Γράφει η Κούλα Στυλιανού

Θα πρέπει να αναλογιστούμε γιατί στο πρώτο κύμα ο κόσμος απαιτούσε λήψη επιπρόσθετων απαγορευτικών μέτρων για τη διαχείριση της πανδημίας και δεν αντέδρασε σε μεγάλο βαθμό με την απόφαση lockdown.

1. Η αρχική κατάσταση σοκ από κάτι το επικίνδυνα άγνωστο και την πλημμύρα πληροφοριών για το τι συνέβαινε σε άλλες χώρες που δεν πήραν μέτρα. 

2. Η εξαγγελία μέτρων που θα εξασφάλιζε οικονομικά τους έγκλειστους. 

3. Η πίστη ότι ο εγκλεισμός θα είναι κάτι προσωρινό για να δοθεί χρόνος α) στην επιστημονική κοινότητα να βρει φάρμακο και εμβόλιο και β) στην κυβέρνηση να αναβαθμίσει το σύστημα υγείας. 

Σε αυτή τη φάση - με τη συμβολή και των ΜΜΕ - οι αρνητές του ιού είχαν "νικηθεί" ή σχεδόν απομονωθεί. Ενδεχομένως, κάποιοι καλοπερασακηδες αρνητές είχαν "λουφάξει στη γωνία τους", αφού ίσως έκριναν πως είναι μια στιγμή πληρωμένων διακοπών, ενώ συνέχιζαν τη ζωή τους κανονικά χωρίς κανένα άγχος και λίγο "έσπαγαν και πλάκα" με τους υπερευαίσθητους και ιοφοβικούς. 

Το πρώτο κύμα αντιμετωπίστηκε με επιτυχία. Όμως, αυτή η επιτυχία μεταφράστηκε από τους αρνητές του ιού ως επιβεβαίωση της μη ύπαρξης του ιού, ενώ μη αρνητές - που αρχικώς φοβήθηκαν- άρχισαν να αμφιβάλλουν και σταδιακά να υιοθετούν τη στάση των αρνητών ή ακόμα και των απόψεών τους.Αυτό είναι ένα γεγονός που δεν το βλέπω στις κοινωνιοψυχολογικές αναλύσεις ειδικών, ενώ θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη στις αναμενόμενες αντιδράσεις που θα έρχονταν στη συνέχεια.Σε ένα νησί, που ακριβώς επειδή είναι νησί, θα ήταν δυνατό να ελεγχθούν οι εναέριοι και θαλάσσιοι δρόμοι υποδοχής, αυτό δεν έγινε και το δεύτερο κύμα  αφίχθηκε με πλούσιο γιοτ στη θάλασσα της Λεμεσού. 

Σε μια συνθήκη έκτακτης ανάγκης όλα διογκώνονται και είναι άκρως δύσκολο να καλυφθούν. Η τρέχουσα κυβέρνηση της χώρας και μεγάλη μερίδα του κομματικού συστήματος στηρίζεται σε ανθρώπους διεφθαρμένους εσωτερικά, δυνατούς όμως παίχτες στο επικοινωνιακό παιχνίδι. Δυστυχώς γι' αυτούς, η αποκάλυψη των σκανδάλων ήταν πια μη ελεγχόμενη. Τα επικοινωνιακά παιχνίδια δεν μπορούσαν πια να κάνουν τίποτα. Μη ελεγχόμενες ήταν και οι αντιδράσεις του κόσμου. Ενός κόσμου πληγωμένου ψυχολογικά και οικονομικά. Η εμπιστοσύνη του λαού στην κυβέρνηση είχε κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Η κυβέρνηση είχε πια μόνο μια επιλογή : Φίμωση. 

Η επιδημιολογική ομάδα σίγουρα θα έκανε λάθη ανάμεσα στα σωστά. Το ποιες προτάσεις της θα εφαρμόζονταν είχε να κάνει με την κυβέρνηση. Η αλαζονεία επιστημόνων ή wannabe επιστημόνων δεν είναι κάτι άγνωστο σε όσους έχουν τύχει να έχουν μια επαφή. Και δυστυχώς, δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τι συνέβαινε έξω από τον δικό τους κόσμο και στον απλό λαό, που ανήκει είτε στους αρνητές είτε στους μη αρνητές. Και εννοείται ότι αυτή την αντίδραση του λαού θα την εκμεταλλεύονταν ακραία στοιχεία... Πόση έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα πρέπει να έχεις, αν δεν το προβλέψεις αυτό; 

Η απόφαση για lockdown της Λεμεσού και Πάφου μόνο, ανέδειξε πολλά. Κυρίως την πρόθεση της κυβέρνησης για βιτρίνα "παίρνουμε μέτρα". Την πρόθεση για τον εντοπισμό και απομόνωση "ενόχων" και εξιλαστήριων θυμάτων. Την πρόθεση για φίμωση όποιας αντίδρασης με την εύκολη ετικετοκόλληση του παραβατικού, του αναρχικού, του "πελλοκοπελουθκια" , ακόμα και του αλλοδαπού (αν είναι δυνατόν η υπουργός δικαιοσύνης να βγει να πει ότι τα έκτροπα τα έκαναν μετανάστες)! 

Αποτέλεσμα: Ο εξευτελισμός ανθρώπων σε πολύωρες σειρές αναμονής για τεστ για μετάβαση από τη μια πόλη στην άλλη για λόγους εργασίας. 

Για τις διαδηλώσεις στη Λεμεσό επαναλαμβάνω: είναι αδύνατον όταν ξεχειλίζει η οργή να μην το εκμεταλλευτουν ακραία στοιχεία. Το ζήτημα είναι εσύ που δεν είσαι ακραίος «εσύ τι κάνεις»; 

Φτάσαμε στα μέτρα της 29ης Δεκεμβρίου. Στην απαγόρευση της επίσκεψης σε σπίτια. Δεν ξέρω αν τελικώς υιοθετηθούν από τον κόσμο. Δεν ξέρω πόσο υλικό από όργανα τάξης και ελέγχου θα στείλει η κυβέρνηση για τον έλεγχο της εφαρμογής των μέτρων. 

Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως πρέπει επειγόντως να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα επικοινωνίας ανάμεσα σε αρνητές του ιού και μη αρνητές, σε αδιάφορους ανθρώπους και υπερευαίσθητους. Να υπάρξει ένα μέτρο αντίδρασης σε όποια κατηγορία ανήκει ο καθένας και σεβασμός. Γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα. Και αν δεν το βλέπουν οι αρνητές του ιού, τουλάχιστον ας σεβαστούν την ευαισθησία των υπολοίπων. 

Όσο για τα μέτρα... Θεωρώ πως τα ανεφάρμοστα μέτρα που είχαν ήδη ληφθεί θα έπρεπε να είχαν κάνει φανερό πως ήταν και είναι αναγκαίο να υπάρχει μέτρο στα μέτρα. 

(Παν) μέτρον άριστον στα μέτρα!