά τη μαμά του. Γύρω του ένα αμήχανο πλήθος καλέι τον αστυνομικό να πάρει το γόνατο του από τον λαιμό του Floyd, ενω εκείνος συνεχίζει ατάραχος να τον ειρώνευεται, απαιτώντας από τον ακινητοποιημένο Floyd να σηκωθεί και να μπει στο περιπολικό. 

Ένας άδικος, φρικτός θάνατος στα χέρια αυτών που χρέος τους όρισαν τη διατήρηση της έννομης τάξης και την προστασία κάθε ελεύθερου πολίτη. Στη χώρα του αμερικανικού ονείρου, του Barack Obama και της Oprah, της Beyonce και της Serena Williams, ένας μαύρος Αμερικανός πολίτης δολοφονείται εν ψυχρώ και το χειρότερο; Δεν είναι ο πρώτος ούτε και θα είναι ο τελευταίος. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Οι bystanders που τραβάνε κάμερα, αναπνέουν;

Ο συστημικός ρατσισμός που διαβρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες - αλλά και τη δική μας μικρή χώρα ειδικά στις τάξεις της αστυνομίας - ζει, βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει. Έχει μάλιστα ριζώσει τόσο βαθιά που όσο κι αν τα δάκρυα διαδέχονται την οργή κάθε φορά που μας υπενθυμίζει την ύπαρξη του η αστυνομική βία, ο βάναυσος θάνατος του Floyd μας σοκάρει μεν, αλλά δεν ξαφνιάζει στ’αλήθεια κανέναν. Όχι πια. 

Το 2020, ένας μαύρος πολίτης δεν μπορεί να βγει στο δρόμο χωρίς να φοβάται ότι ανα πασα στιγμή μπορεί να πεθάνει δίχως λόγο και αιτία, αφου στατιστικά έχει τις διπλάσιες πιθανότητες να δολοφονηθεί σε σχέση με έναν λευκό. Κι όσο η λίστα με τα ονόματα νεκρών Αφροαμερικανών μεγαλώνει, τόσο εντείνονται και οι φωνές του κινήματος Black Lives Matter που βγαίνει ξανά στους δρόμους ζητώντας το στοιχειώδες, το απαραίτητο, το απολύτως προφανές: δεν αρκεί η απόλυση των τεσσάρων δολοφόνων από το αστυνομικό σώμα, αλλά απαιτείται η παραπομπή τους σε δίκη για ανθρωποκτονία.

Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη σκέψη ότι η αστυνομική αυθαιρεσία δύναται να παραμένει ατιμώρητη, κι ότι χρόνο με το χρόνο τα θύματα της δεν θα είναι παρα άλλος ένας αριθμός στη λίστα, παράπλευρες απώλειες ενός συστήματος που δεν μπορεί να αλλάξει αν πρώτα δεν γκρεμιστεί.

Το μόνο που μένει σήμερα είναι να συνεχίσουμε να θυμόμαστε αυτό το όνομα. Κι ας μην ξέραμε τίποτα για τη ζωή του παρα μόνο τις τελευταίες στιγμές του τέλους της, ας θυμόμαστε τουλάχιστον αυτό: λεγόταν George Floyd και ήταν αθώος.