Σ' ένα παραλιακό χωριό, ένας ήπιος και συγκρατημένος νεαρός αγωνίζεται να εξοφλήσει τα χρέη του πατέρα του σε ένα συγχωριανό τοκογλύφο. Όταν ένα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο -που παρακολουθείται από πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών- πέφτει μέσα στο πατατοχώραφό του στη νεκρά ζώνη, o τοκογλύφος προσφέρεται να του κόψει μέρος από το χρέος του αν του το παραδώσει. 

Μία σύντομη περιγραφή της Sunrise in Kimmeria, της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του σκηνοθέτη Σάιμον Φαρμακά. Στο βιογραφικό του προηγήθηκαν η μικρού μήκους Στάχυα (2011), η οποία και απέσπασε το Α' Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου, η Absent (2009) και η Πωλείται Αεροδρόμιο (2007).  

Βραβευμένη ως Καλύτερη Κυπριακή Ταινία στο 16ο Φεστιβάλ Cyprus Film Days 2018, η ταινία ταξίδεψε στο 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2018, ο σκηνοθέτης της βραβεύτηκε ως ο Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος Σκηνοθέτης στο 17th Nachalo Film Festival 2018 στην Αγία Πετρούπολη, απέσπασε το βραβείο Best Feature Film στο 20th Lucania Film Festival 2019 και το Audience Award στο Sacramento Underground Film & Arts Festival 2019.  

Για την ταινία, που μάς έρχεται στις κυπριακές αίθουσες στις 10 Οκτωβρίου, αλλά και για την πορεία του, μάς μιλά ο σκηνοθέτης Σάιμον Φαρμακάς.   

Πώς προέκυψε η επιλογή "Κιμμέρια"; 

Όσον αφορά στην ιστορία, δεν θυμάμαι πώς ακριβώς. Στην πλάκα μάλλον. Από περιέργεια. Από περιέργεια ξεκινούν γενικότερα οι πιο πολλές ιστορίες στη ζωή μου και οι... μπελάδες. Όσον αφορά στον τίτλο, αυτός προέκυψε από το κείμενο, αφού πρώτα στρώθηκε λίγο η θεματική της ιστορίας. Δούλεψα το σενάριο με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, φίλο συγγραφέα-σεναριογράφο από την Αθήνα, και κάπου μαζί τον βρήκαμε. Κιμμέρια, η Χίμαιρα, το άπιαστο όνειρο. Κάτι που ταιριάζει πολύ και στον Σκεύο, τον ήρωα της ιστορίας.    

Οι ιδέες μάς επιλέγουν. Σε μια δεδομένη γόνιμη χρονική στιγμή, επιλέγουν να μας πλησιάσουν

Διαβάζω σε πρόσφατη συνέντευξή σου κάτι πολύ εμπνευστικό: "Δεν είμαι τόσο σίγουρος αν τελικά οι ιδέες επιλέγονται". Θα μπορούσες να μας το αναλύσεις;  

Είναι μια ρομαντική προσέγγιση που αγαπώ χωρίς να την αναλύω και πολύ για να μην την χαλάσω. Πιστεύω ότι είναι οι ιδέες που μας επιλέγουν, ότι μια ιδέα υπάρχει, ταξιδεύει, άσχετα από εμάς και ότι ανάλογα με την ψυχική μας κατάσταση, και σε μια δεδομένη γόνιμη χρονική στιγμή, επιλέγει να μας πλησιάσει. Τότε, όλα τα πράγματα γύρω μας συντείνουν στο να την ερωτευθούμε. Πολλές φορές, με το πρώτο φλερτ της ιδέας, για μέρες μετά, πολλά από όσα κοιτάζεις γύρω σου, τυχαία  "ταιριάζουν" με την ιδέα που ερωτεύτηκες και λες, δεν γίνεται, είναι απίστευτο. Και αυτό δεν τελειώνει μέχρι να την ολοκληρώσεις. Μέχρι να γυριστεί η ταινία. Ίσως όμως να μην τελειώνει ποτέ. Κάτι από το love story μένει πάντα. 

Των ιδεών έπεται πάντοτε η υλοποίηση; 

Ε, όχι! Και γι' αυτό το λόγο, επίσης, μου αρέσει να πιστεύω ότι οι ιδέες υπάρχουν άσχετα από εμάς. Κάπου αλλού θα πάνε και θα βρουν τον τρόπο να γεννηθούν. Σε κάποιον άλλο δημιουργό, μπορεί και σε κάποια άλλη εποχή. Ωραίο δεν ακούγεται;

Η ιδέα σε σενάριο γίνεται αυτόματα, μέσα σου. Δεν ξέρω ακριβώς πώς     

Στην περίπτωση της "Sunrise in Kimmeria", πώς εξελίχθηκε η ιδέα σε σενάριο για να φτάσει στην παραγωγή; 

Πέρασε πολλές μορφές η ιστορία και πολλά διαφορετικά σχήματα. Πολλά στοιχεία από προηγούμενες εκδοχές της αφήγησης είναι ακόμη μέσα στην τελική ταινία. Από ενθουσιασμό χτίστηκε το σενάριο. Ακόμη και τώρα νιώθω ερωτευμένος με την ταινία, όχι μόνο από τη νοσταλγία της περιπέτειας που ήταν η προσπάθεια για την εκπλήρωσή της αλλά και από αγάπη για όσα λέει. Η ιδέα σε σενάριο γίνεται αυτόματα, μέσα σου. Δεν ξέρω ακριβώς πώς.     

Γιατί επέλεξες την κωμωδία ως τρόπο αφήγησης; 

Θέλω το θεατή να περάσει ωραία. Να φύγει από την αίθουσα και να νιώθει καλά. Αυτό γίνεται και με την κωμωδία και με τις δραματικές ταινίες. Η Κιμμέρια έτυχε να είναι κωμωδία. Ιδανικό για μένα, θα ήταν να μπορέσω να κάνω το θεατή να γελάσει και να κλάψει στην ίδια ταινία. Αυτό θα μου άρεσε. Να δει την ταινία μου και να φύγει νιώθοντας ότι έχει κατέβει από συναισθηματικό ride του λούνα παρκ. Να νιώθει πως έχει περάσει ωραία. Να είναι χαρούμενος που είδε κάτι γλυκό, κάτι συγκινητικό και αστείο μαζί. Η Κιμμέρια έχει και πλάκα, έχει και δραματικές στιγμές. Γελάμε, κλαίμε, όλα μαζί. Αυτό ήθελα να δώσω. Έτσι μου αρέσει, έτσι είναι και η ζωή.   

Κρύβεται κάτι πίσω απ’ την σουρεάλ πλοκή της ταινίας; 

Κρύβονται πολλά πίσω από την πλοκή αλλά δεν ξέρω πόση σημασία έχει αυτό. Παίζει η ταινία και έτσι, σαν τρελό παραμύθι. Μια τρελή σάτιρα. Την απολαμβάνεις. Αν είσαι, όμως, τύπος που τα φιλοσοφεί τα πράγματα, που σου αρέσει να ψάχνεται, είναι εύκολο να πάρεις τα μηνύματα. Να την αποκωδικοποιήσεις.   

Σκηνές που, ενεδεχομένως, μοιάζουν περίπλοκες και ακριβές όσον αφορά στην παραγωγή τους, ανταποκρίνονται στα κονδύλια που δίνονται ή βάζει το λιθαράκι της και η σκηνοθετική φαντασία και ευρηματικότητα; 

Δυστυχώς οι πόροι μας είναι περιορισμένοι στην Κύπρο όσον αφορά στο σινεμά. Χάνονται πολύ καλές ιδέες που μένουν αναξιοποίητες. Ίσως και ταλέντα. Η ευρηματικότητα, όχι μόνο του σκηνοθέτη αλλά ολόκληρου του δημιουργικού συνεργείου, στο να γυριστεί μια πολύπλοκη σκηνή είναι απαραίτητη. Αυτό μας ωθεί να λειτουργούμε ως street-wise συνεργεία, πολυμήχανοι για τα δύσκολα. Είναι κρίμα να καταδικάζουμε εμείς οι ίδιοι τη δυνατότητα επιτυχίας των ταινιών μας με τσιγκουνιές.      

Είναι ο φορέας της ιστορίας, ο Σκεύος. Από το σκεύος. Μέσα σ' αυτόν έβαλα ότι μπορούσα από εμένα, από τις εμπειρίες μου

Το όνομα του πρωταγωνιστή, "Σκεύος", από πού προκύπτει; Δεν είναι ένα όνομα που συναντάμε συχνά.  

Είναι ο φορέας της ιστορίας, ο Σκεύος. Από το σκεύος. Μέσα σ' αυτόν έβαλα ότι μπορούσα από εμένα, από τις εμπειρίες μου. Λίγο-πολύ όλοι οι χαρακτήρες έχουν κάτι από εμένα. Ακόμα και ο πονηρός "Καρχαρίας" του Αντώνη Κατσαρή έχει. Ο Σκεύος λειτουργεί ταυτόχρονα και ως δέκτης των όσων συμβαίνουν γύρω του. Είναι το πίβοτ του χωριού, της εξέλιξης της ιστορίας. Χωρίς αυτόν και την τόλμη του, τίποτα δεν προχωρά. Είναι, όμως, και ένα σύντομο όνομα. Εύηχο. Μου αρέσει. Παρασκευάς Παρασκευά. Όλα τα ονόματα στην ταινία είναι διπλά. Κυριάκος (Κάκος) Κυριάκου, Ανδρέας Ανδρέου, Χαράλαμπος (Πάμπος) Χαραλάμπους... Κυπριακό στοιχείο νομίζω.

Όπως έφτιαξε τον Σκεύο ο πολύ ταλαντούχος Άθως Αντωνίου είχε φοβερή απήχηση στο κοινό, όπου κι αν προβλήθηκε η ταινία στα φεστιβάλ στο εξωτερικό. Από τον Καναδά στην Κόστα Ρίκα και στην Κίνα, ο Άθως αγαπήθηκε πάρα πολύ. Είναι ωραίος και ως άνθρωπος και ως συνεργάτης. Μαζί με την Κίκα Γεωργίου δώσανε ξεχωριστή διάσταση στη σχέση που έχουν οι χαρακτήρες τους. Πολύ μοναδική και γλυκιά. Χωρίς πολλά λόγια και κλισέ και σε πολύ μικρές σκηνές. Η Κίκα, δεν το συζητώ, είναι ταγμένη καλλιτέχνης. Μοναδική ηθοποιός. Ήταν πολύ συγκινητική η συνεργασία μου μαζί της. Ελπίζω να συνεργαστούμε οι τρεις μας μελλοντικά.  

Παρόλο που οι ταινίες φτιάχνονται για να ταξιδεύουν, είχες κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου και το κυπριακό κοινό;

Πρώτα το κυπριακό κοινό. Θέλω να είμαι πρώτα απ' όλα πιστός στη καταγωγή μου. Να είμαι ειλικρινής. Όσο προσπαθούμε να "αντιγράψουμε" στιλ και τεχνικές, τόσο περισσότερο χάνουμε από την ταυτότητά μας. Έτσι κι αλλιώς, αυτή η ειλικρίνεια είναι που κάνει τις ταινίες να ταξιδεύουν. Κι εγώ όταν βλέπω ταινίες από ξένους δημιουργούς, προτιμώ τις αυθεντικές ιστορίες που μου μιλούν για τις δικές τους κουλτούρες. Τα πιο πολλά πράγματα, έτσι κι αλλιώς, είναι κοινά στους ανθρώπους. Ο έρωτας, ο πόνος, ο πόθος, ο νόστος, η απώλεια. Γι' αυτό η ταινία από την μια χειροκροτήθηκε σε κατάμεστη αίθουσα στην Αγία Πετρούπολη και από την άλλη πήρε βραβείο κοινού στο Σακραμέντο στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α.   

Υπάρχουν "εύκολες" και "δύσκολες" ταινίες; 

Κοίτα, επιτυχία είναι να καταφέρει ο δημιουργός να διαπαιδαγωγήσει χωρίς να χειραγωγεί. Είναι λανθασμένο αυτό που λέμε "ο δημιουργός έχει κάτι να πει". Ποιός είναι δηλαδή ο δημιουργός που θα μας πει κιόλας; Μπορεί να δείχνει, να παρουσιάζει, να σχολιάζει. Ακόμη και να βρίζει ή να κατηγορεί. Ο θεατής εισπράττει ή απορρίπτει, είναι δικαίωμά του. Δεν πάει σινεμά για να μάθει από σένα πώς να ζει τη ζωή του. Από περιέργεια έρχεται, γιατί έτσι γουστάρει. Στο κάτω κάτω, μια ταινία είναι ένα προϊόν και καλείς κάποιον να πληρώσει για να το καταναλώσει. Μπορεί η επιτυχία μιας ταινίας να είναι, απλά, να αξίζει το κόστος του εισιτηρίου που καταβάλλει ο θεατής. Αυτό.    

Όταν η ταινία βγει στις αίθουσες, νιώθεις μια ανακούφιση. Σαν να "ξιπαιθκιώννεις" που λέμε στα κυπριακά

Πότε αποφασίζει ένας δημιουργός ότι η ταινία του είναι έτοιμη να βγει προς τα έξω; Με την πάροδο του χρόνου ενδέχεται να κάνει δεύτερες σκέψεις; 

Και δεύτερες και τρίτες. Δεν τελειώνει ποτέ αυτό. Καλύτερα, λέει, να τις εγκαταλείπεις τις ταινίες. Συνήθως αυτό γίνεται από μόνο του, ειδικά για εμάς στην Κύπρο, αφού είναι τόσο χρονοβόρα η διαδικασία που, στο τέλος, όταν η ταινία βγει στις αίθουσες, όταν κλείνει ο κύκλος της ας πούμε, νιώθεις μια ανακούφιση. Σαν να "ξιπαιθκιώννεις" που λέμε στα κυπριακά. Όταν συμβεί αυτό, την επόμενη κιόλας μέρα, σε φλερτάρει η καινούρια, η επόμενη ιδέα. Είναι φυσιολογικό όμως, κάπου κάπου, να σκέφτεσαι την ταινία που ολοκληρώθηκε και να αναρωτιέσαι νοσταλγικά "αν είχα κάνει αυτό ή το άλλο". 

Υπάρχουν ταινίες ή καλλιτέχνες που σε έχουν “σημαδέψει” ή και εξακολουθούν να σε εμπνέουν στη δουλειά σου;   

Βέβαια. Ταινίες... Σκηνοθέτες... Μου αρέσει το πληθωρικό σινεμα, οι ταινίες που είναι σαν πανηγύρι. Με πολλούς χαρακτήρες, ενέργεια, ζωντάνια. Ιστορίες μπλεγμένες η μία με την άλλη. Τέτοιο σινεμα έκαναν και αγάπησα ή κάνουν και εκτιμώ, ο Ρενουάρ, ο Άλτμαν, ο ΠΤ. Άντερσον στις πιο πολλές του ταινίες, ο Φελίνι και ο Ταραντίνο σε όλες, ο Τζιόρτζ Λούκας ας πούμε το "American Graffiti", ο Κιούμπρικ, ο Ασαγιάς, ο Σπάικ Λι, η Μίρα Ναϊρ με το "Monsoon Wedding", ο Κουστουρίτσα και γενικότερα το γιουγκοσλάβικο σινεμά, τα σενάρια του Ντούσαν Κοβάσεβιτς που είναι ιδιοφυές. Όσο το σκέφτομαι τόσο πιο πολλές αναφορές θα μου έρχονται.  

Οι μικρού μήκους ταινίες που φέρουν την υπογραφή του σκηνοθέτη είναι διαθέσιμες εδώ 

Εξ όσων γνωρίζω, προέρχεσαι από μία αμιγώς καλλιτεχνική οικογένεια. Ήταν μία εύκολη ή δεδομένη απόφαση ζωής να ακολουθήσεις αυτό το δρόμο; 

Δεν ήταν τόσο πολύ... απόφαση, έτσι κι αλλιώς. Κάπως από μόνα τους έγιναν όλα. Μεγάλωσα στα σετ γυρισμάτων του πατέρα μου. Είχαμε συχνά κινηματογραφήσεις στο σπίτι μας για διαφημιστικά της τηλεόρασης ή του σινεμα. Κάμερες, φώτα, ηθοποιούς, συνεργείο. Μέχρι αργά με τα αδέρφια μου κρυβόμασταν πίσω από την συρτή πόρτα του σαλονιού και βλέπαμε μαγεμένοι τα γυρίσματα. Με τις πυτζάμες και την τσίμπλα στο μάτι. 

Έχεις καθόλου πολιτικές ή κοινωνικές ευαισθησίες που επηρεάζουν την δουλειά σου; 

Νομίζω είναι καθήκον κάθε ανθρώπου να νοιάζεται. Στην Κύπρο, με τα πολιτικοκοινωνικά της αδιέξοδα, ακόμη περισσότερο. Είμαι αρκετά ξεροκέφαλος σε πάρα πολλά πράγματα, κι αν και προσπαθώ να βρίσκω τον τρόπο να ακούω το ίδιο με το όσο μιλάω, δεν τα πολυκαταφέρνω. Στις ταινίες ή την τέχνη, όμως, πρέπει να "ακούς" τον θεατή πολύ και να εκφράζεσαι λιτά. Χωρίς μεγάλες "δηλώσεις". Το κοινό δεν γουστάρει αυτεπάγγελτους ρήτορες ή δασκάλους.  

Κάπου αναφέρεις ότι "Η Κύπρος είναι πολιτικό κατασκεύασμα" και κάπου αλλού ότι "στην Κύπρο υπάρχει μία κρίση ταυτότητας". Πρόκειται για πεποιθήσεις που έχουν επηρεάσει τη δουλειά και, ενδεχομένως, την προσωπική σου ζωή σου; 

Μάλλον θα το έχω πει σε σχέση με κάτι άλλο. Σίγουρα δεν υποβιβάζω την οντότητα της πατρίδας μας, προς Θεού. Το μόνο που μπορώ να συσχετίσω με αυτό, είναι το πόσο μας έχει γίνει σχεδόν βίωμα ο αγώνας της Κύπρου να έχει σεβαστή υπόσταση. Λες και παλεύει να αποδείξει πως υπάρχει. Πρόσφατα η ιστορία με τα γκάζια, για παράδειγμα. Δικαιωματικά μεν να διαμαρτυρόμαστε για τις ενέργειες της Τουρκίας στην ΑΟΖ αλλά ευγενικά δε, με το φόβο μήπως μας "ξιπαίξουν" από το διεθνές παζάρι. Σαν να φοβόμαστε την ευθύνη του ανεξάρτητου κράτους και της ξεχωριστής ταυτότητας. Κάπως έτσι λειτουργουμε κι εμείς, με την ατομική μας ταυτότητα. Έχουμε χάσει την αίσθηση του τί σημαίνει Κυπραίος ή Κυπραία. Του πόσο οργανικά εξελίχθηκε η ύπαρξη μας σε αυτό το νησί. Του πόσο ωραίο είναι να είσαι Κυπραίος. Αλλά δεν μου πέφτει λόγος, εγώ ταινίες θέλω να κάνω, να μπορώ να μιλώ με το κοινό, να ακούω και να μαθαίνω, να γίνομαι καλύτερος και ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος.       

Λέγεται ότι το πρώτο βιβλίο, η πρώτη ταινία, το πρώτο έργο γενικότερα, συνηθίζουν να πατούν πάνω σε αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ισχύει στην περίπτωσή σου αυτό; 

Σίγουρα. Όλα είναι αυτοβιογραφικά. Έτσι δεν πρέπει να είναι; Εγώ χαίρομαι όταν παρακολουθώντας κάτι μπορώ να διακρίνω την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του δημιουργού. Στο θέατρο, στο χορό, στη μουσική, στην τέχνη. Όχι απαραίτητα την τεχνοτροπία ή το στιλ του δημιουργού, τη ψυχή του. Στο σινεμά το εκτιμώ ακόμη πιο πολύ, επειδή είναι το μεράκι μου και το θεωρώ και δυσκολότερο λόγω του ότι είναι ομαδικό σπορ. Αλλά σίγουρα, στόχος είναι να συστήνεσαι κάθε φορά ειλικρινά και τολμηρά. Αν καταφέρεις να σε αναγνωρίζει ο θεατής, αυτό είναι τέλειο. Για μένα, όσο καλή και άρτια κι αν είναι μία ταινία, όσο τεχνικά εξαιρετικά κι αν φαίνεται, αν δεν μπορώ να νιώσω τη "φωνή" του δημιουργού, με αφήνει αδιάφορο. 

Νιώθω ευλογημένος που λόγω της πολυμορφίας της ιστορίας είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τόσους πολλούς, πολύ αγαπημένους μου ηθοποιούς. Ηθοποιούς με τεράστιο ταλέντο και αφοσίωση

Πόσο καιρό διήρκησε η παραγωγή της ταινίας;

Τα γυρίσματα της ταινίας ήταν 33 μέρες. Η διεκπεραίωση ίσως να καθυστέρησε μερικούς μήνες παραπάνω λόγω του ότι έπρεπε να δουλεύω σε άλλες δουλειές, παράλληλα με το μοντάζ και την διεκπεραίωση, αφού απολαβές από την ταινία δεν πήρα. Δυστυχώς, λόγω των χαμηλών επιδοτήσεων, ο μέσος όρος για την ολοκλήρωση μιας ταινίας είναι δυο-τρία χρόνια. Από την έγκριση του σεναρίου και της πρότασης παραγωγής στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες μέχρι την παράδοση. Κι εμείς από το '15 ολοκληρώσαμε τον Απρίλιο του '18 με την πρεμιέρα στο 16ο Φεστιβάλ Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρου και το Βραβείο Καλύτερης Κυπριακής ταινίας.  

Τι ήταν αυτό που απόλαυσες περισσότερο καθόλη τη διάρκεια; 

Τους ανθρώπους. Τη σχέση με το συνεργείο, την αγάπη των ηθοποιών. Απόλαυσα την τριβή με "ταγμένους" ανθρώπους, τεχνικούς και ηθοποιούς. Που κάνουν αυτό που τους αρέσει και το κάνουν εκπληκτικά καλά. Με εμπνέει που το σκέφτομαι. Το καστ της ταινίας δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Νιώθω ευλογημένος που λόγω της πολυμορφίας της ιστορίας είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τόσους πολλούς, πολύ αγαπημένους μου ηθοποιούς. Ηθοποιούς με τεράστιο ταλέντο και αφοσίωση. Που αγάπησαν το ταξίδι και πίστεψαν από την αρχή στην ταινία. Γενικά είναι απίστευτοι καλλιτέχνες οι ηθοποιοί, ξεχωριστοί άνθρωποι. Έχω μάθει πάρα πολλά από τη συνεργασία μου με το καστ.     

Θα ήταν κλισέ να ζητήσουμε από ένα σκηνοθέτη που παρήγαγε το έργο του στην Κύπρο να μας σχολιάσει τα κονδύλια που δίνονται στην χώρα μας; 

Δεν είναι αρκετό το κονδύλι. Και το κονδύλι δεν είναι ο μισθός ή η αμοιβή του σκηνοθέτη ή του κάθε παραγωγού. Τα χρήματα όλα επενδύονται στην δημιουργία της ταινίας και ξοδεύονται στην Κύπρο. Πληρώνουν ηθοποιούς τεχνικούς, χώρους, ξενοδοχεία, διαμονές, διατροφές, κρατικούς φορείς, άδειες γυρισμάτων, σκηνικά, ξυλουργούς, κατασκευαστές, κοστούμια κοκ. Ο κινηματογράφος είναι πολύ σημαντικό μέσο έκφρασης για μια πολιτεία. Η διαχρονικότητα του είναι εξαιρετικά σημαντική. Αξίζει να εμπιστευτούμε τους δημιουργούς. Το σινεμά είναι απαραίτητο να αναπτύσσεται και να μεγαλώνει.

Ο κινηματογράφος έχει πληγεί από συνδρομητικά κανάλια όπως τα Hulu και Netflix; Παρατηρούμε ότι ταλαντούχοι και σημαντικοί δημιουργοί κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. 

Δεν ξέρω τι και πως. Σίγουρα υπάρχει μια νέα δυναμική όσον αφορά την διάθεση των ταινιών, με τις συνδρομητικές πλατφόρμες online και με όλες αυτές τις "κινηματογραφικές" σειρές που έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Όμως δεν πιστεύω ότι είναι θέμα επιπέδου η στροφή από το ένα στο άλλο. Χωρίς να βαζω το χέρι στη φωτιά, πιστεύω ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι αμοιβές είναι μεγαλύτερες και πιο σίγουρες. Καλοί σεναριογράφοι, κινηματογραφικοί, έχουν στραφεί προς τις πλατφόρμες επειδή αμείβονται αμέσως, με την παράδοση του κειμένου. Χωρίς να περιμένουν την επιτυχία ή όχι της δουλειάς τους. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό, το επίπεδο αμοιβών εννοώ. Πότε θα κορεστεί και αυτή η αγορά και θα συμπτυχθεί. Προς το παρόν, είναι πολύ μπροστά και η ζήτηση είναι τεράστια.

Όμως για μένα είναι άλλο πράγμα, να μπαίνεις σε μια αίθουσα του σινεμά με την ιστορική παράδοση του Πάνθεον ή του Ρίο στη Λεμεσό, για παράδειγμα, και άλλο να βλέπεις μια ταινία στο tablet. Η αίθουσα η ίδια έχει ιστορία, μυρίζει τέχνη. Κάθε ταινία που έπαιξε ever στην αίθουσα άφησε ένα κομμάτι της ψυχής της μες το σινεμά. Θα είναι μεγάλο πλήγμα να εκλείψουν οι αίθουσες προβολής. Είναι από μόνη της μια ξεχωριστή εμπειρία, να πας στο σινεμα.  

Ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένας καλός σκηνοθέτης;

Δεν ξέρω να πω. Ο καθένας πρέπει να βρει αυτό που τον ορίζει ως άτομο και να το ακολουθήσει τυφλά. Είναι δύσκολο να το βάλεις σε πλαίσιο, σε φόρμα. Να πεις "εσύ το έχεις αλλά εσύ όχι". Δεν γίνεται έτσι. Ό,τι και να είσαι όμως όταν ξεκινάς, σίγουρα γίνεσαι καλύτερος σκηνοθετώντας. Καλό το youtube, τα behind the scenes στα dvd και οι θεωρίες, αλλά πρέπει να το εξασκήσεις όσο πιο τακτικά μπορείς. Στην Κύπρο αυτό είναι δύσκολο.  

Χωρίς να αποκαλύψουμε το τέλος της ταινίας Sunrise in Kimmeria, πώς θα το περιέγραφες με λίγες λέξεις; 

Η αρχή μιας αναζήτησης. Μιας καινούριας περιπέτειας για το Σκεύο. Ένας νέος σκοπός στη ζωή του. Ξεκινά για να βρει τη μάνα του, την αρχή του δηλαδή. Το σημείο από όπου ξεκίνησε. Ταξιδεύει στην Κιμμέρια, σε ενα ξένο και άγνωστο περιβάλλον, ίσως και επικίνδυνο. Αποφασισμένος και με θάρρος, αφού μετά την περιπέτεια με το περιβόητο ούφο έχει αντιληφθεί ποιός είναι, έχει πάρει ταυτότητα. Αυτό του δίνει τη δύναμη να ψάξει τα πράγματα από την αρχή. 

Η Χίμαιρα είναι το άπιαστο όνειρο. Έτσι δεν είναι στη ζωή;  

Γιατί επέλεξες αυτόν τον επίλογο; 

Είναι ωραία κατάληξη. Ποιητική. Η αφετηρία μιας νέας περιπέτειας. Το κυνήγι της Χίμαιρας. Η Χίμαιρα, το άπιαστο όνειρο. Εξού και ο τίτλος "Κιμμέρια". Στην Κιμμέρια πάει για να βρει τη μάνα του. Ανδρώνεται, μεγαλώνει και φεύγει. Έτσι δεν είναι στη ζωή;  

Τι κάνεις αυτό το διάστημα; Να αναμένουμε κάτι με την υπογραφή σου σύντομα; 

Το ελπίζω. Έχω σενάρια σε ανάπτυξη που προχωρούν θετικά και παράλληλα περιμένω την ευκαιρία να προτείνω στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες την επόμενη μου κυπριακή ταινία.    

Η ταινία Sunrise in Kimmeria έρχεται στους κινηματογράφους στις 10 Οκτωβρίου. 

Website / Facebook / Trailer