Η Μαρίνα Βρόντη θα ήθελε ιδανικά να γεράσει μέσα στο θέατρο
Με αφορμή την παράσταση “Μια τεράστια έκρηξη”, την οποία σκηνοθετεί, μπήκαμε για λίγο στον κόσμο της
Η Μαρίνα μας μιλάει για την κομβική στιγμή της ενηλικίωσης του ανθρώπου - όχι αυτή των 18 ετών, αλλά την άλλη που είναι μέσα μας -, για το “τι θα πει ο κόσμος” - που τελικά είναι στο DNA μας -, για τα όνειρα των παιδιών - που κανείς δεν πρέπει να τους βάζει φρένο, αφού “αν αντέξεις να φτάσεις το όνειρό σου θα ζεις μαζί του για το υπόλοιπο της ζωής σου” και τέλος για την ίδια και το ρόλο της ως σκηνοθέτη.
Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση “Μια τεράστια έκρηξη”. Τι θα δούμε;
Θα δείτε την ιστορία του Γιώργου που προσπαθεί να δεχτεί πως είναι εντάξει να μη γίνει ο ήρωας που ονειρεύτηκε. Και αυτό για τον ίδιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο.
Το έργο είναι μια κωμωδία, ωστόσο πραγματεύεται σοβαρά θέματα, όπως αυτό της κατάθλιψης. Πώς μπορεί να πετυχαίνεται αυτό μέσα από μια κωμωδία;
Σίγουρα καλύτερα από το να προσεγγίσεις την κατάθλιψη δραματικά. Το χιούμορ είναι όπλο για να γιγαντώσεις ένα πολύ σοβαρό θέμα. Να το τραβήξεις απ΄τα μαλλιά και να μιλήσεις γι΄αυτό μ΄ έναν τρόπο πολύ πιο καθαρό. Η κωμωδία είναι σαν την ποίηση. Προσπαθείς σε δυο στίχους να χωρέσεις όλο το νόημα αυτού που θες να πεις. Χωρίς περιττές λέξεις. Χωρίς να χάνεις τη μουσικότητα.
Διάβασε Επίσης: Κάναμε 7 απορίες στον τραγουδοποιό Μιχάλη Κοντοβούρκη
Τι συμβολίζει ο τίτλος “τεράστια έκρηξη”;
Τη μετάβαση. Την ενηλικίωση. Όχι των 18 χρόνων. Αυτήν που έρχεται πολύ αργότερα. Την ενηλικίωση μέσα μας. Τη συνειδητοποίηση του ποιοι είμαστε αφού ξεπεράσουμε όλα τ΄ άλλα, αφού αποφασίσουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.
“Το έργο αφορά ειδικά τους νέους, που ψάχνουν τι θα απογίνουν και αν μεγαλώνουν σωστά και όπως τους επιβάλλει η κοινωνία”. Κατά την άποψη σου, κατά πόσο στην Κύπρο μεγαλώνουμε με το βάρος της κοινωνίας ή του “τι θα πει ο κόσμος” και πώς πρέπει να το αντιμετωπίζουμε;
Αυτή η έγνοια σε τούτον τον τόπο του “τι θα πει ο κόσμος” υπάρχει στο DNA μας. Από την ώρα που σου λένε πώς να συμπεριφέρεσαι στις κοινωνικές συναναστροφές. Από την ώρα που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου σ’ έναν εκτός οικογένειας και συμπεριφέρεσαι σαν να παίζεις σε ρεκλάμα του Χόλιγουντ. Όλα είναι σωστά τοποθετημένα. Τα παιδιά σου λένε τα σωστά πράγματα. Το κατοικίδιό σου είναι ντυμένο για φωτογράφιση της Vogue! Ακόμα χειρότερα αν υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα σε μια οικογένεια προσπαθούμε να το κρύψουμε κάτω από το χαλί ή το παρουσιάζουμε διαφορετικά για να ακολουθεί τη μόδα και το κανιβαλίζουμε σαν να μην είναι τίποτα. Ε, λοιπόν για να δούμε πραγματικά πώς είμαστε δεν πρέπει να μας απασχολεί το "τι θα πει ο κόσμος", αλλά να ψάξουμε τι θέλουμε πραγματικά για να γιάνουμε. Που δεν είναι ίδιο με τους άλλους. Κάθε άνθρωπος είναι ιδιαίτερος και πρέπει να βρει το δρόμο του χωρίς να του φοράει η κοινωνία, με τη γνώμη της, πώς θα πρέπει να είναι.
“Πολλά νέα παιδιά προσπαθώντας να εκπληρώσουν επιθυμίες των γονιών τους και της κοινωνίας, καταλήγουν σε λάθος επιλογές και σε μια βιαστική ενηλικίωση με αποτέλεσμα να ζουν τις ζωές που ονειρεύτηκαν κάποιοι άλλοι και να καταλήγουν δυστυχείς”.
Αρκετά παιδιά θέλουν να ακολουθήσουν καλλιτεχνικά επαγγέλματα όπως αυτό του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη. Παρόλα αυτά, διστάζουν είτε οι ίδιοι, είτε οι γονείς τους. Τι συμβουλή θα τους έδινες εσύ μέσα από την εμπειρία σου;
Αν είναι σίγουροι πως αυτό θέλουν να κάνουν να ακολουθήσουν τ΄ όνειρό τους. Για να είναι ευτυχισμένοι. Δε θα είναι ποτέ πλούσιοι. Δε θα έχουν ποτέ σιγουριά, αλλά κάθε καλλιτέχνης έχει υποχρέωση απέναντι στο ταλέντο του να το υπηρετήσει κι όχι απέναντι στα όνειρα του γονιού του ή του θείου του ή του μικρόκοσμου μέσα στον οποίο ζει. Είναι άπειρες οι δυνατότητες. Τολμήστε. Υπάρχουν τρόποι. Κυνηγήστε τα όνειρά σας. Αν αντέξεις να φτάσεις το όνειρό σου θα ζεις μαζί του για το υπόλοιπο της ζωής σου. Αν όχι θα ξυπνάς πάντα με ένα κενό. Και οι γονείς είστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσετε στο παιδί σας το δικό του θέλω και να το στηρίξετε με όποιον τρόπο μπορείτε. Έτσι στηρίζετε την ευτυχία του. Αυτός είναι ο τρόπος.
Ενώ σε γνωρίσαμε σε ρόλο του ηθοποιού, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι σκηνοθετείς; Πώς προέκυψε αυτό; Η εμπειρία σου ως ηθοποιός παίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο που σκηνοθετείς μια παράσταση;
Σκηνοθετούσα από πολύ νεαρή ηλικία, στην Αθήνα. Έκανα τα πειράματά μου με μια υπέροχη ομάδα που είχαμε δημιουργήσει με συναδέλφους μου εκεί. Επίσης, έκανα πολλά άλλα πόστα στο θέατρο. Έχω καθαρίσει από τουαλέτες μέχρι να βάψω το θέατρο. Έχω κάνει πολλά χρόνια βοηθός σκηνοθέτη σε πολλούς και διαφορετικής αισθητικής σκηνοθέτες. Το θέατρο είναι κάτι που ξέρω καλά. Μην παρεξηγηθώ δεν λέω πως είμαι καλή ηθοποιός. Λέω πως ξέρω πώς λειτουργεί το θέατρο. Από το φουαγιέ μέχρι την ψυχολογία του ηθοποιού. Ναι, αυτήν την ξέρω καλά. Με βοηθάει στην σκηνοθεσία το ότι είμαι ηθοποιός, γιατί τον ξέρω. Ξέρω όταν βαριέται. Ξέρω τι θέλει για να ενθουσιαστεί. Θέλω να νιώθει ξεχωριστός. Να νιώθει πως τον θαυμάζω και τον αγαπώ. Πως χωρίς αυτόν δεν μπορώ να κάνω αυτή την παράσταση, γιατί αυτός και μόνον αυτός μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο. Αυτό θέλει ο ηθοποιός, να τον θαυμάζεις και να τον αγαπάς. Να του φέρεσαι με αξιοπρέπεια. Να νιώθει πως όταν τον βλέπεις είσαι ευτυχισμένος. Αυτός είναι ο τρόπος. Συμπεριφέρομαι στους ηθοποιούς μου όπως θα ήθελα να μου φέρονται κι εμένα όταν είμαι στην σκηνή.
Διάβασε Επίσης: Πάμε θέατρο;
Επειδή γνωρίζουμε ότι ασχολείσαι με πολλά διαφορετικά αντικείμενα - είσαι ηθοποιός, σκηνοθέτης, διδάσκεις θέατρο κτλ - πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον; Θα ήθελες να μπορείς να τα συνδυάζεις όλα ή να επικεντρωθείς σε ένα από αυτά;
Θα ήθελα ιδανικά να γεράσω μέσα στο θέατρο. Αλλά να μπορώ και να ζήσω με αξιοπρέπεια κι εγώ και η οικογένειά μου. Όμως να ξέρεις δεν κάνω τίποτα με βαριά καρδιά. Μόνο όταν μου συμπεριφέρονται σαν σκουπίδι στη δουλειά. Εκεί θέλω να τα παρατήσω όλα. Ακόμα και το θέατρο!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση "Μια τεράστια έκρηξη" εδώ
