Γράφει ο Πάνος Παρράς

Ας κάνουμε μια παραδοχή: Τα σχολεία μας είναι ρατσιστικά, είναι ομοφοβικά, σεξιστικά, είναι δογματικά και ελληνοχριστιανικά. Μπορούν να φιλοξενήσουν υπό προϋποθέσεις συντηρητικούς ιθαγενείς, αλλά είναι εχθρικά προς καθετί αλλοδαπό, ξένο και διαφορετικό.

Το σύστημα διδασκαλίας είναι απαρχαιωμένο, ανάλγητο, μονόχνοτο και αρνείται να προσαρμοστεί στην πολυπολιτισμικότητα της εποχής. Ζούμε σε ένα νησί όπου το 23% των κατοίκων του έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα (Απογραφή 2011) αλλά τα δημόσια σχολεία του, συνεχίζουν να προσφέρουν μόνο ελληνόγλωσσα προγράμματα.

Τα σχολεία παραμένουν και θα παραμένουν καθηλωμένα στο ίδιο μοτίβο, γιατί οι εκπαιδευτικοί στην πλειοψηφία τους (όσο κι αν δεν μας αρέσει ή μας ενοχλεί) ανήκουν στο πλέον συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας.

Μόνη μας ελπίδα είναι οι μαθητές, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στην πολυπολιτισμικότητα της σύγχρονης κυπριακής κοινωνίας. Αυτοί που αντέδρασαν προχθές στο ρατσιστικό παραλήρημα του Λυκειάρχη. Ο Κωστής που μεγάλωσε στην ίδια γειτονιά με τον Αχμέτ, η Γεωργία που είναι δύο χρόνια διπλανή της Anastasyia, o Θανάσης που βγήκε δυο ραντεβού με την Irina, o Αντρέας που παίζει μπάλα με τον Joseph κι η Μαρία που λατρεύει τον Φαζίλ.

Ναι ας το πάμε μέχρι τέλους. Φίλες και φίλοι κλείστε τα σχολεία μέχρι να βγει σε διαθεσιμότητα ο Σέπος και ο κάθε Σέπος. Οι εποχές αλλάζουν και στην εποχή μας χωράει μόνο η διαφορετικότητα, η αγάπη, η αποδοχή κι η ανθρωπιά.