Σεξισμός, θεατρινισμός και ουσία

Σεξισμός, θεατρινισμός και ουσία

Ένα σχόλιο με αφορμή το viral περιστατικό με τη δημοσιογράφο από την Ολλανδία

Σε μείζον θέμα των ημερών αναδείχθηκε το θερμό επεισόδιο με την Ολλανδή δημοσιογράφο και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Ένα βασικό ερώτημα που εμφανίστηκε ως debate ανάμεσα και σε δημοσιογράφους είναι το κατά πόσο η κ. Ingeborg Beugel, όπως λέγεται η πασίγνωστη πια κυρία με το κόκκινο καπέλο και την ασορτί μάσκα, λειτούργησε αντιδεοντολογικά και το παράκανε με το ύφος και τους χαρακτηρισμούς της. 

Έγινε λόγος για συναισθηματικά φορτισμένη και προσχεδιασμένη περφόρμανς εκ μέρους της κ. Beugel που έδωσε την ευκαιρία στον κ. Μητσοτάκη να παρουσιαστεί, μ’ ένα εξίσου, αν όχι και περισσότερο, συναισθηματικά φορτισμένο σκετσάκι ως ο υπερπατριώτης Έλληνας που εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, όλους τους Έλληνες δημοσιογράφους και τα εθνικά συμφέροντα.

Ποια είναι, όμως, η ουσία στην υπόθεση, ποιο το δάσος και ποια τα δέντρα;

Πυροδοτήθηκε και αναζωπυρώθηκε η πολύ σημαντική συζήτηση για τα λεγόμενα pushbacks, που χρόνια τώρα λαμβάνουν χώρα στο Αιγαίο και στα παράλια των ελληνικών νησιών. Αυτό είναι το δάσος και αυτή πρέπει να εκλαμβάνεται ως η ουσία: Βίαιοι διωγμοί, σκοτωμοί, ταλαιπωρία και πνιγμοί, ακόμη και ανήλικων παιδιών, μέσα στη θάλασσα, με μεγαλύτερα θύματα τις χιλιάδες των κατατρεγμένων ανθρώπων που αναζητούν με τον πλέον απεγνωσμένο τρόπο, το δικαίωμα, όχι καν σε μια καλύτερη ζωή αλλά στην ίδια τη ζωή και στην επιβίωση.

Ποιος μη απελπισμένος άνθρωπος θα τοποθετούσε τον εαυτό του και τα ανήλικα παιδιά του σε μία τόσο βάναυση, θλιβερή και ριψοκίνδυνη διαδικασία διασχίζοντας με φουσκωτά την παγωμένη θάλασσα μέσα στη μαύρη νύχτα;

Σε επίπεδο υψηλής πολιτικής το ζήτημα παραέγινε δυστυχώς σύνθετο και περίπλοκο και οι διαχρονικές ευθύνες της Ελλάδας ως χώρας ίσως σαφώς να είναι μικρότερες, αν αναλογιστεί κανείς τη συμπεριφορά και τη δράση κρατών όπως η σημερινή, καθεστωτική Τουρκία και η εγκληματικά ανεπαρκής και γραφειοκρατική ΕΕ. 

Τα σεξιστικά και προσβλητικά σχόλια που δημοσιεύθηκαν εναντίον της δημοσιογράφου πρέπει αρχικώς να ονοματιστούν και να χαρακτηριστούν ως τέτοια και έπειτα να υποβαθμιστούν ως μία συνειδητή ή και ασυνείδητη προσπάθεια αποπροσανατολισμού από το αληθινό πρόβλημα που δεν είναι άλλο από τα pushbacks.

Ένα πρόβλημα, που έστω κι αν κανείς διαφωνεί ή συμφωνεί με τον τρόπο που για ακόμη μία φορά αναδείχθηκε, αναδείχθηκε

Στην τελική, ποια ήταν μεγαλύτερη προσβολή για τον ελληνικό λαό και τη σύγχρονη «πολιτισμένη» ανθρωπότητα, γενικότερα; Η ερώτηση της δημοσιογράφου ή η απάντηση της πολιτικής εξουσίας -ευρύτερα- στο κατεξοχήν ανθρωπιστικό αυτό ζήτημα; 

Να ένα ερώτημα χρήσιμο να απαντηθεί.

Loader