Quarantine Days: Άνεργη μονογονιός αναφέρει

Quarantine Days: Άνεργη μονογονιός αναφέρει

Δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία για κάποιον η πληροφορία αυτή, αλλά σήμερα έχουμε Κυριακή. Έπρεπε να το διασταυρώσω και ενθουσιάστηκα που μπορώ να το αναφέρω μετά βεβαιότητος

Κατά τα άλλα όλα κινούνται νωχελικά, χωρίς καμία ζωντάνια και ενθουσιασμό, σε πλήρη αβεβαιότητα και σε ρυθμούς ξένους.

Στην προσπάθεια να περάσει ο χρόνος και να βελτιωθεί η διάθεση, ακούω τη μουσική που μου έστειλε ο Ανδρέας Τραχωνίτης για να παλέψουμε την απομόνωση. “Εν rollercoaster η λίστα” μου διευκρίνισε, “όπως η ζωή μου”. Μπορείς να την ακούσεις εδώ κι αν θέλεις να κάνεις follow τους καλλιτέχνες της Louvana.

Γενικά είμαι ηλιθιωδώς αισιόδοξη και αδικαιολόγητα χαρούμενη. Ας είναι καλά τα memes βέβαια. Το instagram έχει βοηθήσει σχεδόν όσο και η ανάμνηση πως κάποτε πηγαίναμε κομμωτήριο και μας λιμάρανε το νύχι.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Well, fuck.

A post shared by Lola Tash and Nicole Argiris (@mytherapistsays) on

Βέβαια κάποτε ντυνόμασταν κιόλας. Δεν ξέρω τι έχουν να πουν οι fashion influencers, προσωπικά το dress code της καραντίνας εμένα με δυσκολεύει τα μάλα. Τι φοράς στο σπίτι όταν δεν πρόκειται να βγεις από αυτό; Και για όνομα σταματήστε να ισχυρίζεστε πως φοράτε φόρμες άνθρωποι που δεν ξέρετε τι είναι οι ραχιαίοι. Αλήθεια όμως! Βέβαια, ότι και να φοράγαμε, σίγουρα δεν πρόκειται να το μπηχτούμε σύντομα. Με τόσο φαγητό ο κώλος μας δεν θα χωράει σε κανένα παντελόνι. Αρχίζω να πιστεύω πως το lockdown ήταν υπερβολή. Από το πολύ φαγητό, έτσι κι αλλιώς δεν θα χωρούσαμε να βγούμε από την πόρτα.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

@sarcasm_only

A post shared by ecards (@sarcasm_only) on

Ευτυχώς που υπάρχουν κάποια μαγαζιά που κάνουν delivery και θα έχουμε να ρίξουμε κάτι πάνω μας στην πρώτη μαζική έξοδο από το σπίτι. Ακούς Zara; Ακούω να λες! Το deliveryman έχει πάρει φωτιά και κόσμος πίνει old fashion και negroni από το Lost + Found και το Silver Star αλλά τα super market ακόμη δεν κατάφεραν να στέλνουν τα ψώνια στο σπίτι.

Στο ενδεχόμενο πως όταν τελειώσουν τα δημητριακά, θα πρέπει να πάω super market με το τετράχρονο με κάνει και παθαίνω απανωτά panic attacks. Βέβαια ας πρόσεχα. Επέλεξα να είμαι μονογονιός εν καιρώ πανδημίας! Πόσο κοντόφθαλμο εκ μέρους μου! Και αν το να σταθείς στην ουρά μισή ώρα για το super market με ένα τετράχρονο, δεν σου σπάει το botox, επέκτεινε τη φαντασία σου και σκέφτεσαι να μπαίνεις και μέσα! Καύλα!

Ευτυχώς που έχω ακόμη καναδυό φίλους που σκέφτονται, παίρνουν τηλέφωνο, ρωτάνε και επαναφορτίζουν την ελπίδα μου πως δεν είμαστε τελείως σταρχιδιατιστές στη νήσο ταύτη. Σε αντίθεση βέβαια με κάποιους που πιστεύουν πως η πανδημία θα μας κάνει πιο ανθρώπινους, με περισσότερη ενσυναίσθηση και κατανόηση, εγώ είμαι επιφυλακτική. Όταν με τόση σχολαστικότητα αγοράζουμε κωλόχαρτα και έχουμε χεσμένους παππούδες, μονογονιούς, γκαστρωμένες, πολύτεκνους που μπορεί να χρειάζονται κάτι από το super market, το λες και πρόβλημα. Επίσης με ανησυχεί πως το ανεργιακό δεν έχει κατατεθεί, οι αιτήσεις για τα πρόσθετα μέτρα δεν έχουν βγει και τα τιμολόγια από δουλειές προ κορωνοϊου δεν έχουν ακόμη εξοφληθεί από ανθρώπους που κάνουν Κοινωνική Εταιρική Ευθύνη, Y.O.L.O. ή μάλλον Y.O.Die.O.

Βέβαια μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους στους οποίους έπρεπε να διευκρινίσουμε πως πρέπει να πλένουν τα χέρια τους και να βήχουν στον αγκώνα τους. Αλήθεια; Αλήθεια; Ήταν ανάγκη να γίνει ολάκερη εκστρατεία για να πλένετε τα γαμώχερά σας; Και επιπλέον εκστρατεία για να μείνετε στο γαμώσπιτο των 200 τετραγωνικών;

Κι άλλη εκστρατεία για να προσφέρετε εθελοντική εργασία αν μπορείτε; Α, συγγνώμη, αυτή η εκστρατεία γίνεται στην Ελλάδα που δεν έχει Επίτροπο Εθελοντισμού. Ahahahah. What a joke. Για να μην αναφερθώ και στο άλλο. Ξέρεις αυτό με την Καινοτομία!

Η καινοτομία στην Κύπρο είναι αποκλειστικά και μόνο αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ενδιαφέροντος. Online shopping παντού και live streaming και δόξα ο Θεός. Η μικρή κάνει μαθήματα μπαλέτου μπροστά σε έναν υπολογιστή. Σε λίγο θα κάνει και μαθήματα με τις δασκάλες της στο nursery στο ιδιωτικό. Στο δημόσιο σχολείο είναι σα τη Βιλαρίμπα και το Βιλαμπάχο… ακόμη τρίβουν.

Τα μαθήματα της μικρής μας βάζουν σε τάξη, αλλά έχω προσπαθήσει να κάνω homeschooling και να υπάρχει μια ρουτίνα. Ξυπνάμε νωρίς, τρώμε πρωινό, μικρά γεύματα τρείς με δεκατέσσερις φορές την ημέρα, λίγη τηλεόραση εκτός και αν θα παρακολουθήσουμε μαθήματα pilates ή yoga. Αυτά τα βλέπω σε επανάληψη τρώγοντας ή πίνοντας ή σε συνδυασμό. Εκτός από τον φούρνο που δουλεύει διπλοβάρδιες, υποφέρει και το πλυντήριο.

Αλλάζω σεντόνια κάθε δεύτερη μέρα και πετσέτες καθημερινά. Δεν έχω καταλάβει γιατί γυαλίζω πόμολα αφού δεν έχει πατήσει πλάσμα στο σπίτι εδώ κι εβδομάδες, αλλά χαλάλι τους. Σε αυτό το σημείο και αφού έφερα την κουβέντα στην κοινωνική μου ζωή, θα ήθελα να παρακαλέσω τους παντρεμένους γνωστούς που παραπονιούνται γιατί είναι όλη μέρα με τον έτερο να σκάσουν γιατί μας έπρηξαν τα ούμπαλα. Μόνο για το ότι αναγκάζονται να ζήσουν με τα παιδιά τους αντιλαμβάνομαι πως είναι πρόβλημα, αλλά να θυμόμαστε πως Karma is a bitch. Το σύμπαν τους τιμωρεί, κλείνοντάς τους σε ένα σπίτι με παιδιά που δεν έχουν μεγαλώσει, που δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να κουλιαντιρίσουν. Έρχονται αντιμέτωποι με τα παιδιά που μεγαλώνουν παππούδες, γιαγιάδες και νταντάδες, βλέποντας μπροστά τους ότι έχουν κάνει λάθος και αδυνατούν να διορθώσουν.

Πρόβλημα. Πάντως όσο έχουμε internet το parenting παλεύεται. Σκέψου να μην μπορείς να παραγγείλεις κρασί online. Σε αυτό το σημείο θα αρχίσουν τα προβλήματα.

hdhdhdhdh

Πάντως προς το παρόν την παλεύω καλά. Μιλάω στα φυτά μου αλλά προς το παρόν δεν ακούω απάντηση, άρα όλα υπό έλεγχο. Επίσης μαγειρεύω πολύ, τρώω και πίνω. Ευτυχώς δεν την είδα ακόμη influencer, ούτε έκανα tik tok, το οποίο διαφημίζω στο instagram. Δεν είμαι πολύ σίγουρη για το πως ακριβώς δουλεύει αλλά όταν θα καθαρίζω τζάμια wax on, wax off και θα το ποστάρω στο tik tok να ξέρετε πως είμαι στα τελευταία μου. Εχθές αιτήθηκα για πρώτη φορά εξόδου και αγχώθηκα πως θα μου επιτραπεί η έξοδος από το σπίτι και θα έπρεπε να οδηγήσω, καθώς επίσης να έρθω σε επαφή με την πραγματικότητα και ανθρώπους! Η αλήθεια είναι πως το μήνυμα έγκρισης της αίτησής μου, με ενθουσίασε.

Μέχρι που έβαλα κόκκινο κραγιόν και μάσκαρα για να πάω στο φαρμακείο. Φάρμακο για εμένα είναι οι φρέσκιες τουλίπες στο σπίτι και ο καλός καφές, οπότε έκανα την αλητεία μου με δύο επιπλέον στάσεις, χωρίς όμως να βγαίνω από την επιτρεπόμενη διαδρομή. Στα λίγα τετραγωνικά μέτρα που διέσχισα μου δόθηκε η αίσθηση μιας πόλης τον 15αύγουστο τη δεκαετία του 90 όπου κανείς δεν ήταν εντός… εκτός βέβαια από όλους αυτούς τους ανθρώπους που σχημάτιζαν ουρά έξω από τα Lidl. Επέστρεψα σπίτι γρήγορα για να μη μαραθούν οι τουλίπες. 

Loader